Мемлекеттік шекара 3 страница

Дипломатиялық өкілдік – бұл басқа мемлекеттің территориясында орналасқан, осы мемлекетпен дипломатиялық қарым қатынасты жүргізу үшін құрылатын мемлекеттік орган.

Дипломатиялық өкілдіктердің қызметі:

А) шетел мемлекетінде өз елінің және азаматтарының мүддесін қорғау;

Б) шетел мемлекеттінің үкіметімен келіссөздер жүргізу;

В) шетел мемлекетінде өз елінің мүдделерін білдіру

Г) шетел мемлекетіндегі жағдайды және оқиғалар жөніндегі ақпаратты барлық заңға қайшы келмейтін құралдар арқылы өз елінің үкіметіне хабарлап отыру;

Д) екі ел арасындағы достық қарым-қатынасты қолдау, экономика, мәдениет, ғылым саласындағы байланыстарды дамытуға ат салысу.

Қазақстан көптеген елдерде өзінің дипломатиялық өкілдіктерін ашып отыр. Олар 1961 ж. “Дипломатиялық қатынастар туралы” Вена Колнвенция ережелер негізінде жұмыс істеп, барлық иммунитеттер мен артықшылықтарды пайдаланады.

Шет мемлекетіне жіберіліп отырған Қазақстан елшілігі ҚР-ң Парламенті қаулысымен тағайындалады. Елшілікті басқаратын төтенше және өкілетті елші ҚР-ң Сыртқы істер министрінің ұсынысымен және ҚР Парламентінің келісуімен Президент Жарлығы арқылы тағайындалады.

Елші міндеттеріне мыналар кіреді:

А) өз елінің мүдделерін шетел мемлекеттерінде білдіруді қамтамасыз ету;

Б) бас консулдықтардың және шетел мемлекеттердегі жұмыс істейтін консулдықтардың қызметіне жалпы басқаруды жүзеге асыру;

В) ресми делегацияларға көмек көрсету;

Г) ҚР-да меншіктің барлық нысандарының сақталуына және құқықтық қорғалуына қамқорлық таныту;

Д) шет ел мемлекетінің ресми органдарымен келіссөз жүргізіп, байланыстар орнатады;

Е) шет мемлекеттерімен қарым-қатынас жүргізуді қолдау;

Ж) шетел мемлекеттерінде ҚР саясатының бағыттарына түсіндірмелік жұмыстар жүргізеді.

Дипломатиялық өкіл – шет мемлекеттерде барлық мәселеллер жөнінде өз елінің мүдделерін білдіретін тұлға. Оның өз елінің басқа өкілдеріне қарағанда шет мемлекеттерінде едәуір артықшылығы болады.

1961 ж Веналық Конвенцияға сәйкес дипломатиялық өкілдіктер басшылары мына сыныптарға бөлінеді:

1 сынып: елшілер мен нунцийлер (Ватикан елшілері);

2 сынып: өкілдер мен интернунцийлер (Ватикан өкілдері);

3 сынып: сенімді өкілдері.

Кластарды шендерден ажырата білу керек. Халықаралық дипломатиялық тәжіріибеде келесідей шендер бар. 1. Төтенше және өкілетті елші. 2. Төтенше және өкілетті өкіл. 3. кеңесші, 4. 1-хатшы, 2-хатшы, 3-хатшы және n-дік хатшылар. 5. Атташе – төменгі дипломатиялық шен.

Дипломатиялық өкілді тағайындау және еліне қайтару ережелері.

Шетел өкілдерін дипломатиялық өкілдік басшысы ретінде қабылдамау құқығы әрбір елдің егеменді құқығы болып табылады. Өз өкілін жіберуші мемлекет нақ сол өкіліне қатысты шет мемлекеттің қабылдауға агреман, яғни келісім бергендігіне сенімді болу керек.

Агреман – бір елдің өз дипломатиялық өкілдігінің басшысы ретінде ұсыеған адамын қабылдауға екінші елдің келісім беруі, мақұлдау. Әдетте, агреман алынған соң, бұқаралық ақпарат құралдарында дипломатиялық өкілді тағайындау туралы хабарлама беріледі.

Шет мемлекетіне кетер алдында, елші сенім грамотасын алып, ол құжатты шет мемлекетінің басшысына тапсырады. Сенім грамотасында оның иесіне өз мемлекетінің өкілі ретінде сенуге болатындығы туралы өтініші болады. Сенім грамотасы салтанатты түрде тапсырылады және әрбір мемлекетте сенім грамотасын тапсыру туралы өзінің ережелері бар.

