Студопедия

КАТЕГОРИИ:


Архитектура-(3434)Астрономия-(809)Биология-(7483)Биотехнологии-(1457)Военное дело-(14632)Высокие технологии-(1363)География-(913)Геология-(1438)Государство-(451)Демография-(1065)Дом-(47672)Журналистика и СМИ-(912)Изобретательство-(14524)Иностранные языки-(4268)Информатика-(17799)Искусство-(1338)История-(13644)Компьютеры-(11121)Косметика-(55)Кулинария-(373)Культура-(8427)Лингвистика-(374)Литература-(1642)Маркетинг-(23702)Математика-(16968)Машиностроение-(1700)Медицина-(12668)Менеджмент-(24684)Механика-(15423)Науковедение-(506)Образование-(11852)Охрана труда-(3308)Педагогика-(5571)Полиграфия-(1312)Политика-(7869)Право-(5454)Приборостроение-(1369)Программирование-(2801)Производство-(97182)Промышленность-(8706)Психология-(18388)Религия-(3217)Связь-(10668)Сельское хозяйство-(299)Социология-(6455)Спорт-(42831)Строительство-(4793)Торговля-(5050)Транспорт-(2929)Туризм-(1568)Физика-(3942)Философия-(17015)Финансы-(26596)Химия-(22929)Экология-(12095)Экономика-(9961)Электроника-(8441)Электротехника-(4623)Энергетика-(12629)Юриспруденция-(1492)Ядерная техника-(1748)

Хронологический указатель 2 страница




*(106) Таково первоначальное значение слова lех; 1ех=сделка. В этом значении оно известно еще юристам императорского периода.

*(107) Dirksen, Uebersicht der bisherigen Versuche etc., 1824, стр. 8 - 22; 100 - 112; Schoell, Legis XII tab. reliquiae, 1866, стр. 67 - 72; Lэн, О системе древнейших кодексов, Юрид. Вестн. 1882 г., n 2.

*(108) De legibns, II. 4.

*(109) De legibus, II 25.

*(110) Для наследственного права по законам XII таблиц см. Romisches Erbrecht, 1861, стр. 110 - 198, 429 - 436; Schirmer, Handbuch des romischen Erbrechts, 1863; ею же статья в Zeit. f. Rechtsgeschichte, 1881, II (XV), стр. 165; Gaws,Das Erbrecht in weitgeechiclitlicher Entwickelung, II, 1825, стр. 37 - 92; 366 - 368; 381 - 383; Мэн, Древнее право, стр. 156 - 164; Фюстель-де-Куланж, Гражданская община античного мира, стр. 89 - 103; Иеринг, I, 11 b; Моммсен, Римская история, I, стр 143.

*(111) Gai. II. 101; Ulp. XX. 2; и друг.

*(112) Leges XII tab., tabula V. 3. 4. 5; Gai. III. 1-24; Ulp. 26; Paul. Sent. Rec. IV. 8; Inst. 3. 1. 2

*(113) II. 157.

*(114) Dig. 38. 9 fr. 1 12

*(115) Dig. 28 2 fr. 11; Sent Rec. IY. 8 6.

*(116) Gai. II. 102-108; Ulр. XX. 2-9; Insl. 2. 10 fr. l

*(117) Боголепов, Формальные ограничения свободы завещаний. 1. 1881 г. стр. 62 - 64.

*(118) Gai. Ulp 22 18.

*(119) Dig. 28. 3 fr. 13.

*(120) Gai. I, 142-200; Ш р. П. 12; Paul. II, 27 - 30; Inst.l. 13 - 26; Dig. 26 и 27 книги; Cod. Y, 28 - 75; Nov. 72; 89 c. 4; 94; 118 c. 4. 5; 155. - fludorf, Das Recht der Vormundschaft, I, II, III; Азаревич, О различии между опекой и попечительством; Gtrfe, Btude sur la condition privee de la femme, 1867, стр. 112 - 123; 153 - 158.

*(121) Gai. I. 144. 145. 155; Ulp. 11. 3; Dig. 26. 4 fr. 1 pr. (Ulp.). (Leg. XII tab. V. 1. 6. 7).

*(122) Dig. 50. 17 fr. 73 (Q. M. Scaev.); Dig. 26. 4 fr. 9 (Gai.); fr. 1 pr. (Ulp.i.

*(123) Dlp. 11. 3; Dig. 26. 4 fr. 3 pr. (.Ulp.).

*(124) Dig. 26. 2 fr. 1 pr.; fr. 20 1 (leg. XII tab. V. 3).

*(125) Gai. 1. 144.

*(126) Dig. 26. 1 fr. 6 2 (Ulp.): Tutoris datio neque imperii est neque iurisdictionis.

*(127) Dig. 26. 1 fr. 1 рг.: Tutelaest, ut Servius definit, vis ac potestas in capite libero.... Dig. 47. 2 fr. 57 4: tutor domini loco habetur; "p. Diq. 26. 7 fr. 27; 41. 4 fr. 7 3; cu. Pernice, I. 184 nota. 4.

