Понятие устойчивости и управляемости

3.

Лекция

Пробег самолета

Воздушный участок

12.1. Негізгі есептік қатынастар

Жоғарғы жылдамдықты ВОСП ны жобалау кезінде өшу бойынша регенерациялау учаскесінің ұзындықтарын және кеңжолақтылығы бойынша регенерациялау учаскесінің ұзындықтарын бөлек-бөлек есептеу керек,себебі шектеуші шекті мәндер тәуелсіз.

Жалпы жағдайда, өшу бойынша регенерация учаскелерінің үзындықтарының 2 өлшемін есептеу керек:

-регенерациялау учаскесінің жобаланған максималды ұзындығы;

- регенерациялау учаскесінің жобаланған минималды ұзындығы;

Регенерация учаскесінің ұзындығының өлшемдерін бағалау үшін,келесі өрнектер қолданылады:

Мұндағы а_макс және а_мин[дБ] - ВОСП аппаратурасының өшуін жабатын максимал және минимал мәндері,ол қатесі 1*10^-10 нен артық болмайтын қызмет көрсетудің соңындағы коэффициент мәнін анықтайды;

а_ок[дБ/км]-оптикалық талшық кабелдеріндегі километрлік өшу;

а_нс[дБ]-регенерация учаскесіндегі кабелдердегі құраушы ұзындықтар арасындағы кездесудегі бөлінбейтін оптикалықжалғастырушы оптикалық сәулелену қуатының өшуінің ортақ мәні;

а_рс[дБ]-оптикалық жалғаушыны бөлетін оптикалық сәулеленудіңқуатының өшуі;n-регенерациялау учаскесіндегі оптикалық жалғаушылардың бөлу саны; τ[пс/нм-км] оптикалық талшықтағы бір модалы нәтижелі дисперсия;(Δλ)[нм]-сәулелену көзі спектрінің ені; В[Мгц]-оптикалық трактімен берілетін кеңжолақты сандық сигнал; М[дБ]-регенерациялау учаскесіндегі ВОСП кабелінің жүйелік қоры.

Егер есептеулер нәтижесінде болса, онда жобалау үшін регенерациялау учаскесінде кең жолақтылық бойынша үлкен қормен қамтамасыз ететін, аппаратура немесе басқа техникалық құрамымен (Δλ,τ)таңдалуы керек. Есептеу қайта жүргізілуі керек.

Аппаратура таңдауының немесе кабелдің ақырғы критериі келесі қатынастың орындалуы қажет.

Жабылған өшудің (а_мах) максимал мәні ВОСП үшін қабылдағыштың сезімталдық деңгейі және жібеудегі оптикалық сәулелену қуаттарының деңгейлері арасындағы айырмашылықпен анықталады.

Жабылған өшудің (а_мин) миннимал мәні ВОСП үшін қабылдағыштың жүктеу деңгейі және жібеудегі оптикалық сәулелену қуаттарының деңгейлерін арасындағы айырмашылықпен анықталады.

Қабылдағыштың жүктеу және сезімталдық деңгейі қабылдағыштың ПЦИ және СЦИ базаларындағы ВОСП үшін қателік коэффициенті қызметі аппаратуралардың қызмет ету мерзімінің соңында 1*10^-10 аспайтын, кірісіндегі оптикалық сәулелену қуатыны мәнінің максимал және минимал деңгейіне сәйкес анықталады.

Жүйелік қор (М) қосымша қойылымдардың пайда болу себебінен,қыздырылған байланыс сонымен қатар,оптикалық кабелдердің сипаттамаларының өзгеруі, қоршаған ортаның әсерімен шақырылған және қызмет көрсету кезіндегі оптикалық жалғағыштардың сапасының нашарлауы және ВОСП жобалауындағы орнатылады, оның эксплутациялық байланыс операторларынан және оның берілісінен шығатын,жекелей алғанда, оператордың қызмет көрсету зонасындағы зақымданған кабель статикасынан шығу. Ұсынылған жүйелік қор мәндерін орнататын диапазон 2дБ дан 6 дБ-ға дейін.Дисперсия бойынша регенерациялау учаскесінің ұзындығы мынау формуламен есептеледі:

