Итальянски жывапис

В сравнительно небольшом разделе итальянской живописи высокого Возрождения имеются первоклассные произведения крупнейших живописцев этой эпохи: Леонардо да Винчи и Рафаэля, Джота и Бацичэли. Выдающимся живописцем Возрождения, для которого живопись стала наукой, был Леонардо да Винчи (1452-1519). Самая знакамитая: «Джаконда» (першы психалаг партрэт), "Мадонна с цветком", - шедевр Леонардо. Картина поступила в собрание Эрмитажа в начале XX века из коллекции русского архитектора Л. Бенуа. Она написана была в 1478 году в редкой тогда для Италии технике масляной живописи, пришедшей из Нидерландов. После создания "Мадонны Бенуа" Леонардо написал картину "Мадонна Литта", 1480-х г. На этот раз художник все внимание сосредоточил на выразительном лице матери, передал ее нежный, задумчивый взгляд. Рафаэль Санти (1483-1520) в своих картинах и стенных росписях прославил ясную, разумно устроенную жизнь. Всем своим творчеством Рафаэль говорил: человек должен быть прекрасен - у него должно быть красивое и сильное тело, всесторонне развитый ум, добрая и отзывчивая душа. Таких людей изображал Рафаэль. таким человеком был и он сам. В зале Майолики Нового Эрмитажа выставлены два живописных полотна Рафаэля: "Мадонна Конестабиле", и "Святое семейство ", 1506 г. Карцины:»!Сикстинская мадонна»(малад маци з дзицем на руках прыближ да нас, ступаючы па нябесам, трывога и надзея.). Бацичэли ( СвятойСебастьян-Пакланенне валхвоу-Нараджэнне Венеры(светлая пячаль стыдливасци, напауняе вочы, сила кахання прыгажосци,залац колер тулава прыдаюць Венеры велич). Джота - фрэски капэлы дэль Арэна у Падуи, фрэски капэл Бардзи царквы Санта-Крочэ у Фларэнцыи.

16. Итальянская скульптура Паспяхова развівалася ў эпоху Адраджэння мастацтва скульптуры. У 15 ст. адбыўся сапраўдны росквіт манументальнай скульптуры ў Італіі. Тагачасныя скульптары выдатна валодалі майстэрствам дакладнай перадачы руху цела і пачуцця прасторы. Найвялікшым італьянскім скульптарам эпохі Адраджэння, выдатным прадстаўніком фларэнтыйскай школы з’яўляўся Данатэла (1386-1466). Ён быў наватарам амаль ва ўсіх відах пластыкі; яго творчасць аказала істотны ўплыў на развіццё скульптуры ў наступныя стагоддзі. Данатэла ставарыў тып самастойнай, не звязанай з архітэктурай, круглай статуі, паклаў пачатак новаму скульптурнаму партрэту-бюсту, быў аўтарам першага коннага манумента ў эпоху Рэнесансу, адрадзіў мастацтва выяўлення аголенага чалавечага цела. Найбольш вядомыя яго творы – “мармуровая статуя св. Георгія” (у царкве ва Фларэнцыі) – першы рэнесансавы вобраз гераічнай асобы; “статуя кандацьера” (кіраўніка наёмных ваенных атрадаў ў Італіі) Гатамелаты, фігура якога стварае з канём адзінае цэлае; бронзавая статуя Давіда – першая ў рэнесансавай скульптуры статуя маладога аголенага пастуха, які перамог волата Галіяфа.

Микеланджело создаёт одно из бессмертных своих творений – капеллу Медичи, выстроенную по его собственному архитектурному проекту; мармуровая группа»Пъета»-тэма смутку, аплаквання Хрыста увасоблена у драм сцэне, мармуровая статуя «Давид»- увасоблены идэал асобы, гатовай да подзвигу, да самахвяры.

Веракъе - дз-сць спалучае рысы дзвюх эпох-ран и выс адрадж- першая значнач работа бронзавы «Давид»-больш зграбны, вытанчаны, увасабляе рысы прыдворн пажа, чым героя-пераможцы; у манумент скульптуры-для венецвянскай плошчы Санци Джавани э Паола стварыу коны манумент кандацьера Бартола Калеони-напружанасць, рашучы валявы парыу: абагульнены вобраз, тыповы для эпохи.