*(128) Dig. 26. 4 fr. 1 pr. (Dlp.: Legitimae tntelae lege duodecim tabularum adgnatia delatae suut et consanguineis, item patronis, id est his, qui ad legitimam liereditatem admitti possint: hoc summa providentia, ut qui sperarent hanc successionem, idem tuerentur bona, ne delapidarentur. Cp. Gai. I 192 i. f.

*(129) Dig. 26 2 fr. 20 1

*(130) Dig. 27. 3 fr. 1 19 - 24, fr. 2; Пид. 26. 7 fr. 55 1.

*(131) Dig. 26. 10; Inst. 1. 26; Cod. 5. 43. (Leg. XII tab VIII. 20).

*(132) Dig. 26. 10 fr. 1 4.

*(133) Dig. 26. 10 fr. 1 6; Inst. 1. 26 3.

*(134) Dig. 26. 10 fr. 1 5: nunc videamus, qui suspecti fieri possunt. et quidem omnes tutorea possunt, sive testamentarii aint, aive non sinti sed alterins generis tutores quare et si legitimus sit tutor, accusari poterit fluid ai patronus? adhuc idem erit dicendum, modo ut raemine гишав patrono parcendum

*(135) Leg. XII tab., VII.

*(136) Voif, Ueber den Bestand nnd die hietorische Entwickelung der ServitiUen nnd Servitntenklagen, 1874, стр. 3 - 31.

*(137) Gai. II 24.

*(138) Gai. II. 25

*(139) Ihering, II и III, 43 - 58; Voigt, III, 1-14, 31 - 45.

*(140) II. 25

*(141) Plin. Higt nat. IX, 60.

*(142) Voigt, II 119.

*(143) Rossbach, Diе romische Ehe.

*(144) III. 175. 173.

*(145) Gai. II. 192-223

*(146) Dig. 32 fr. 30 6.

*(147) Dig. 30 fr. 71 3.

*(148) Lichtenstein, De in iure ceasionis origine et natura, 1881. Der rom. Ci vil procese, notae 288 - 293; Voight, II 120

*(149) Liv. 2. 5.

*(150) Gai, II, 96.

*(151) III. 23. 3 fr. 6G.

*(152) Dig. I. 18.

*(153) Ulp. 11. 7.

*(154) Gai. II. 30.

*(155) Dig. 48. 2. fr. 22; Dig. 40. 9. fr. 15 1; ср. Dig. 37. 14 fr.

*(156) Dig. 8. 1 fr. 12; Vat. Fragm. 51.

*(157) Gai. I. 132.

*(158) Gai, I. 134

*(159) Emancipatio: Coct. 8.48 1. 6; Inst. i. 12 6. - Adoptio: Cod. 8. 47 1. 11.

*(160) Gai III. 85 след.

*(161) Gai. I. 168 след. Ulp. 11. 6 - 8.

 

*(162) Если наследник по закону или по завещанию передает наследство после своего вступления в него, то происходит следующее: передаются только вещи, долги остаются на наследнике, а права по обязательствам совсем погашаются, так что должники наследственной массы освобождаются от лежащих на них обязательств. Этот результат был обусловлен процессуальными свойствами цессии, подобно другим, перечисленным выше, стр. 150 сл.; ср. Гай II. 85 - 87.

*(163) Keller, Der romische Civilprocess, 1 - 21; Bethnann- Hollweg, Der romische Ci vil process, I; Karlowa, Derromische Civilprocess zur Zeit der Legisactionen.

 

*(164) Gai. IV. 12. Lege autem agebatur modis quinque, saсramento, per indicis postulationem, per condictionem, per manus iniectionem, per pigaorie capionem.

*(165) Dig. 1. 1. fr,ll....alia eignificatione ius dicitnr locns in quo ius redditur, appelatione collata ab eo quod fil in eo ubi fit. quem locnm determinnre hoc modo possumus: ubicumque praetor salva inaiestate imperii sui ealvoquc more maiorum ius dicere constituit, is locus recte ius appellatur. - Gai. IV. 29: extra ius, id est non apud praetorem; - IV. 164.... ex iure exeai, id est a praetore discedat.

*(166) Leq. XII tab., I. 7. 8. 9.

*(167) Gai. IV. 11.

*(168) Dig. 1. 2 fr. 2 6; Gai IV. 11.

