ГІТАЎТ-ДЗЕВАЛТ0ЎСКІ

ГІНДЭНБУРГ

ГЕРБЕРСКІ

Вікенцій (Уладзіслаў) Данілавіч (каля 1784—29.11.1826)

Медык, член шматлікіх вучоных тава-рыстваў. Пачатковую адукацыю атрымаў у Слонімскай школе. Скончыў Віленскую гімназію і Віленскі універсітэт. У 1804 на-кіраваны Віленскім універсітэтам у англій-скую калонію пад Пецярбургам для пра-ктычнага вывучэння сельскай гаспадаркі i ў Пецярбургскі універсітэт для слухання лекцый па фізіцы, хіміі i сельскай гаспа-дарцы. Вярнуўшыся ў Вільню ў 1806, выву-чаў медыцыну. Атрымаў ступень кандыдата філасофіі (1808), магістра медыцыны (1811), доктара медыцыны (1812). 3 1813 па 1824 ад'юнкт медыцынскай клінікі i па-мочнік прафесара Франка. У 1817—23 вы-вучаў за мяжой афтальмалогію. Пасля вяр-тання на радзіму (1823) выкладаў у Вілен-скім універсітэце тэорыю i клініку. 3 1824 экстраардынарны, а потым ардынарны прафесар на кафедры прыватнай тэрапіі i паталогіі i дырэктар клінікі па ўнутраных хваробах. Лячыў i многія захворванні ва-чэй. Аўтар артыкулаў (у рукапісах) «Аб шпіталях», «Навука аб хваробах вачэй» i інш.

Вільгельм Данілавіч (1799—2.3.1877)

Урач, гуманіст, грамадскі дзеяч. У 1821 скончыў медыцынскі факультэт Віленскага універсітэта. У 1821—25 урач Мінскай губ. 3 1825 павятовы ўрач у г. Ельня Смален-скай губ., дзе адным з яго пацыентаў быў кампазітар М.І.Глінка. 3 1833 жыў i праца-ваў у Мінску; больш за 30 гадоў займаў па-саду акушэра губернскай урачэбнай упра­вы, з 1840 адначасова ўрач мінскай турмы. Адзін з заснавальнікаў Мінскага таварыс-тва ўрачоў, з 1875 яго прэзідэнт. Быў чле­нам Віленскага медыцынскага таварыства. Аўтар артыкулаў, апублікаваных у выдан-нях таварыства. Выступаў за адкрыццё пры Мінскім таварыстве бясплатнай лячэбніцы. Браў удзел у дзейнасці дабрачынных арга-нізацый Мінска, ахвяраваў грошы немаём-ным хворым, беднякоў лячыў бясплатна. У 1871 грамадскасць Мінска ўрачыста адзна-чыла 50-годдзе яго медыцынскай практыкі. Памёр у беднасці, быў пахаваны на сродкі, сабраныя ўдзячнымі пацыентамі. На смерць Г. адгукнуўся Ф.М.Дастаеўскі. У Мінскай гімназіі была ўстаноўлена стыпен-дыя яго імя.

Шт.: Д и т л о в А. Врач из города М. // Не­ман. 1973. № 1. Ф.І.Ігнатовіч.

Уладзіслаў Люцыян Францавіч (1857—1925)

Дзеяч народніцкага руху. Нарадзіўся ў Дзісенскім павеце Віцебскай губ. У час ву-чобы ў Віцебскай гімназіі ўдзельнічаў у ра-боце вучнёўскага нелегальнага гуртка, за што ў 1877 выключаны з гімназіі. 3 канца 1878 член аднаго з маскоўскіх гурткоў «Зямлі i волі». 7.3.1879 арыштаваны па па-дазрэнні ў замаху на правакатара Н.Рэн-штэйна. У час следства эмігрыраваў за мя-жу. У 1880 у Парыжы, прымаў удзел у дзейнасці руска-беларускай i польскай рэ-валюцыйнай эміграцыі, быў загадчыкам эмігранцкай бібліятэкі, падтрымліваў цес-ныя сувязі з радзімай. Яго першыя крокі ў літаратуры падтрымаў І.С.Тургенеў, дапа-мог змясціць у газеце «Порядок» апавядан-не «Пяцьдзесят дзве гадзіны на абломку ў адкрытым моры». 25.12.1881 Г.-Дз. арыш­таваны ў Харкаве, але 4.12.1882 Маскоўскі акруговы суд яго апраўдаў. Пазней абвіна вачаны ў палітычнай нядобранадзейнасці i ў чэрвені 1883 высланы на 3 гады ў Заход-нюю Сібір, дзе i памёр.

Літ:. Деятели революционного движения в России: Биобиблиогр. словарь. Т. 3, вып. 2. М., 1934; С н ы т к о Т.Г. Русское народничество и польское общественное движение, 1865—1881 гг. М., 1969; Троицкий НА. Безумство храб­рых: Рус. революционеры и карательная полити­ка царизма 1866—1882 гг. М., 1978.

В.М. Чарапіца.

Дата добавления: 2014-01-04