17. Паўночнае Адраджэнне – так называюць Рэнесансавую культуру 15 – пач. 17 ст. ў еўрапейскіх краінах (Германія, Нарвегія, Нідэрланды, Англія, Францыя, іспанія, Швецыя і інш.) размешчаных на поўнач ад Іаліі і альпаў. Асаблівасці Паўна Адраджэння заключ ў кампрамісе з сярэдневяковымі традыцыямі, моцнай сувязі з рэлігійнымі і нац-культурнымі рухамі і да т.п. Паўн Адрадж ўзнікла прыблізна на стагоддзе пазней Італьянскага рэнесансу, але яно было больш разнастайным. Як ў Італьян Адрадж, у к-ры паўноч краін сярод усіх відаў маст дзейнасці дамінаваў жывапіс. Спецыфіка паўн Адр. найбольш поўна праявілася ў к-ры Германіі і нідэрландаў. Аднак Паўн Адрадж было значна больш звязана з Рэфармацыяй, менш абапіралася на ант традыцыі, а хутчэй у трансфармаваным выглядзе працягвала былыя сярэдневяковыя матывы.Паўн Адрадж пачалося на аснове прамога працягу готыкі з яе ўнутранай эвалюцыяй у бок узмацн “мірскога” пачатку. Самыя вядомыя майстры жывапісу – Х. Босх, А.Дзюрэр, Л.Кранах Старэйшы, М.Нітхардт, Х.Хольбейн Малодшы і інш. Нідэрландскія мастакі першымі пачалі карыстацца маслянымі фарбамі. Адным з найбольш вядомых творцаў ПА быў нямецкі графік і жывапісец Альбрэхт Дзюрэр (1471-1528). Для яго твораў хар-ны напружана-экспрэсіўныя формы, фантаст вобразы, прадчуванне сусветна-гіст-х перамен (серыя гравюр “Апакаліпсіс”; 1948). Ілюстраваў кнігу “карабель дурняў” Бранта і інш. Стварыў тып ч-ка рэнесансавай эпохі, прасякнутага самасвядомасцю ўласнай асобы, напружанай духоўнай энергіяй і практычнай мэтанакіраванасцю (дыптых “Чатыры апосталы”; 1526) Яго шматлікія (некалькі соцень) гравюры – адно з найвышэйшых дасягненняў сусветнай графікі. У сваёй творчасці прапаведаваў гуманічтычныя ідэалы незалежнасці чалавека, яго надзвычай жыццёвай сілы і стойкасці ў барацьбе за ісціну і справядлівасць.

В рамках сев. В. воз­никает и развився (прежде всего в Нидерлан­дах) бытовая картина. Крупнейшим мастеров этого жанра был Питер Брейгель, у Яго карцинах праудзива паказаны сялянск. Абстаноука и сцэны з паусядз жыцця, у Яго было прзвищча- мужыцки. Адзин з самых цудоун яго творау карцина «Спатыкаючыхся сляпых заулякае за сабой падаючы у роу правадыр»-магчыма хацеу паказаць у иншаказальнай форме сляпату чалав-ва.

Первым среди великих мастеров этого периода должен быть назван нидерландец Иероним Босх («Сад радостей земных»). В его картинах, большей частью написанных ещё на религиозные сюжеты, поражает соединение мрачных средневековых фантазий и элементов фольклора, мистической символики и точности реалистических деталей. Карцины:»Карабель дурняу», «Воз сена», «Пакланенне вешчуноу».

