Тэма 13. Тэатральнае мастацтва Расіі ХVIII – другой паловы ХІХ стагоддзяў

Тэма 12. Тэатр Усходу

Тэма 11. Тэатральнае мастацтва ЗША

Тэма 10. Тэатральнае мастацтва Еўропы ХІХ – ХХ стагоддзяў

Тэма 9. Музычны імпрэсіянізм

Сувязь музычнага імпрэсіянізму з французскім паэтычным сімвалізмам і імпрэсіянізмам ў жывапісу (impression фр. – уражанне). Карціны прыроды, сюжэты антычнай міфалогіі, казачныя, фантастычныя вобразы, сярэдневяковыя паданні, экзотыка Усходу – крыніцы натхнення кампазітараў-імпрэсіяністаў. Пошук ярка нацыянальнай мовы – М.Фалья (Іспанія), К.Шыманоўскі (Польшча), Дж.Энеску (Румынія). Вытанчанасць музычнай мовы, бездакорны густ, асаблівы арыстакратызм духу творчасці М.Равеля і К.Дэбюсі.

К.Дэбюсі – наватар, эксперыментатар, імкненне занатаваць імгненнае і зменлівае дыктуе адмову ад традыцыйнага разумення музычнай формы, робіць ролю інтанацыі пануючай. Цяга да традыцый ХVІІІ – ХІХ стагоддзя, аб’ектыўнае адлюстраванне рэчаіснасці, перавага лагічнай перапрацоўкі жанраў, якія існуюць, вызначанасць формы ў творчасці М.Равеля.

Рамантызм у тэатральным мастацтве. Асноўныя накірункі тэатральнага мастацтва ХІХ – ХХ стагоддзяў. Авангард у тэатральным мастацтве канца ХІХ – ХХ стагоддзяў: інтэлектуальная драма, экзістэнцыялізм, “тэатр абсурду”, “эпічны тэатр”, дакументальная драма. Параўнаўчая характарыстыка тэатральнага мастацтва ХІХ – ХХ стагоддзяў у Аўстрыі, Англіі, Германіі, Іспаніі, Італіі, Францыі, Польшчы і Скандынаўскіх краінах. Ірландскі тэатр ХІХ – ХХ стагоддзяў.

Узнікненне амерыканскага тэатра. Дзейнасць “Тэатральнай акадэміі”. Амерыканская сістэма творчай справы – брадвейская форма арганізацыі сцэнічнага жыцця і малыя тэатры. Off-брадвейскія і off-off-брадвейскія сцэны. “Лівінг тэатр” і яго эксперыменты ў Амерыцы і ў Еўропе. Пазавербальны тэатр. Метады К.С. Станіслаўскага на амерыканскай сцэне.

Адметныя рысы і спецыфічныя асаблівасці тэатра Усходу. Тэатр Індыі: музычна-танцавальная драма Ліла, містэрыяльны тэатр, узнікненне і развіццё класічнага індыйскага тэатру. Старажытныя індыйскія стылі. Кітайскі традыцыйны тэатр: кітайская класічная драма, тэатр марыянетак, прафесійны тэатр Кітая – юаньская драма. ХVI – ХVIІІ стагоддзі – узнікненне новых відаў тэатральнага мастацтва Кітая: куньцюй, цзінскі (Пекінская опера). Сімволіка ў традыцыйным кітайскім тэатры. Традыцыйныя японскія тэатры “Но”, “Кабукі”, “Бунраку”.

Прыдворны тэатр цара Аляксея Міхайлавіча – вытокі прафесійнага тэатра; школьны тэатр. Першыя публічныя тэатры эпохі Пятра І, іх рэпертуар. Ф.Волкаў – заснавальнік рускага прафесійнага тэатра. Драматургія рускага класіцызму: трагедыі А.Сумарокава, М.Ламаносава. Творчасць Дз.Фанвізіна – пачынальніка крытычнага рэалізму ў рускай драматургіі, развіццё камедыйна-сатырычнага жанру ў драматургіі І.Крылова. Фарміраванне акцёрскай школы: І.Дзмітрыеўскі, Т.Траяпольская. Рускі тэатр першай чвэрці ХІХ стагоддзя: фарміраванне эстэтыкі рамантызму, станаўленне вядучага мастацкага напрамку ХІХ стагоддзя – крытычнага рэалізму. Творчасць А.Грыбаедава. Тэатральна-эстэтычныя погляды і драматургія А.Пушкіна. Сцэнічная дзейнасць рускіх акцёраў А.Якаўлева, К.Сямёнавай; два накірункі ў акцёрскім мастацтве: цяга да рамантызму і псіхалагічны рэалізм. Рускі тэатр другой чвэрці ХІХ стагоддзя. Драматургія М.Лермантава, рамантычная драма “Маскарад”. Творчая дзейнасць М.Гогаля, тэма “маленькага чалавека” ў творах І.Тургенева. Геніі рускай сцэны: М.Шчэпкін, П.Мачалаў, В.Каратыгін. Тэатральна-крытычная дзейнасць В.Бялінскага, А.Герцэна. Рускі тэатр 50 – 70 гг. ХІХ стагоддзя: драматургія А.Астроўскага, сарказм у сатырычных камедыях М.Салтыкова-Шчадрына, сацыяльна-бытавыя камедыі А.Сухаво-Кабыліна.

Дата добавления: 2014-11-25