L=6км(оптикалық кабелдің құрылыстық ұзындығы)

ΔF_x =622 мГц(бір модалы кабел үшін регенерациялау учаскесінің соңындағы өткізу жолағының ені)

12.2 Жарықөткізгішті тасымалдаушы

Бір және көп модалы жарықөткізгішті қосымша күшейткіштерсіз көп жағдайда практикада қолдану ыңғайсыз.Жарықөткізгіш практикада қабықшамен қоршалған жағдайда ғана қолдануға тиімді болады.

Бұл жарықөткізгіштерді механика тұрғысынан қарағанда, сыртқы әсерлердің мүмкін болатын шектерінен қорғаумақсатында,кабелді технологияда құрылымдылық өлшем есебінен жеткізіледі.

12.3 Жарты қабықшадағы бір жарықөткізгішті тасымалдаушы.

Жарты қабықшадағы бір жарықөткізгішті тасымалдаушының астында ішінде жырылу мен деформациядан жеткілікті қорғалған жарық өткізгішті талшығы бар пластмасса түтікші-қабықша бар.

Ол өзінің формасын сақтауы,иілгіш қасиетке ие,ескіруге қарсы тұра алатын және өте майысқақ болуы керек,себебі олармен айналдырылған тасымалдаушылардың төрттігіндей, немесе қарапайым мыс кабелдердегі коаксальды жұппен сияқты жарық өткізгішті қандай да бір байқалатын механикалық кернеуге әсерін тигізбейді. Сол себептен бір жарық өткізгішті тасымалдаушы жарты қабықшада қолданылатын негізгі элементтің әмбебап барлық белгілеріне ие.

Қабықша,талшықты жарықөткізгішті механикалық әсерлерден қорғайтын, өте төмен сырылу коэффициентіне ие ішкі қорғаншы қабаттан тұрады.Түрлі материалдар немесе олардың комбинациялары, қоршаған орта жағдайларында кең диапазон талаптарын қанағаттандыратын кабелдер дайындауға мүмкіндік береді.

Жарықөткізгішті талшықтың өзі белгілі бір ұзындыққа ие бола отырып, радиалды бағытта қозғалуына мүмкіндік беретін бірнеше ондық миллиметрге тең, бөгеулі қорғаныш қабықшасында жатады.Бұл қабықшаның ішкі және сыртқы беттері жылтыр болғандықтан,жарықөткізгіштің жылжуы жарты қабықшада үлкен кедергі тудырмайды.

Егер ұзындықтары бірдей жарықөткізгіштен және жартылай қабықшадан шықса, онда жартылай қабықшада бір жарық өткізгішті өткізгіштің айналымы саны есебінен, кабель ұзындығының өзгерісін 0.4 % оңай өзгертетін, максимум екі есе шығынсыз немесе жарықөткізгішті бөліктерге бөлусіз, ұзындық компенсаторы ретінде қарастыруға болады.

Жарты қабықшадағы бір жарықөткізгішті тасымалдаушылардың негізгі артықшылығы, оны байланыстыру мақматында оңай оқшауын алып тастауға немесе енгізіп шығаруға болады. Біріккен және ажыратылған байланыстар кезінде бұл өте пайдалы болады.

1,2 және 3 суреттердетүрлі жағдайлардағы кабельдердегі түрлі жағдайдағы жарықөткізгіштің есебінен жарты қабықшаның артықшылықтары көрсетілген.

1 –cурет. Кернеу болмаған кездегі жарты қабықшадағы жарықөткізгіштің жағдайы 1- орталық элемент, 2-жарықөткізгіш, 3- қорғаушы қабықша.

2-сурет Кабельдіңсозылуыкезіндегіжарықөткізгіштіңжағдайы.

3-сурет кабельдің жиырылуы кезіндегі жарықөткізгіш жағдайы.