*(169) Существенные сведения о деценвирах сводятся к следующему: по Дионисию - их коллегия учреждена Сервием Туллием по Помпонию - после первой сецессии плебеев; их личность была объявлена неприкосновенною; во время Цицерона они были судьями в вопросах о свободе и гражданстве лиц, т. е. в спорах о личном положении (status) и наконец при Августе коллегия децемвиров была поставлена во главе коллегии центумвиров. - Что касается до этой последнеей, то существенные известия относятся к ее подсудности. По Цицерону, ей были подсудны дела о недвижимой собственности, сервитутах и <многие другие>; та же коллегия разбирала споры об уничтожении завещаний (querella innoficiosi testamenti); пo Гаю, при разбирательстве дел в центумвиральной коллегии выставлялось копье (hasta). - В предположениях, которые делаются об этом предмете, наиболее вероятное сводится к следующему: древнее других была коллегия децемвиров и первоначально она разбирала все гражданские дела; в ее существовании плебеи могли усматривать особую для себя гарантию (хотя, как кажется, члены коллегии назначались судящим магистратом). С учреждением коллегии центумвиров (известной в эпоху издания XII таблиц) к этой поcледней перешли все дела, представляющие тот или другой интерес с точки зрения ценза, стало быть, прежде всего - дела о недвижимых имуществах. С течением времени подсудность обеих коллегий уменьшалась в пользу отдельных судей (iudicee и arbitri), но подробности этого исторического процесса остались неизвестными.

*(170) Gai. IV. 13

*(171) Для лит. указаний см. статью Schmidfa: Ueber die legis actio per iudicis postulationem в Zeit. f. Rechtsgechichte, II. 145(1881).

*(172) Seneka, De beneficiis. VI. 5. 6 Illud enim video in hoc foro fieri.... separantir actiones et de eo agimiis, et de eo nobiscum agitnr. Kon confunditur formula, si qui apud me pecuniam deposuerit, idem mild postea furtum fccerit et ego cum illo furti agam ct ille mecum depositi. Lex legi non miscetur, utraque eua via it, depositum habet actionem propriam tam mehercule quam furtum.

*(173) Ulр. 19. 6..

*(174) Gai*. IV. 17.

*(175) Dig. 50. 17 fr. 35: Nihil tam naturale est quam eo genere quidque dissolvere, quocolligatum. Ideo verborum obligatio verbis tollitur: nudi consensus obligatio contrario consensu dissolvitur

*(176) Ihering, III 52.

*(177) Voigt, III 36 - 45; IV, стр. 377 - 390

*(178) Voigt, II; Моммсен, Римская история, I, стр. 181 сл.; Waller, I 82 и 247; Marquardt, Das Privatleben der Romer, 1879, стр. 192 - 196; Danz, Die aucto ritas und die annalis exceptio italici contractus, 1876.

*(179) Вот список законов сказанного времени: о процентах в ростовщичестве: l. Licinia (388 г.), 1. Duilia Maenia (399?), 1. Магсиа (402), неизвестного имени (409), 1. Genucia (411); относительно судопроизводства реr manus iniectionera: l. Publilia, 1. Furia de sponsu, l. Marcia (402?), l. Poetelia (428? 441?); относительно судопроизводства реr condictionem; 1. Silia (510?) и 1. Calpurnia (513?); o вознаграждении за вред, причиненный чужому имуществу: 1. Aquilia (467?).

*(180) Dig. 1. 2 fr. 2 6.

*(181) De oratore, l, 44, 195.

*(182) Leg. XII tab. VIII. 18; Kniess, Der Credit, 1876, стр. 328 след.

*(183) Liv. 6. 35.

*(184) Caes de bello civ 3. 1; Suet. Caes. 42.

*(185) Uv. 7. 16; Tac. 6. 16

*(186) Gai. IV. 23

*(187) Liv. 7. 21.

*(188) Ln. 7. 27

*(189) Liv. 7. 42.

*(190) Ihering, III, 52.

*(191) Liv. 7. 28; 10. 23; 35. 41.

*(192) Gai. IV. 21 - 25.

*(193) Gai. IV. 9; IV. 171.

*(194) Gai. IV 25; ep. IV 102

*(195) Gai. IY. 186

*(196) Liv. 8. 28.... iussique consules ferre ad populum, ne qnis, nisi qui noxam meruisset, donec poenam lueret, in compedibus aut in nervo teneretur: pecuniae creditae bona debitoris, non corpus obnoxium esset. Itaque nexi soluti; cautumque in posterum, ne neeterentur. Varro, De lingua latina, 7, 105. Liber qui suas operas in servitutem pro pecunia quam debebat (dat), dum solveret, nexus vocatur, ut ab aere obaeratus. Hoo, C. Popillio auctore, Sillo (испорч. вместо Poetelio Visolo) dictatore sublatum ne fieret; et omnis, qui bonam copiam iurarunt, ne essent nexi, dissoluti..

*(197) Bethmann-Hollweg, Civilprocess, 113.

*(198) Несомненно, что виндикация была приложима и против недобросовестного владельца, но в таком случае недобросовестный владелец трактовался как добросовестный. Если же истец хотел трактовать его именно так недобросовестного владельца, то он прибегал к а. furti. В то время, о котором мы теперь говорил, не могли еще усматривать существенное различие в положениях вора и недобросовестного владельца; furtum понималось еще широко (ср. 43).

*(199) Gai. III 92 след.; Inst. 3. 15; Dig. 45. 1; Соd. 8. 37. - Voigt, II 33 и Beilage XIX; Karsten, Die Bedeutung der Form im Obligationenrecht, I, 1878, стр. 25 - 57; Walter, 604.

