Ждановіч

ЖАХОЎСКІ

ЖАЛЯ30ЎСКІ

Ігнацій (1802—1872)

Рэлігійны праваслаўны дзеяч. Нарадзіўся ў в. Вялікія Сяхновічы Кобрынскага
пав. (цяпер Жабінскаўскі р-н Брэсцкайвобл.) ў сям'і уніяцкага святара. Скончыў Галоўную семінарыю пры Віленскім універсітэце. У 1836—39 інспектар Літоўскай семінарыі. У час Полацкага царкоўнага сабора 1839 падпісаў сярод іншых святароў «Саборны акт аб уз'яднанні» уніяіжай цар-
квы з праваслаўнай. У 1839—48 настаяцель Барысаглебскай (Каложскай) царквы ў Гродне, клапаціўся аб захаванні гэтага помніка архітэктуры. У 1848—70 вікарны епіскап Брэсцкі, жыў у Жыровічах i Гродне (з 1852). Пасля паўстання 1863—64 садзейнічаў закрыццю касцёлаў i пераўтварэнню
ix у цэрквы. 21.6.1870 з-за хваробы пакінуў епіскапскую кафедру, апошнія гады жыў у
Гродне, займаўся мецэнацтвам, збіраў бібліятэку. 3 1875 у Віленскім духоўным вучылішчы была ўстаноўлена стыпендыя епіскапа Ігнація для дзяцей-сірот, якія паказвалі выдатныя здольнасці ў авалоданні навукамі. А.Р.Бензярук.

ІДыпрыян (Кіпрьын; каля 1635 —кастр. 1693)

Царкоўны дзеяч Рэчы Паспалітай. Док-тар тэштогіі. Паходзіў з Полацкага ваявод-ства. Вучыўся ў Грэчаскім калегіуме ў Ры­ме (1658—64). Архімандрыт шэрагу манас-тыроў, у 1671—74 каад'ютар (памочнік-на-меснік) пры мітрапаліце Г.Календзе. У 1674—93 мітрапаліт кіеўскі, галіцкі i ўсяе Русі, адначасова архіепіскап полацкі. Для пашырэння уніі выкарыстоўваў прымусо-выя меры, удзельнік склікання ў 1680 у Любліне з'езда уніятаў i праваслаўных, які

апісаў у кнізе «Люблінскі калёквіум...» (Замосце, 1680, на польскай мове). Імкнуўся
абмежаваць у царкве ўплыў базыльян, што выклікала з імі канфлікт. У пачатку 1690-х г. заснаваў Супрасльскую друкарню. Ахвяраваў сродкі на рамонт храмаў у Вільні, На-
вагрудку, Полацку. Аўтар казанняў, прысвечаных І.Кунцэвічу. С.В.Казуля.

Фларыян Паўлавіч (28.10.1884—1938)

Тэатральны дзеяч, акцёр, рэжысёр, адзін з заснавальнікаў беларускага прафесійнага тэатра. Нарадзіўся ў Мінску. Скончыў дра-матычную школу у Варшаве (1902). Аргані-зоўваў драматычныя калектывы, у якіх ста-віў спектаклі на беларускай мове, у тым лі-ку «Па рэвізіі» М.Крапіўніцкага (1907), «Паўлінка» Я.Купалы (1913). Удзельнічаў у стварэнні Першага беларускага таварыства драмы i камедыі, у 1917—20 мастацкі кі-раўнік i рэжысёр. У 1919 працаваў у Вільні, дзе паставіў «Раскіданае гняздо» Я.Купаты. Як рэжысёр апіраўся на практыку папярэд-нікаў (І.Буйніцкага) i традыцыі беларускага народнага тэатра. Шырока выкарыстоўваў у пастаноўках народную музыку, спевы, ім-кнуўся да жыццёвай дакладнасці, праўдзі-васці. Быў арганізатарам i першым мастац-кім кіраўніком Беларускага драматычнага тэатра ў Мінску (1920—21), у 1922—29 вя-дучым акцёрам у ім. Перанёс з таварыства у гэты тэатр лепшыя пастаноўкі («Рысь» i «Хам» Э.Ажэшкі, «Паўлінка» i «Раскіданае гняздо» Я.Купалы, «Міхалка» Далецкіх, «Модны шляхцюк» К. Каганца, «Апошняе спатканне» У.Галубка i інш.; паставіў спек-таклі «Прымакі», «Сон на кургане» i «Ад-вечная песня» Я.Купалы, «Ганка» У.Галуб­ка i інш. Як акцёр раскрываў псіхалагічную глыбіню і інтэлект у драматычных ролях, ярка выконваў камедыйныя i характарныя ролі. 3 1926 пачаліся ганенні на Ж. У 1930 арыштаваны, засуджаны на 3 гады зняво-лення, працаваў на Беламорканале. 3 1933 жыў і працаваў за межамі Беларусь У 1938 рэпрэсіраваны паўторна і загінуў.

Шт.: Атрошчанка А. Фларыян Ждано-віч: Біяграфічны нарыс. Мн, 1972.

Дата добавления: 2014-01-04