Дипломатиялық өкілдің функцияларын тоқтату негіздері:

1. жіберуші мемлекет оны кері шақыруы;

2. дипломатиялық өкілді “persona non grata”, яғни сенімсіз тұлға ретінде тану (дипломат атағына,мәртебесіне сай келмеуі).

3. Дипломатиялық қатынастың бұзылуы;

4. Екі ел арасындағы соғыс;

5. Жіберуші немесе шет мемлекет (қабылдаушы мемлекет) халықаралық құқық субъектісі ретінде қызмет етуін тоқтатуы.

Дипломатиялық өкілдіктің персоналы.

Дипломатиялық өкілдіктің персоналы үш топқа бөлінеді:

1. дипломатиялық персонал

2. әкімшілік-техникалық персонал

3. қызмет көрсетуші персонал

Дипломатиялық персоналға дипломатиялық шендері бар өкілдер жатады: елшілер, өкілдер, кеңесшілер, сауда өкілдері және олардың орынбасарлары, арнайы атташе (әскери,әскери-теңіз); 1,2,3 хатшылар.

Әлеуметтік-техникалық персоналға жататын: канцелярия менгерушілері, есепші, аудармашылар, іс жүргізушілер және т.б. қызметшілер.

Қызмет көрсетуші персонал топбына: курьер, жүргізуші, швейцар, вахтер, комендант және т.б.

Өз кезегінде, Қазақстан астанасында шетел мемлекеттерінің дипломатиялық өкілдіктері ашылуда. Республика астанасындағы барлық шет мемлекеттерінің дипломатиялық өкілдік басшылары дипломатиялық корпусты құрайды. Дипломатиялық корпустың басшысы (ақсақалы) – дуайен деп атайды. Дуайен қабылдаған мемлекеттегі дипломатиялық өкілдіктер басшыларының біреуінің келген уақыты мен классының жоғарғылығына байланысты тағайындалады.

Дипломатиялық өкілдіктің артықшылары мен иммунитеті

Дипломатиялық өкілдік басшысымен дипломатиялық персонал мүшелерін қамауға немесе ұстап қамауға болмайды. Қабылдаушы мемлекет территориясында диплоиаттың қауіпсіздігін қамтамасыз ету мақсатында сол мемлекет алдын-ала ескерту шараларын қабылдауға міндетті. Дипломатиялық персоналдың бір артықшылығы: дипломаттың тұрғын үйге қол сұқпаушылық құқығына ие. Дипломат қай жерде уақытша немесе тұрақты тұрмасын (қонақ үйі, демалыс үйі, пәтер ж/е т.б.), оның тұрғын жерін қол сұғуға болмайды. Өкілдік орналасқан тұрғын – жайларға ешкімнің тиісуіне болмайды. Бұл дегеніміз, мемлекеттің билік өкілдерінің өкілдік аумағына, тұрғын жайларына кіруге қатаң тыйым салынады, сонымен қатар мемлекеттің тиісті органдары бұл өкілдіктердің қол сұғушылық әрекеттерден қорғаулығын қамтамасыз етеді.

Өкілдіктің жайларын, жүріп-тұру құралдарын, мүлкін қамауға алуға, реквезициялауға және т.б. сол сияқты әрекеттер жүргізуге болмайды.

Дипломатиялық өкілдіктерге мемлекет тарапынан салықтар мен алымдар салынбайды.

Архивтер мен құжаттардың қол сұғушылықтан қорғалуына кепіл беріледі. Дипломатиялық өкілдіктің ғимаратына, жүріп-тұру көлігіне, басшы резиденциясында өз мемлекетінің рәміздерін (таңбаларын) орнатуға құқылы.

Консулдық өкілдік.

Консулдық өкілдік – бұл мемлекеттің сыртқы қатынастың шет елдік органы. Консулдық өкілдік шет елдің териториясында сол елдің келісімімен орналасады. Олардың негізгі мақсаты өзі елінің, сондай-ақ заңды және жеке тұлғалардың экономикалық және басқа да мүдделерін қорғау. Консулдық мекемелермен өкілдіктерде басшылық қызметті консулдар жүзеге асырады.

Консул бұл басқа мемлекетке өз елінің заңды және жеке тұлғалардың құқықтық, экономикалық және басқа да мүдделерін білдіру және қорғау үшін тағайындалған лауазымды тұлға.