*(200) См., напр., Dig. 46. 2 fr. 6 1 и fr. 7.

*(201) Gai. III, 169-172.

*(202) Gai. III. 115 - 123.

*(203) Gai. III. 110 - 114; 215. 216.

*(204) Gai. III. 90; Dig. 12. 1; Cod. 4. 1; 4. 2; Voigt, прилож. XXI 24, Pernice, I, стр. 417: II, стр. 262.

*(205) Dig. 44. 7 fr. 1 4; Insl. 3. 14 2.

*(206) Dig. 19. 5 fr. 24.

*(207) Dig. 22. 1 fr. 1 pr. (Pap.): Cum indicio bonae fldei disceptatur, arbitrio iudicis usuramm modus ex more regionis ubi contractum est conetituitur, ita tamen, ut legi non offendat. - Diy. 17. 1 fr. 10 3 (Ulp.): in usuras convenietur, quae legitimo modo in regionibus frequentatur.

*(208) Cod. 4. 32 1. 26 1 и 2; Nou. 34.

*(209) Dig. 12. 6 fr. 26 1; 42. 1 fr. 27.

*(210) Cod. 4. 32 1. 28.

*(211) Cod. 2. 11 1. 20.

*(212) Cod. Th: 2. 33 1. 2.

*(213) Paul. Sent. rec. II, 14. 2; Dig. 12. 6 fr. 26 1; 42. 1 fr. 27; Cod. 4. 32 fr. 26 4; ср. Dig. 12. 6 fr. 26 рr. и Cod. 4. 32 1. 18.

*(214) Gai. III. 128-130; Gide, Observations surle contrat litteris, 1873; Walter, 605; Voigt, II 34.

*(215) Liv. 9. 46.... civile-ins, repositum in penetralibns pontiflcum, evulgavjt, fastosque circa forum in albo proposuit, ut, quando lege agi poeset, sciretur.... Dig. 1. 2 fr. 2 36; Cic. pro Murena, 11. 25. Niebuhr, Roraisclie Geschichte III, глава: Cn. Flavins.

*(216) Gai. IV. 13. 18 - 20. Kethr, Der romische Civilprocess, 18; Ihering, 47e; Das Vadimonium, стр. 327 - 330; Baron, Die Condictionen, 188l.

*(217) Leg. XII tab. VIII. 5. 11; Gai. III. 210 - 219; Jnsl. 4. 3; Dig. 9. 2. Pernice, Lehre von der Sach beschadigung, 1867; Sell, Dic actiode rupitiis sarciendis, 1877.

*(218) Dig. 9. 2 fr. 2 pr.

*(219) Dig. 9. 2 fr. 2 2; Gai. III. 210. 217; Init. 4. 3 1.

*(220) Dig. 9. 2 fr. 27 5.

*(221) Gai. III. 218; Dig. 9. 2 fr. 29 8.

*(222) Gai. III. 219.

*(223) Dig. 9. 2 fr. 4. 5 pr

*(224) Dig. 9. 2 fr. 45 4

*(225) Dig. 9. 2 lr. 49 1.

*(226) Dig. 9. 2 fr. 29, 3.

*(227) Gai. II. 59. 60, Paul. II 13.

*(228) II. 40.

*(229) Так, в отличие от манципации, с традицией не соединялась обязанность лица, отчуждающего вещь, вознаградить приобретателя в случае эвикции; при традиции нельзя было установить узуфрукт посредством deductio.

*(230) Aul. Gell Noct. attic. XX. 10; Gai. IV 17; Festus, superstites; Cicero, pro Caecina, c. 1, 7, 8, 32; pro Murena, c. 12, pro Tullio, c. 16. Ortolan, 1864.

*(231) II. 55.

*(232) Gai. II. 52.

*(233) Voigt, сочин., указ. в прим. 134.

*(234) К таким сервитутам, не вполне выясненным, относятся: s. flltius tollendi, s. officiendi luminibus, s. stillicidii non averteudi vel recipiendi; см. статыо Соhn'a в Arohiv fur die civ. Praxis, 1881, стр. 344 - 368

*(235) Voigt, II; Боголепов. Значение общенародного гражданского права, 1876.

*(236) Gai. IV. 138 след.

*(237) Dig 1. 2. fr. 2 28.

*(238) Gai. I. 1..... quod quisqae populus ipse sibi ius coiistituit, id ipeius firoprium est vocatnrque ius civile.

*(239) Рго Flacco, 21. 51

*(240) Gai. IV. 37

*(241) Dig. 14. 2. fr. 2 pr. 3.

*(242) Dig. 14. 2.

*(243) Dig. 22. 2.

*(244) Varro, de lingna latina 5. 179.

*(245) Wlaisak, Ediktund Klageforro, 1882.