18. Реформация - шыроки грам-палит и идэал рух у Зах и Цэнтр Еуропе 16 ст, скираваны супр феадализму, и набыушы форму рэлиг ба-бы супр катал царквы. Р была выкликана распадам феадализму и зараджэннем капит адносин. Пачатак 1517-1519 гг узначалиу Марцин Лютэр, яки у 95 тэзисах выклау сутнасць нов рэлиг дактрыны-лютэранства. Галоунае месца у идэалогии займау пастулат: вера есць унутр стан ч-ка, выратаванне даецца ч-ку ад Бога и прыйсци да яго можна без пасрэдництва катал духав-ва. Гал мэта: кали не знишчыць, дык хоць крыху адсунуць царкву, як пасрэдника памиж Богам и чал-м. Даць у руки кожн Библию для самаст асэнсавання. У 1529 г прыхильники Л выступили на ням-м Рэйхстаге супр яго рашэння аб адмене свайго уласн рашэння «Пра верацярпимасць». З гэт часу их стали назыв пратэстантами. Заснавальник Р у Швейцарыи- Уильрых Цвингли. У 1523 г правеу рэформу у Цюрыхе, у ходзе якой были спрошчаны царк абрады и багаслужэнни, адменены многия царкоун святы. У далейшым цэнтр Р перамясциуся у Жэневу и рух узначалиу Жан Кальвин- заснавау адну з самых магутн плыняу протэстантызма. Кальвинизм яшчэ больш спрасциу хрысц-ки культ и богослужэнне, придав церкви рэспубл х-р, отделил яе ад дз-вы, хотя и пакинуу сам-ной палит силой. Гуманисты тэарэтычна падрыхтавали рэф-ю крытыкай царквы, яны выступали супр царквы, а пратэстанты имкнулися тольки рэфармаваць яе. Выники: пратест-м нанес урон каталицызму-Германия-Англия-Швецыя-Дания выйшли з падпарадк Папы рымскага, кат-м страциу манаполию у дух к-ры народа, адбыл змены у маст к-ры Еуропы: замест аргана развив царк-е песнапение, у названых краинах зникае манумент фрэска и иконапис, як жанры маст-ва, а актыуна разв чорна-бел гравюра (Альбрэхт Дзюрэр), у л-ры палемичны жанр у царкве. Кальвинизм пазней породзиу целый рад плыняу и пратэст-их сект: прэсвитарыян, кангрэгационалистау, пурытан, бапцистау, адвентистау и др.

19. Франц. Класіцызм – стыль ў мастацтве 17 – пач 19 ст, што звяртаўся да ант спадчыны як да нормы і ідэальнага ўзору. Склаўся ў 17 ст ў Францыі. Калі барока аддавала перавагу пачуццям, то класіцызм – адпаведна розуму. Галоўныя прынцыпы гэтага стылю – яснасць, упарадкаванасць, лагічная паслядоўнасць, стройнасць і гармонія. Арх-ры класіцызму ўласцівы дакладнасць і геаметрызм форм, лагічнасць і яснасць планіроўкі,, стрыманы дэкор, а выяўл маст-ву – яснасць і ўраўнаважанасць кампазіцыі, стрыманае каляр вырашэнне, строгае разгортванне сюжэта. Буало фр поэт, крытик, теоретик класицизма. Асноуные эстэт принципы фр-га класицизма сформуляв Б. в поэме «Поэтычнае маст-ва» Эстетика Б. проникнута рационализмом: прыгожае= разумнае. Положив в основу своей поэтики принцип «подражания природе», Б. ограничивает его изображением абстрактно всеобщего, типического, исключающего всё индивидуальное, изменчивое. Согласно Б., такой характер «подражания природе» был присущ античному искусству, которое разгяд им как абсалютн эстэт норма. Б. выдвинул требование соблюдения в драме закона трёх единств — места, часу, действия. Большое внимание Б. уделяет пыт маст формы як проявы разума письм-ка. Нормативный хар-р эстетики Б. сказался в теории жанров. Никакого смешения возвышенного и низменного, трагич и комичн, героич и шутауск эстетика Б. не допускае.

У жываписе Пусэн- пиша у Италии, гал сюжэтам яго карцин были мифалаг-я сцэны, писау пастухоу, нимф, писау пра падзеи у грам-ве, як прых-к антычнасци: аблачае сваих герояу у адзенни, якия насили ант герои: «Битва», «Спячая Венера», «Танкрэд и Эрминия», «Аркадския пастухи» и Ларэн писау у Рыме- пейзажы «Раница», «Вечар», «Ноч»- глыбиня ствар за кошт высвятл планау, уводзиу у пейзажы матывы легенд, паданняу, у арх-ры - х-на симетрыя, лагичн планироуки, геаметрызм Мансар и Ленотр(версальски ансамбль), у скульптуры -дэкарат рысы, упрыгожв парки, плошчы, палацы, ансамбли-Франсуа Жырардон(для палаца Луура и парка Версаля работы «Выкраданне Празэрпины», «апалон и нимфы». Пъер Пюжэ працавау у Марсэли и Тулоне- упрыгожвау Версаль(мармуровая група»Милан Кратонски» у музыцы -оперны жанр: фр лир трагедыя.

21. Эпоха Асветн. по праву может быть назв. «золотым веком утопии».

