Лекцыя 15. Культурнае і духоўнае жыццё БССР 10 страница

На тэатральнай сцэне вызначылася ўстэйліва тэндэнцыя пераходу ад праблемы бесканфліктнасці, барацьбы добрага з лепшым і г. д. да рэальнага жыцця людзей. Пытанні маралі, унутранага свету чалавека выдатна асвятляў у сваёй творчасці пачынальнік новага этапу ў развіцці беларускай сатырычнай камедыі А. Макаёнак. Яго п’есы «Каб людзі не журыліся», «Лявоніха на арбіце», «Зацюканы апостал», «Трыбунал», «Таблетку пад язык», «Святая прастата», «Верачка», «Пагарэльцы», «Дыхайце ашчадна» выклікалі велізарную цікавасць публікі.

Высокі ўзровень драматургічнага майстэрства прадэманстраваў К. Крапіва ў сваёй п’есе “Брама неўміручасці”.

З пачатку 1980-х гг. заззяла зорка новага драматурга – А. Дударава, які паставіў п’есы "Выбар", "Вечар", "Радавыя". Іх героі прымушалі гледачоў думаць, разважаць, выхоўваць лепшыя чалавечыя якасці. За тыя ж вартасці прызнанне грамадскасці набыла п'есы А. Дзялендзіка «Выклік багам» і А. Петрашкевіча “Трывога”.

Дата добавления: 2014-01-07