*(246) Gai. IV. 47: iudcx esto. Si paret A. Agerinm apud N. Negidium rr.ensam argeiiteam deposnisse enmque dolo malo N. Negidii A. Agerio redditam non esse, quanti ea ris erit, tantam pecuninm iudex N. Uegidiura A, Agerio condemnatn. Si non paret, absolvito.

*(247) Dig. 16. 3 fr. 1 1: <Quod neque tumultns neque incendii neque rninae ncqne naufragii causa depositum sit, in sunplum, earum antem rcrum, quae supra comprchensae gunt, in ipsum in daplum, in heredem eius, quod dolo malo eius factum csse dicetur qni mortuus ait, in simplum, quod ipsius, in duplum iudicium dabo>.

*(248) Cicero, Topica, 8. 33; Dig. 19. 5 fr. 11 (Pomp.); fr. 1 (Papin.).

*(249) Подробное изложение судопроизводства по формулам со всеми относящимися к нему институтами (о многих из них мы будем говорить на последующих страницах) см. у Kelter'a, Der romisehe Civilprocess und die Actionen, 23 в след.; BethmannSollweg, Der romieche Civilprocess, т. II; cp. также Bebher, Die Actionen, I и II. Для вопроса о вероятном происхождении и дальнейшей истории судопроизводства по формулам см. прежде всего руководство Ortolan'a, I, 1909 и след., где этот вопрос разработан наиболее убедительно; ср. также учебник Eimareh'a, стр. 178 (2 изд.).

*(250) Gai. IV. 32.

*(251) Gai. IV. 95 Lig. 6. 1 fr. 33

*(252) Gai. IV. 30.

*(253) См., напр., у Гая, IV. 46, 141. 185.

*(254) Gai IV. 103-109.

*(255) Gai, IV. 45-47.

*(256) Gai. IV. 41.... usi paret N. Negidium A. Agerio sestertium X millia dare oportere>; <qnidquid paret N. Negidium A. Agerio dare facere oportere>; <si paret homiriem ex iure Qairitinm A. Agerii esse>.

*(257) Gai. IV. 46.... nrecuperatnree sunto. si paret illum patronum itb illo liberto contra edictum illius praetoris in ias vocatum esfe, rocuperatorcs illum libertnm ilh patrono sestertinm X millia condemnate. Si non paret absolvite.

*(258) Gаi IV. 39 - 44.

*(259)...ludex esto. Onod L. Seio cum Q. Licinio fundus Titiaiius, qua de re agitur, commimis est, qua de re L. Seius Q. Licinium communi dividundo provocavit, quantum paret ob eam rem alteri ab altero ediudicari alterumve alteri condcmnari oportere, ex flde bona, tantum iudex alteri ab altero adiudicato tantique alteruin alteri condemnato, si non paret absolviio (см. Keller, прим. 458).

*(260) Gai IV. 47: <...iudex esto. Quod A. Agerins apud N. Negidium mensam argenteain deposuit, qua de re ugitur, quidquid ob eam rem N. Negidium A. Agcrio dare facere v oportet ex flde bona, eius iudex N. Negidium A. Agerio condemnato, nisi reatituat. Si non paret, absolvito>.

*(261) Полный список praeiudicia см.. у Bekher'a, Bie Actionen, II, 284 сл.

*(262) Dig. 1. 2 fr. 2 35 - 43 (Рошр.); Huschke, lurisprudentiae anteiustinianae quae supersunt, стр. I и след. - Пухта, История римского права (рус. пер.), стр. 172 - 188; 317 - 323.

*(263) Dig. 34. 7.

*(264) Именно, regula Catoniana ве применяется: 1) в случае условного отказа, когда условие осуществляется после смерти завещателя (напр., раб объявляется свободным, если случится то-то, и кроме того ему оставляется отказ); 2) в случае, если препятствующее обстоятельство относилось к способности приобретателя по отказу (напр., отказ назначается такому лицу, которому, по одному из законов императорского времени, запрещено приобретение легатов, и которое в момент приобретения отказа выйдет из под такого запрещения.

*(265) Cicero, Topica, 6. 29. Gentiles sunt inter se qui eodem nomine sunt. Non est satis. Qui ab ingenuis oriundi sunt. Ne id quidem satis est. Quornm maiorum nemo servitutem servivit. Abest etiam nunc. Qui capite nou sunt demiauti. Hoc fortasse satis est.

*(266) Cicero, de officiis. III. 17 70: Q. quidcm Scaevola, pontifex maximns, summam vim esse dicebat in omnibus iis arbitnis, in quibus adderetur EX FIDE BONA: fideiqne bonae nomen existimabat manare latissime, idque versari iu tutelis, societatibus, fidnciis, mandatis, rebus emptis venditis, conductis locatis, quibus vitae sotietas eontineretur.

*(267) Dig. 24. 1 fr. 51.

*(268) Dig. 35. 1 fr. 73; и друг.

*(269) Dig. 28. 2 fr. 29 pr.

*(270) Haup., Dig. 44. 7 fr. 35 pr.

*(271) I. 114. 115.

*(272) 11. 5.