Філосафы-асветнікі распрацавалі даволі стройную канцэпцыю мінулага і будучага чалавецтва. Аснову дадзенай канцэпцыі склалі паняцці “натур стану”, “натур права”, “грамадскага дагавору”, “прыроду чалавека”, розуму, прагрэсу. 18ст называюць стагоддзем філасофіі, бо ў тагачасны перыяд менавіта яна займала адно з вядучых месцаў у духоўным жыцці грамадства. Да ліку найбольш знакамітых і папулярных філосафаў-асветнікаў адносяцца Вальтэр, Ж.Ж.Русо, Д.Дзідро, Ш.Мантэск’ё і інш.

Вальтэр – французскі філосаф-асветнік. Пісьменнік. Ён выступаў за дэмакратычныя свабоды, ідэал грамадства бачыў ў асветнай манархіі. Сярод яго асноўн твораў – аповесць “Кандыд, ці Аптымізм”(1759), трагедыі ў стылі класіцызму “Брут” 1731, “Танкрэд” 1761, сатыр паэма “Арлеанская нявінніца 1735., а таксама гістарычныя і публіцыстычныя творы, лірычныя вершы. Як філосаф з’яўл аўтарам прац “Філасофскія лісты”1733, “Філасофскі слоўнік” 1764-69.

Ж-Ж.Русо – фр. Філосаф-асветнік і пісьменнік. Ён выступаў супр сацыяльнай няроўнасці, саслоўнага эгаізму, асноў існуючай улады і права. Русо ідэалізаваў т.зв. “натуральны стан” усеагульнай роўнасці і свабоды, які быў разбураны ўвядзеннем прыватнай ўласнасці. Дзяржава можа ўзнікнуць, паводле Русо, толькі ў выніку т.зв. “грамадскага дагавора” – спецыяльнай дамоўленасці свабодных людзей. Быў аўтарам філасофскіх твораў “Аб грамадскім дагаворы” 1762, “Роздум аб пачатку і асновах ныроўнасці” 1755, а таксама раманаў “Эміль”, “Юлія”, “Споведзь”, якія паспрыялі станаўленню псіхалагізма ў еўрапейскай літаратуры.

Дзідро Дэні – фр філосаф-асветнік. Лічыў, што першая мадэль маст-ва – гэта прырода”.

Мантэск’ё Шарль. выступаў супраць дэспатызму, які лічыў “няправільнай формай праўлення”. Распрацаваў канцэпцыю “палітычнага плюралізму”.

23. Рамантызм – мастацк плынь у к-ры еур краин, узникшая на рубяжы 18-19 ст. Р быу народжаны незадаволенн шыр-х грам-х кругоу выниками бурж рэв-и, пратэстам супр нацыян насилля, палитыч рэакцыи. Для прадстауникоу Р х-на разачараванне у вучэнни асветникау. Гэты накирунак дзелиць мир на два мира:-сапраудны мир, яки рамантык адвяргае,- мир мар, дзяйсненне яких аутар знаходзиць у инш миры, не иснуючым сення. Р- супрацьстаиць класицызму, ен прызнае развицце. Часта у творах героями зъяул разбойники, бунтары. Для рамантыка няма ад прыроды благих людзей, такими их зрабила сац грам-ва. Р дзел на 2 накирунки: ирацыянальны и гераичны. Рамантыки звяртали увагу на такия фактары- любоу, творчасць, радасць, смутак, смерць. У лит-ры зъяул новыя герои- герой-чудак, герой рамантык, трагичны адзиночка, яки уваходзхиць у свет маст-ва и фантазии. Творы Байрана(«Паломництва Чарльз Гарольда», Гюго, раскрыв дух свет ч-ка, яны асобу узвышали над натоупам, рамантыки удзяляли увагу фальклору. Шырокую папул атрымали казки братоу Грым, народн мараль ляжала у аснове казак Андэрсэна. Музыка займае асобае месца, так як яна больш, чым инш виды маст-ва можа уздзейнич на пачуцци. Были створаны рамант песня, интрумент, фартэпьянная Шопен (першыя творы для фарт-на с аркестрам: варыацыи з оперы «Дон Жуан» Моцарта- паланэз ля мажор: пабедны марш польских легионау; 20 накцюрнау,7 эцюдау, 15 вальсау. 25 прылюдзий. Расла колькасць фелармоний, кансерваторый, Штраус сын увайшоу не тольки як стваральник Венскага вальса, але и Венск аперэты. У першыню тэрмин Р у жываписе прымяниу фр мастак Тэадор жэрыко, Яго карцина «Плот медузы» адкрывае новую старонку у зап еурап маст-ве. Тут мастак паказвае смерць пасажыра карабля, па вине марскога параходства, адправили у плаванне непрыгодны карабель-перадае драматызм падзей.- «Скачки у Эпсоме»: кони нясуцца амальне касаючыся зямли, уме контуры размыты. Эжэн Дэлакруа: «Смерць Сарданапала»-перадаюцца пачуцци цара и жанчын, якия авинны загинуць, так як Сарданапал, кааб не здацца ворагу, спальвае сябе и маемасць., «Караблекрушэнне», «Свабода на барыкадах». «Хиоская разьня». Франсиско Гойя- жываписны шэдэур «Сямъя караля Карла 4»-уродливыя-злобныя твары., графичная серыя «Бедствия вайны»-бар-ба народа з франц интэрвентами –тэма серыи судьба народа. Партрэты, карцины–«Маха адзетая»,«Маха абнажонная», «Ваданоска». Мицкевич- паэмы Дзяды», «Пан Тадэвуш», «Гражына», баллады «свицязянка», «Рыбка».