Созылу кезінде, мысалы, талшықты оитикалық кабель кернеуі созылуы нәтижесінде жарықөткізгіш, жарты қабықшаның ішкі жағымен бағытталып араласады,бұл кезде ол оған жанаспайды өшудің болуын жоғарылататын деформация да болмайды. Кабельдің созылуы жарықөткізгіштің ұзындығы өскенде ғана жіберіледі, шамамен 0.5-1% басталып, жарты қабықшаның өлшеміне байланысты.Осы өлшемдерден басталған жағдайда ғана жарықөткізгіштің реакциясы өшудің өсуі болып табылады. (2 сурет).

Егер кабель жиырылса, онда жарықөткізгіш жарты қабықшаның сыртынан қозғалады. (3 сурет). Бұл жерде бұл ұзындық компенсаторы сыртқы факторлар әсерін компенсирлеу арқасында өшуді өзгертді. Суыған кезде кабель жиырылады.

Толықтыру.

Оптикалық талшықты кабельдің зақымдануы кезінде, қоршаған ортаның белгілі бір жағдайларында су жартылай қабықшаның ішіне кіріп, ағып кетуі мүмкін.

Общественное мнение– состояние массового сознания, заключающее в себе скрытое или явное отношение различных социальных общностей к проблемам, фактам, событиям действительности.

Функции общественного мнения:

1.Регулятивная

2.Социализирующая.

Выполняя эти функции, общественное мнение содействует становлению гражданского общества. Особенно наглядно эта роль прослеживается во взаимодействии общественного мнения с властью. Один из исследователей, Д. П. Гавра, в своей статье «Общественное мнение и власть:
режимы и механизмы взаимодействия», анализируя эту проблему отмечает, что возможности влияния на власть со стороны общественного мнения могут быть различны. «Способность массовых заинтересованных оценочно-ценностных суждений и обусловленных ими волевых проявлений в большей или меньшей мере воздействовать на положение дел в государстве во многом является функцией способа устройства власти и характера политической системы. Соответственно и роль общественного мнения как фактора социальной динамики может меняться в рамках широкого диапазона — от ничтожной до определяющей. Ответ на вопрос, какова же эта роль применительно к конкретной ситуации в конкретном государстве в рамках возможного диапазона имеет как важное научное, так и не менее существенное политическое значение. Ведь мера включения оценок и суждений общественности в практические решения органов власти и управления есть показатель открытости общества, уровня развития в нем важнейших прав и свобод, наконец, одним из критериев демократичности политического устройства государства. Довольно часто от ответов на эти вопросы зависит решение важных для страны внешнеполитических и внешнеэкономических проблем — присоединение или неприсоединение к международным пактам и организациям, получение или неполучение займов, кредитов, режимов благоприятствования в торговле и т.д. и т.п. Поэтому, любой современный политический режим, даже самый репрессивный стремится создать иллюзию включенности общественного мнения в реальные процессы принятия властных решений, старается заигрывать с ним. Соответственно, возникает проблема максимально объективной оценки характера взаимоотношений власти и общественного мнения, возможностей участия последнего в решении общезначимых вопросов...Какие же режимы взаимодействия власти и общественного мнения можно выделить?

Если говорить о состоянии изученности вопроса в современной социальной науке, то придется признать некоторую двойственность познавательной ситуации.

С одной стороны, существует длительная, можно сказать, ставшая уже классической традиция анализа соотношения общественного мнения и демократии. В рамках этой традиции в принципе имеет место постановка проблемы о возможных типах отношений рассматриваемого феномена и государства. При этом, как правило, рассматриваются простые дихотомические модели, противопоставляющие демократию как форму политического устройства, аккумулирующую массовые социальные оценки, и разные недемократические типы — от авторитарных до олигархических — в которых общественное мнение исключено из принятия властных решений, подавляется и т.п.

С точки зрения автора, квинтэссенция данной дихотомической оппозиции, которую затем в той или иной форме воспроизвели социологи и политологи, писавшие о политических потенциях общественного мнения в конце 19-го — первой половине 20-го века содержится в знаменитой дискуссии между отцами-основателями американской демократии — Томасом Джефферсоном, Александром Гамильтоном и Джеймсом Мэдисоном.