Консулдық және дипломатиялық өкілдіктердің бір-бірінен айырмашылығын мына мысалдан түсінуге болады.

Дипломатиялық өкілдік – барлық мәселелер бойынша өз елінің мүддесін білдірсе, керісінше консулдық өкілдіктің қызметі тек арнайы өкілдіктермен шектелген. Бір елде бір мемлекеттің тек жалғыз дипломатиялық өкілдігі қызмет көрсетеді, ал консулдықтардың саны шектеусіз.

Консулдық мекемелердің қызметі.

1) өз мемлекетінің заңды және жеке тұлғалардың мүдделерін қорғау.

2) Екі ел арасындағы сауда, мәдениет, ғылым саласындағы қарым-қатынастарды қолдау;

3) өз елінің азаматтарына қатысты әкімшілік және нотариалдық қызмет көрсету;

4) өз елінің теңіз және әуе кемелеріне, сондай-ақ олардың экипаждарына қатысты міндеттерді орындау;

5) мекендеуші елдің экономикалық, саяси-құқықтық өміріне бақылау және ол жөнінде өз елінің сыртқы істер министірлігіне ақпарат беру;

6) паспорт-виза қызметі;

7) АХАЖ-ң қызметі;

8) Сот және тергеу органдарының тапсырмаларын орындау.

Консулдық сыныптар:

Консулдық өкілдіктің басшылары 4 сыныпқа бөлінеді.

1. бас консул – консулдық мекеменің басшысы;

2. консул

3. вице-консул

4. консулдық агент

Консул мен вице консул тиісінше консулдық немесе вице консулдықты басқарады, сондай-ақ бас консулдың көмекшісі немесе орынбасарлары.

Консулдық өкілдік персоналы.

1963 ж. Консулдық қатынастар туралы Вена Конвенциясымен көзделгендей бұл персонал үш категорияға бөлінеді.

1. Консулдық өкілдіктің қызметін атқаратын және консулдық міндеттерді орындайтын консулдық лауазымды тұлғалар;

2. Әкімшілік-техникалық қызметті атқарушы консулдық қызметкерлер;

3. қызмет көрсетушілер.

Консулды тағайындау. Консулдық патент және экзекватура.

Консулдар жіберуші мемлекетпен тағайындалады, ол қабылдаушы мемлекетте консулдық міндеттерін орындауға жібереді. Көптеген мемлекеттерде консулдарды қызметке тағайындау және оларды қабылдау жұмысы сыртқы істер ведомостінің өкілеттігіне жатады.

Консулға оның өкілеттігін білдіретін патент (куәлік) беріледі. Онда консулдың аты-жөні, сыныбы, консулдық аймағы және консулдың мекен жайы көрсетеледі. Консулдың сыныбы және консулдың аймағы қабылдаушы мемлекетпен келісу нәтижесінде анықталады. Берілген консулдык округ негізінде, консулдық қызметтерін жүзеге асыру үшін, оған, қабылдаған мемлекеттің СІМ-не келісім (экзекватура) беріледі. Көп елдерде экзекватура сыртқы істер ведомстволарымен беріледі. Консул экзекватураны алған сәтінен бастап өз міндеттеріне кіріскен деп есептеледі. Дәл осы күннен консулдың дипломатиялық корпуста басшылығы, яғни басқа консулдардан артықшылығы, билігі анықталады.

Консулдық өкілдің қызметінің тоқталуы.

Консулдық өкілдің қызметі мына жағдайларда тоқтатылады.

1. жіберілген мемлекеттің оны кері шақыруы;

2. ретінде танылуы;

3. егер консулдық аймақ орналасқан территория қабылдаушы мемлекеттің басқаруынан шыққан жағдайда;

4. консулдық мекеменің жабылуы;

5. жіберуші және қабылдаушы мемлекеттер арасындағы соғыстар.

Қазақстан дербес мемлекет болғалы оның азаматтарының шет елдерге сапарларын реттеуге арналған бір қатар елдермен келісім-шарттарға қол койды. Қазақстан Түркия мемлекетімен бір айға дейін мерзімге екі ел азаматтары бір елден бір елге сапарға барғанда визасыз келіп-кетуіне болатын келісімге қол қойды. Дәл осындай Иран мемлекетімен де осыған ұқсас келісімге келді. Бұрақ, бұл жағдай анықтап айтқанда, тек дипломатиялық және қызметтік паспорттардың иелеріне ғана қолданылады.