*(273) Gai. III 139-141; Dig. 18. 1; 19. 1; Cod. 4. 38; 4. 49; Inst. 3. 23. Bechmann, Der Kanf, I, стр. 361-692; Pernice, I, стр. 454466; Voigt, прилож. ХХГ, 12 - 15.

*(274) По определению позднейших юристов, предметом купли-продажи может быть как вещь (движимая и недвижимая, существующая и будущая), так и всякое отчуждаемое право (сервитут, обязательство) а также совокупность вещей и прав (имущество и наследство).

*(275) Покупная сумма, по определению позднейших юристов, должна быть денежною (pecunia numerata), определенною точно (pretium certum) а серьезною (pretiuvn verum); противоположность серьезной цене составляет ничтожная цена, обозначенная для виду (venditio nummo uno). Но покупная цена не должна быть справедливою; вещь может быть продана много дороже пли дешевле против своей действительной стоимости. Только император Диоклетиан (285 и 293 гг.) дозволил продавцу отступиться от сделки, если вещь была продана менее, чем за 1/2 действительной своей стоимости Jaesio enormis; Cod 4. 441. 2.1. 8).

*(276) Dig. 18. 1 fr. 35 pr.

*(277) Dig. 18. 1. fr. 8 рr. (Роmр.).

*(278) Dig. 18. 1 fr. 8 1 (Pomp.); 19. 1 fr. 11 18 (Iul.); 19.1 fr. 12 (Cels.)

*(279) Dig. 19. 1 fr. 38 1.

*(280) Предметом купли-продажи (но не передачи} могла быть заведомо чужая вещь; напр. V продает Е вещь, которая принадлежит А. В таком случае V обязывался каким-либо способом доставить эту вещь Е, напр., он сам приобретал эту вещь у А и потом передавал ее Е.

*(281) Bruns, Fontes, 4-е изд., стр. 201.).

*(282) Dig. 21. 2.

*(283) Dig. 21. 2. fr. 37.

*(284) Dig, 21. 2 fr 2.

*(285) Dig. 19. 1 fr. 30 1.

*(286) Diq. 21. 1 fr. 10 1.

*(287) Dig. 19. 1 fr. 11 3.

*(288) Lig. 19. 1 1г. 40.

*(289) Dig. 41. 3 fr. 10.

*(290) Cod. 3. 32 1. 27.

*(291) Dig. 6. 1 fr. 50 рr.

*(292) Dig. 18. 6 fr. 13. 15 pr.

*(293) Dig. 19 2 fr. 33.

*(294) Dig. 19. l fr. 13 10. 11. 13; (Ulp.); Dig. 18. 6 fr. 7 pr. (Paul.).

*(295) Dig. 19. 1 fr. 13 22 Лабеон и др.

*(296) Dig. 18. 6 fr. 8 pr.

*(297) Inst. 3. 23 fr. 3.

*(298) Dig. 41. 3 fr. 48; 41. 4 fr. 2 pr.

*(299) Dig. 18. 4 fr. 22.

*(300) Dig. 21. 1 fr. 29 8.

*(301) Dig. 19. 1 fr. 13 8.

*(302) Dig. 19. 1 fr. 25.

*(303) Gai. IV. 126а.

*(304) Примеры: Dig. 18. 1 fr. 78 2; Gai. IV. 126a.

*(305) Dig. 19. 4, Cod. 4. 64.

*(306) Gai. II. 145.

*(307) Gai. III. 142 - 147; Dig. 19. 2; Cod. 4. 65, Inst. 3. 24. Derenkolb, Platzrecht nnd Miethe, 1867, стр. 127 - 222; Voigt, прилож. XXI 19 - 22; Pernice, I, cтp. 466-469.

*(308) Предметом найма, как и купли-продажи, могли быть вещи всякого рода, притом как принадлежащие отдающему в наем, так и составляющие собственность третьего лица: отдать в наем можно и чужую вещь. Почти все, что могло быть предметом купли, могло быть и предметом найма. Наемная плата должна представлять те же качества, как и покупная сумма; конституции имп. Диоклетиана 285 и 293 г. к наемной плате не относились.

*(309) Dig. 19. 1 fr. 13 30; ср. Cod. 4. 65 1. 9.

*(310) Cod. 4. 65 fr. 6.

*(311) Dig. 12. 2.

*(312) Cod. Theotl. 3. 13. 1. 4.

*(313) Cod. 2. 55. 1. 4.

*(314) По вопросу об объекте прав по обязательствам см. полемику Бренца и Зома в Zeitschrit fur dae privat urid oeffentliches Recht, 1874, стр. 11; 1877, стр. 457; см. также Муромцев, Определение права, 1879, 128.

*(315) Dig. 44. 7 fr. 3 рr: obligationum substantia non in eo consistit, at aliquod corpus nostrum vel aliquum servitutem noetram faciat, sed ot alium nobis obstringat ad dundum aliquid vel praestandum.

*(316) Gai IV. 48. 52.

*(317) Gai. III. 77 - 81.