Все три политика исходили из необходимости народного правительства, системы конституционных гарантий прав и свобод личности, разделения властей и выборного правительства. Однако, когда каждый из них смотрел на общество, он видел его по-своему. Соответственно по-разному понимали они и категорию общественного сознания. Из этого вытекали и различные подходы к формированию самого представительного правительства. Уже на примере дискуссии между Гамильтоном и Джефферсоном можно увидеть, как различное понимание сущности общественного мнения ведет к различным моделям его конституирования и, в итоге, результируется в принципиально отличающиеся схемы построения государственной власти.

Александр Гамильтон не считал общественное мнение сколько-нибудь значимым институтом демократического общества. Он не доверял ему, считая невежественным, нестабильным и противоречивым. В своих замечаниях к Конституционной Конвенции 1787 г. он пишет: “Говорят, что глас народа — глас божий, и хотя эту максиму превозносят и верят в нее, на самом деле она неверна. Народ беспокоен и непостоянен, он редко понимает и судит верно”. Поэтому Гамильтон считал, что если мнение большинства членов общества будет прямо представлено в руководстве государством, это создаст угрозу его стабильности и будет противоречить общенациональным интересам. Трактовка общественного мнения как феномена непостоянного, непоследовательного и некомпетентного привела этого мыслителя к поддержке ограниченной представительной системы с имущественным цензом для избирателей. Единственное, что он дозволял мнению общества, — это высказывать одобрение и понимание политики “немногих людей, наделенных мудростью и богатством”....

Там, где Гамильтон видел конгломерат своекорыстных индивидов, Джефферсон усмотрел американцев — народ, уникально объединенный равенством статуса и общей историей. Это, по его мнению, создавало основу для формирования общих ценностей и убеждений. В целом он считал общественное мнение способным к компетентным, стабильным и ответственным оценкам и поэтому выступал за полноправное включение его в политический процесс. Из этих аргументов во многом вытекало негативное отношение Томаса Джефферсона к идее ограниченного политического представительства. Он считал более эффективной и отвечающей природе американской демократии открытую представительную систему правления, исключающую какие-либо искусственные цензы и ограничения для участия в выражении мнений в политической сфере посредством голосования.

Итак, рассмотренная дискуссия уже обозначила два типа или, если угодно, режима взаимодействия власти и общественного мнения. Оба базируются на философии, признающей объективность существования общественного мнения как политического феномена и признают неизбежность его влияния на сферу политики и жизнь государства. Водораздел между ними заключается в том, что первый, консервативно-олигархический, стремится свести до минимума, если вообще не исключить, это влияние, тогда как второй, либеральный, наоборот, предполагает нахождение оптимального механизма интегрирования массовых оценок в процессы выработки и реализации политики.

Другой ракурс рассматриваемой проблемы увидел Алексис де Токвиль. В своих знаменитых путевых очерках “Демократия в Америке” он увидел и описал тот политический механизм, в котором общественное мнение собственно и есть власть. Он пишет: “Массе нет никакой надобности прибегать к силе законов, чтобы подчинить себе тех, кто думает иначе”. И далее: “В такой стране, как Соединенные Штаты, где жизнь общества организована на демократических принципах, есть только одно условие силы и успеха, только одна власть и все подчинено ей” Эта единственная власть, по Токвилю, как точно замечает Элизабет Ноэль-Нойман – общественное мнение

...автор предлагает выделить 6 режимов взаимодействия власти и общественного мнения идеально типического характера, расположив их в относительном порядке убывания давления первой и увеличения роли второго. При этом сам порядок расположения режимов на шкале не будет носить линейного и равномерного характера. Это следующие режимы:

1. Режим подавления общественного мнения со стороны властных структур.
2. Режим игнорирования общественного мнения.
3. Режим патернализма власти по отношению к общественному мнению.
4. Режим сотрудничества (взаимореализации).
5. Режим давления общественного мнения на власть.
6. Режим диктатуры общественного мнения.

Дата добавления: 2014-01-14