25.Модернизм Абъядноувае мн-ва сам-ных накирункау (сюреализм, футуризм, экспрессионизм, кубизм, имажинизм, абст­ракционизм)- гэта маст.-эстэт сис-ма стала адным з гал. щляхоу твор­ч пошукау стваральникау 20 ст. Сущ.3 пути развития М: 1) до 1-й мир. войны -зарождение; 2) памиж мир. войнами- усиление М. тече­ний в иск-ве; 3) после 2-й мир. - активизация поиска выхода из дух. кризиса. М-сты интересовались ствар нов. форм, противо­поставленных гармониче­ским формам клас. иск-ва, а так же акцентировали увагу на субъективности м-кого миропонимания. Пер­вые м-сты были привер­женцами дух. революции. внутри М. направления был принцип историзма. М-сты отрицают духовно-нравст­венные «абсолюты».Они пытаются возродить мифо­творческий метод. Идеи мистической «соборности» и «мифотворчества» отра­зились в символизм. Сим­волисты отвергали тради­ции клас. поэзии и строили свой «новый» язык на ос­нове древ. архаичных обра­зов, стремились выразить объективное косвенным пу­тем. Представители:Валери, Элиот, Иванов, Хлебников, ранний Блок. Имаженизм (образ)-передавал непосредствен­ные эпич впечатления, соединение метафор и обра­зов, логически мало связан­ных, стихи превращались в «каталоги образов». Сущ. в Америке и Англии. Футу­ризм (будущее)объявлял чел-кие чув-ва, идеалы любви, счастья, добра-«слабостями», провозгла­шая критериями прекрас­ного «энергию», «силу»,«скорость». Развивался в Италии, России и Франции. (Северыни «мнства ног дз-ки идучай па балкону» Экспрессионизм(выра­жение) показывал мир в столкновении контраста, преувеличенной резкости изломанных линий, заме­щающих реальное многооб­разие деталей и красок нервной дисгармонии, не­естественностью пропор­ций. Арагон, Бехер, Гарсия Лорка и др. М-ская проза -австриец Франц Кафка. Мир представляется ему враждебным чел-ку, бессильному и обреченному страдать. Его творы: «Процесс», «Замок», «Америка»представляют мир, где чел-к подвластен священным, но недоступ­ным пониманию закона. На представления Кафки по­хожи работы экзистенциа­листов, но они пытаются сделать обязательной кон­цепцию чел-ка, кот. сам оп­ределяет свои нормы пове­дения и поступки.Сущ. во Франции. Представители: Сартр, Камю, Малеро, Гол­динг. Живопись м-стов строится «от обратного», совершая путь противопо­ложный канонам худ. твор-ва. Эта эстетика отразилась в твор-ве фран. художни­ков, прозванных Матисом кубистами. Худ. кубизма был Пабло Пикасо с его картиной «Авенские де­вицы» нач. история ку­бизма. Отличием кубизма стало создание нов. понятия красоты. Абстракционизм как направление м-ской живописи побуждал к по­иску нового, неведомого. Основатель - В. Кандин­ский, считал, что он помо­жет прорваться внутрь сквозь внешнее. К. Мале­вич- ведущий представи­тель абстр.(картина «Черный квадрат на белом фоне»). М-ское течение живописи 20 в. -сюреа­лизм. Представители: Миро, Эрнст, Массон. Ярко выражен сюрреализм в иск-ве Дали. Его иск-во апока­липтично. Гармония разру­шилась,смешалась в беспо­рядке.

Дата добавления: 2015-05-09