*(318) Gai. IV. 35

*(319) Dig. 42. 7; Inst. 3. 12.

*(320) Dig. 27. 10 fr. 5

*(321) Gai. Ш. 92-95.

*(322) Gai. III. 131 - 134; Brunner, Zur RechtsgescMchle d.er romischen <nd germanischen Urkunde, 1880.

*(323) См., напр., Gai. III. 136; Dig. 18. 1 fr. 1 2; см. у Voigl'a, III, стр. 96 сл.

*(324) Pernice, I, 423-439; Ubellohde, Zur Geschichte der benannten Realconlracte, 1870.

*(325) Dig. 43. 26.

*(326) О прекариуме ср. Азаревич, Прекаргум по римскому праву, 1877; Борзенко, Концессия железнодорожного права, 1883, стр. 1-48.

*(327) Dig. 13. 6; Cod. 4. 23; Inst. 3. 14 с; 2.

*(328) Gai. IV. 47.

*(329) Dig. 16. 3; Cod. 4 34; Inst. 3. 14 3

*(330) Gai. IV. 47

*(331) Cicero, de officiis, III. 17. 70; de deorum natura, III. 30. 74; Voigt III, nota 478

*(332) Gai. IV. 171; Dig. 13. 5; Cod. 4. 18.

*(333) Paul Gide, Etudes sur la novation et le transport des creances en droit romain, 1879.

*(334) Ц. 38.

*(335) Gai. III. 176; Dig. 46. 2 fr. 1. 2.

*(336) Dig. 13. 7 fr. 11 1; 46. 2 fr. 18.

*(337) Cod. 8. 40 fr. 4. 33

*(338) Gai. IV. 101

*(339) Dig. 13. 5 fr. 24.

*(340) Dig. 23. 3 fr.72 p.

*(341) Gai. IV. 83-87; 97. 98.100. 101; Fragm. Vat. 317 и след. Eisele, Cognitur und Procuratur, 1881.

*(342) Gai. IV. 83.... actor ita dicat: quod ego tecum agere volo, iu eam rem (tibi P. Maevium) cognitorcm do; adversarius ita: quia tu mecum agere vie, in eam rem cognitoren do.

*(343) Gai. III. 155 - 162; Dig. 17. 1; Cod. 4. 35; Inst 3. 26. Pernice, I, стр. 442. 443. 492-495.

*(344) Gai. II. 38. 39; Dig. 46. 2; Cod. 8. 41.

*(345) Dig. 46. 2 fr. 17.

*(346) Dig 46. 3 fr. 19.

*(347) Из этого правила были исключении. По старому обычаю, было запрещено дарение между супругами; акт В - С признается недействительным, когда в нем скрывается подобное дарение. Вот примеры: 1) Муж, А, указывает своему должнику, В, произвести платеж жене, С, которой он дарит уплаченное; 2) Муж, В, по указанию своей жены, А, платит ее кредитору С.

*(348) Ср. Dig. 23. 3 fr. 5 8.

*(349) Dig. 39. 5 fr. 33 3; fr. 2 2

*(350) Dig. 39. 5 fr. 21 pr. 1.

*(351) Gai. III. 176 - 179; Inst. 3. 29 2. 3; Dig. 46 2; Cod. 8. 41

*(352) Dig. 46. 4 fr. 18 1: Quidquid te mihi ex quacamqne cnusu dare facere oportet oportebit praesens 111 diemre, quarumque rerum mihi teeum actlo quaeqne adversue te petitio vel adversus te pcrsecutio est eritve, quodve tu meum habe, tcnes possides: quanti qnaeque earum rerum res erit, tantam pecuniam dari stipulatus est Aulus Agerius, spopondit Numerins Negidius". "Quod Numerius Negidius Aulo Agerio (hodieruo die) promisit spopondit, id haberetne a se accepfum, Numerius Negidius Aulum Agerium rogavit, Aulus Agerius Nnmerio Ncgidio acceptum fecit."; cp. Insl. 3. 29 fr. 2.

*(353) Dig. 46. 2 fr. 34 2.

*(354) Dig. 46 2 fr. 1 pr.

*(355) Dig. 46. 2 fr. 4.

*(356) Dig 46. 2 fr. 9 2.

*(357) Dig. 45. 1 fr. 91 6

*(358) Gai III. 179.

*(359) Ср. Явол. Dig. 12. 1 fr. 36; Пав. 12. 6 fr. 60 1; Ульп. 46. 2 fr. 14.

*(360) Dig. 2. 15 fr. 5.

*(361) III. 176.

*(362) Dig. 46. 2. fr. 8 2.

*(363) Dig. 18. 5 fr. 2.

*(364) Dig. 12. 1 fr. 9 9.

*(365) Cp. Dig. 41. 2 fr. 10 pr. и др.

*(366) III. 178.