Тақырып 11. Қылмыстылықпен күресудегі мемлекеттердің ынтымақтастығы

1. Қылмыстылықпен күресудегі халықаралық ынтымақтастықтың қажеттілігі

2. Қылмыстылықпен күресудегі мемлекеттер ынтымақтастығының салалары

3. Қылмыстылықпен күресетін халықаралық ұйымдар

4. Қылмыстық істер бойынша құқықтық көмек корсету және қылмыскерлерді беру

Қылмыстылықпен күресудегі мемлекеттер ынтымақтастығының салалары

Мемлекеттер терроризм, ақша белгілерін қолдан жасау, әуе кемелерін басып алу және айдап кету, есірткі және психотропты заттардың заңсыз айналымы, қарақшылық және басқа халықаралық сипаттағы қылмыс түрлерімен күресуде ынтымақтастықты белсенді түрде жүзеге асырады.

Халықаралық терроризм халықаралық қылмыстардың ауыр түрлеріне жатады. Қылмыстың бұл түрімен күрес 1937 жылы бастады. Осы жылы “Терроризмнің алдын алу және оны болдырмау” Женева конвенциясы қабылданды. Бұл конвенцияда террористік деп танылған және жазалануға жататын әрекеттердің тізімі көрсетілді. Аталған конвенция күшіне еңбеседе, ол терроризммен күресуге бағытталған кейінгі конвенциялардың қабылдануына негіз болды.

Терроризм латынның “террор” - қорқыныш деген сөзінен шыққан. Дипломатиялық сөздікте халықаралық терроризмге мынандай анықтама берілген: “Адамдардың орынсыз өліміне әкеліп соғатын, мемлекеттермен олардың өкілдердерінің қалыпты дипломатиялық қызметін бұзатын және халықаралық байланыстардың кездесулердің, сондай-ақ, мемлекеттер арасындағы көлік байланыстарының жүзеге асуын қиындататын халықаралық көлемдегі қоғамға қауіпті әрекет”.

Халықаралық терроризм актілеріне (әрекеттеріне) шетелдік мемлекет және үкімет басшыларының, дипломаттарды және халықаралық қорғаудағы басқа да тұлғаларды өлтіру, дипломатиялық өкілдердің, халықаралық ұйымдардың штаб-пәтерлерін жару, жоғарыда аталған тұлғалардың үй жайларымен көлік құралдарына шабуыл жасау, қоғамдық орындардағы, аэропорттардағы, вокзалдардағы, көшелердегі және тағы басқа диверсиялар.

Бұл қылмыс түрінің субъектілеріне жеке тұлғаларда, террористік ұйымдар да жатады.

Террористік актілердің, әсіресе дипломаттарға қатысты кең қанат жаюы мемлекеттерді 1973 ж. “Халықаралық қорғауы бар тұлғаларға, соның ішінде дипломатиялық агенттерге қарсы қылмыстарды тоқтату мен жазалау туралы” Конвенция қабылдауға итермеледі.

Сонымен қатар, аумақты сипаттағы бірнеше конвенциялар қабылданды. Мысалы, 1971 ж. “Терроризм актілерінің алдын алу және оларды жасағаны үшін жазалау туралы” Америка Конвенциясы, 1976 ж. “Терроризммен күрес туралы” Европалық конвенция, 1987 ж. Оңтүстік Азияның аумақтық ынтымақтастық Ассоциясы мақұлдаған “Терроризмнің алдын алу туралы” Конвенция біріккен Араб мемлекеттерінің 1991 жылғы “Халықаралық сипатта болатын тұлғаларға қарсы қылмыс нысанындағы және қорқытып талап етушілікпен байланысты, тероризм актілерінің алдын алу және оларды жасағаны үшін жазалар туралы” Конвенция.

Сонымен қатар, мемлекеттер терроризммен күресуге бағытталған екіжақты шарттарда бекітеді. Атап айытсақ, 1995 ж. 10 сәуірде ҚР-ң Үкіметі мен Герман Федерациялық Республикасының Үкіметі арасында “Ұйымдасқан қылмыспен, терроризммен және қылмыстардың басқа да қауіпті түрлерімен күресудегі ынтымақтастық туралы” Келісім бекітілді.

Терроризммен күресу үшін арнайы органдарда құрылады. Мыс., БҰҰ жүйесінде халықаралық терроризм жөнінде арнайы комитет құрылған. Оның 35 мүшесі бар. Бұл комитеттің шеңберінде террористік актілермен күрес жөніндегі конвенциялардың жобалары дайындалады.

Тероризммен күрес жөніндегі саяси шаралар ЕҚКК (СБСЕ) қорытынды құжаттарында, Шарм-аш-Шейхтегі 34 мемлекет басшыларының қорытынды жолдарында (1996ж. наурыз), БҰҰ 1994 ж. “Халықаралық терроризмді жоюдың әдістері туралы” Декларациясында бекітілгендей: “БҰҰ-ң мүше мемлекеттері салтанатты түрде сөзсіз қылмыстық және ақталуға жатпайтын терроризмнің барлық актілерін, әдістерін және терроризм тәжірибесін, олар қай жерде кіммен жасалмасын, сынға алынатыны жарияланды”.

Жалған ақша немесе ақша белгілерін қолдан жасау - ертеден келе жатқан халықаралық қылмыс түрлерінің бірі. 1929 ж. “ақша белгілерін қолдан жасау туралы” Женева Конвенциясы қабылданды. Бұл конвенцияға сәйкес қылмыстық әрекет деп жалған ақша белгілерін жасау мен өткізу, сондай-ақ ақша белгілерін жасау немесе өзгерту, оларды өткізу – елге кіргізу, өзі үшін іздеп табу, ақша белгілерін жасау немесе өзгертуге арналған құралдарды дайындау, алу немесе иемдену данылды. Қылмыс деп, сондай-ақ, аталған әрекеттерді жасауға оқталу мен қатысу да танылады.

1929 жылы Женева конвенциясы “Ақша белгілері” деген ұйымға айналымдағы қағаз ақшаларды да, металл монеталарында кіргізді.

Ақша белгілерін қолдан жасау тұрақты өсу тенденциясына ие және соңғы жылдары вексельдерді, аккредитивтерді, чектерді, почталық төлем белгілерін және басқа мемлекеттік құнды қағаздарды қолдан жасау кең қанат жайып отыр.

Әуе кемелерін басып алу және айдап кету -қылмыстары 60-жылдардың аяғынан бастап кең қанат жайды.

1963 ж. “Әуе кемесіндегі құқық бұзушылықтармен басқа да әрекеттер туралы” Токио конвенциясы қабылданды. Бұл Конвенцияда әуе кемелерін басып алуға мынадай анықталма берілген: “Әуе кемесінің ішіндегі тұлға заңсыз, күш көрсету арқылы немесе күш көрсетемін деп қорқыту арқылы араласу, басып алу әрекетін және басқа тәсілімен әуе кемесіне үшу барысында құқыққа қайшы түрде қадағалау жасаса”.

Токио конвенциясының кемшілігі - әуе кемелесін басып алу жөніндегі әрекет қатаң жауап кершілікке алып келетін қылмыс ретінде саранған жоқ.

1970 ж. “Әуе кемелерін заңсыз басып алумен күресу туралы” Гаага Конвенциясы қабылданды, бұл конвенцияға сәйкес әуе кемесін басып алу халықаралық сипаттағы қылмыс деп танылды. Конвенцияның кемшілігі – мұнда қылмыс деп тек әуе кемесін басып алу және айдап кету танылды.

1971 ж. “Азаматтық авиацияның кауіпсіздігіне қарсы бағыталған заңсыз актілермен күресу туралы” Монреаль Конвенциясы қабылданды. Бұл Конвенция әуе кемесіндегі қылмыстық қудаулауға жататын әрекеттердің тізімін кеңейтті. Әуе кемесін басып алу және айдап кетуден басқа қылмыстық әрекет деп мыналар танылды. Әуе кемесіндегі тұлғаларға күш көрсету, әуе кемесін бұзу және бұлдіру, аэронавигациялық құралдарды бұлдіру, кемені пайдалануға араласу. Осы әрекеттерге оқталау және қатысушылықта қылмыс деп танылды.

1988 ж. Монреаль конвенциясына қосымша ретінде “Халықаралық азаматтық авиацияға қызмет көрсететін әуе жайлардағы заңсыз күш көрсету актілерімен күрес туралы” хаттама қабылданды.