*(367) Как на примеры отражения этого созерцания в современном законодательстве можно узнать на присягу свидетелей в тех случаях, когда они от нее не освобождаются, или на присягу новобранцев. Служить в военной службе составляет для новобранца обязанность и принесение присяги тоже обязательно. Тем не менее только с момента этой последней наступает для солдата полная ответственность за преступления по службе. Другой пример представляет подписка, данная судебной или полицейской власти, о невыезде из местожительства.

*(368) Dig 1 1 fr. 19 1.

*(369) Dig 2. 5-11.

*(370) Dig. 46 7.

*(371) Dig. 36. 3

*(372) Dig. 35. 3.

*(373) Dig. 37. 6 fr. 1 9-11.

*(374) Dig. 35. 3 fr. 3 6 - 10.

*(375) Dig. 7. 9.

*(376) Dig. 46. 6.

*(377) Dig. 46. 8.

*(378) Dig. 21. 2.

*(379) Dig. 39. 1 fr. 21.

*(380) Dig. 39. 2.

*(381) Gai. IV. 31.

*(382) Gai. IV. 184. 185; Voigt, Ueber das Vadimoniuin, 1881, стр. 63-74.

*(383) Gai. III. 115 - 127.

*(384) Ribsreau, Theoriedelinbonis habercoude la propriete pretorienne, 1867.

*(385) Dig 21. 3

*(386) Gai. IV. 36... datur autem haec actio ei qni ex iusta causa traditam sibi rem nondum usucepit eamque amissa posseseiono petit; nam quia non potest eam ex iure Quiritium sunm esse intendere, fingitnr rem nsucepisse et ila qnasi ex iure Quiritium dominus factus esset intendit, veluti hoc modo: iudex eeto. Si quem hominem A. Agerius emit et is ei traditus est, anno possedisset, tum si eum hominem de qno agitnr ex iure Quiritium eius esse oporteret et reliqua.

*(387) Gai I. 167; III р. XI. 19.

*(388) Gai. I. 17; Ulp. I. 16; III, 4.

*(389) Dig. 36. 1 fr. 63.

*(390) Dig. 40. 5 fr. 2 и 3.

*(391) Leist, Der roraische Erbrechtsbesitz in seiner nrsprunglichen Gestalt, 1870.

*(392) Si de hereditate ambigitur et tabulae teslamenti obsiguatae noa minus multis signis qnam e lege oporlet ad me profereritur, secnndum tabulas testameuti potissimum possessionem dabo. - Si (abulae testuracnti non proferentur, tum uti queraque potissimum beredem osse oporteret, si is iutestatus mortnus eesct, ita mancipi eum poesessienem dabo. - См. у Leisfo, cтp. 76.

*(393) Gai. IV. 144. Dig. 43. 2.

*(394) Gai. IV, 34...iudex esto. siA. Agerms (id est ipse actor) L. Titio lieres esset, tum si eum fundum de quo dgitur ex inre Qnintinm eius esse oporteret; et si.... de......, praepositasimili fictione heicdis ita stibicitur: tum ви parereC N. Kegidium A. Agerio sesterlium X milia dt.re oportcre.

*(395) Inst. 3. 9 1. Aliquando.... confirmandi gratia pollicetur bonorum possessionem. Каш illis quoque, qui recte facto testamento herede? instituti euut, dat secundum tabulas bonorum possessionem: item ab intetato suos heredes et adgnatos ad bonorum possessionem vocat: sed et remota quoque bonorum possessione ad eos hereditas pertinet iure civili.

*(396) Leonhard, Irrthum bei nichtigen Vertr a gen, I, 1882.

*(397) Cicero, de officiis, III. VI 70: in lutelis, soeietatibue, fidnciis, mandatis, rebus emptis venditis, conductis locatis... (выше прим. 265) cp. de deor. nat. III. 30 74. В topica 17 66 упоиинаются еще iadiciarei uxoriae и negotioram gestorum. - Gai. IV. 62 сверх названных у Циц., приводит еще следующие iudicia bonae fidei: depositi, commodati, pignoris dati, familhie erciscundae, communi dividundo, praescriptis yerbis; o iud. rei uzoriae y Гая не упомвнается. - В Inst. 4. 6 28 опущено iud. fiducwe и прибавлены liereditatis petitioi; об а. praescriptis verbis сделана оговорка, которая ограничивает этот иск, как bonae fidei aetio, двумя случаями.

*(398) Dig, 4. 3: Verba autem edicti talia sunt: "Quae dolo malo facta esae dicentur, si de his rebus alia actio non erit et iueta causa esse videbitnr, iudicinm dabo".

*(399) Dig. 4. 2: Ait praetor: "Quod metus causa gestum erit, ratnm non habebo". olim ita edicebatur: "quod vi metusve causa".




Поделиться с друзьями:


Дата добавления: 2015-05-31; Просмотров: 294; Нарушение авторских прав?; Мы поможем в написании вашей работы!


Нам важно ваше мнение! Был ли полезен опубликованный материал? Да | Нет



studopedia.su - Студопедия (2013 - 2024) год. Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав! Последнее добавление




Генерация страницы за: 0.176 сек.