Есірткі құралдары мен және психотропты заттармен заңсыз операциялар жасау – халықаралық қылмыстардың ішіндегі кең таралған түрі. Қылмыстың бұл түрімен күрес мемлекеттердің күштерін біріктіргенде және олардың осы саладағы ынтымақтастық нәтижесінде ғана тиімді болады.

Есірткі құралдарын заңсыз тарату мен күресуге бағытталған алғашқы халықаралық шарт 1912 ж. Гаагада бекітілді. Кейіннен бір қатар халықаралық құқықтық актілер қабылданды. Олардың ішінде 1936 ж. “Есірткі құралдарының заңсыз саудасына тыйым” Конвенция, 1961 ж. “Есірткі құралдары туралы” біртұас Конвенция қабылданды.

1971 ж “Психотропты заттар туралы” Конвенция қабылданды. 1988 “Есірткі құралдары мен психотропты заттардың заңсыз айналымына қарсы күрес туралы” БҰҰ конвенциясы қабылданды.

Аталған конвенциялардың барлығы есірткі құралдары мен психотропты заттарды медициналық мақсатта пайдаланудың заңдылығын және оларға қатысты заңсыз әрекеттердің құқыққа қайшылығын мойындайды. Конвенцияға сәйкес жаза мен жауапкершілік тудыратын әрекеттерге мыналарды жатқызады: есірткілерді уағыздау, өндіру, пайдалану, дайындау, бөлу, коммерциялық мақсатта ұсыну, сатып алу, сату, кез келген жағдайларда жеткізу, маклерлік, сақтау, жіберу, кіргізу мен шығару, және т.б. Біртұтас конвенцияда есірткі заттарды өндіру мен сатып алу және жеткізуге байланысты 18 заңсыз әрекеттер қарастырылған.

Мемлекеттер есірткі құралдарын заңсыз таратымен күресуде ынтымақтастық туралы көпжақты конвенциялардан басқа, екіжақты конвенцияларда бекітуі мүмкін. Мыс., 1996 ж. 5 сәуірдегі “Есірткі құралдарының және присотропты заттардың заңсыз айналымына және оларды теріс пайдалануға қарсы күресте ынтымақтастық туралы” КР Үкіметінің, Қырғыз Республикасы Үкіметінің және Өзбекістан Республикасы Үкіметінің арасындағы келісім; 1997 ж. 8 сәуірдегі “Есірткідерді бақылау саласындағы ынтымақтастық туралы” ҚР Үкіметінің және Қырғыз Республикасы Үкіметінің арасындағы келісім.

Интерпол- халықаралық қылмыстық полиция ұйымы.

Халықаралық қылмыстық полиция ұйымы – халықаралық қылмыстармен күресуге тікелей ат салысатын қылмыстық полицияның жалғыз халықаралық ұйымы болып табылады. Ол 1923 ж. Орталығы Венада (Австрия) қылмыстық полицияның халықаралық комиссиясы ретінде құрылды. 1936 жылы ол өз қызметін фашистік Германияның Австрияны басып алуына байланысты тоқтатты. Ал қазіргі күйінде ол 1946 жылы қайта құрылды. Интерполдың Жарғысы 1956 ж. Күшіне еніп, оған 177 мемлекет мүше болып кірді. Қазақстан оған 1992 ж мүше болды. Интерполдың штаб-пәтері Францияда орналасқан (Лион қаласында). 1982 жылдан бері Интерпол БҰҰ -да халықаралық үкіметаралық ұйым мәртебесіне ие болды.

Интерполдың негізгі мақсаттары: әр түрлі елдердің қылмыстық полициясының барлық органдарының кең әрі өзара тиімді ынтымақтастығын қамтамасыз ету және дамыту, жалпы қылмыстылықты ескеруге және онымен күресуге көмек беретін мемлекеттерді құру мен дамыту.

Жарғының 3-бабына сәйкес ұйымға кез келген саяси, әскери, діни, нәсілдік мәселелерге араласуға немесе қызметке тыйым салынған.

Интерполдың басты органдарына Бас Ассамблея және сессиялары арасындағы кезеңде Бас Ассамблеяның қызметтерін атқаратын, Президент жетекшілік ететін атқару комитеті жатады. Тұрақты әрекет ететін жұмыс органы – Бас Хатшы басшылық ететін Секретариат және Ұлттық Орталық Бюролар. Олар бір уақытта екі жүйеде: жеке мемлекеттерде және ұйымның өзіне тиісті екіжақты бағыныштылықта әрекет етеді.

Дата добавления: 2015-05-10