Этиологиясы. Салыстырмалы диагностикасы

ҚД-тің айқын декомпенсациясына әкелетін қосымша патологиялар әсерінен дамитын ҚД-мен сырқаттанған науқастарда дамитын басқа жедел жағдайлар.

ГОК емі мен мониторингі кейбір ерекшеліктері болмаса, кетоацидоздық диабеттік комадан айырмашылығы жоқ (7.7.1 бөлім):

• алғашқы регидратацияның басым бөлігі 1-ші сағатта 1,5–2 л; 2-3-ші сағатта —1 л, кейін натрий хлоридінің изотоникалық ерітіндісі 500 мл/сағ;

• құрамында калийі бар ерітінділерді құюға қажеттілік, әдетте кетоацидоздық комаға қарағанда сұранысы жоғары;

• инсулиндік терапия КК кезіндегідей ұқсас, дегенмен инсулинге тапшылық аздау және гликемия деңгейін тез төмендету қажет емес, сағатына 5 ммоль/л аспау, яғни бас миы ісінуінің алдын алу мақсатында орындалады;

• гипотониялық ерітіндіні енгізуден бас тарту қажет (NaCl 0,45 %) (тек айқын гипернатриемия: >155 ммоль/л және/немесе әсерлі осмолярлық >320 мОсм/л);

• бикарбонатты енгізуге қажеттілік жоқ (рН < 7,1 ацидоз кезінде тек арнайы реанимациялық бөлімшеде).

ГОК кезінде летальділік көрсеткіші жоғары 15–60%. Болжамы ҚД декомпенсациясына және ГОК дамуына әкелетін ауыр қосалқы патологиялар көрініс берген науқастарда қолайсыз.

Гипогликемия – қан сарысуында глюкоза деңгейінің төмендеуінен (<2,2– 2,8 ммоль/л), симпатикалық жүйке жүйесінің белсену белгілері мен/немесе орталық жүйке жүйесінің дисфункциясымен сипатталатын клиникалық синдром. Гипогликемия зертханалық феномен ретінде «гипогликемиялық симптоматика» ұғымымен бірдей емес, себебі зертханалық мәліметтер мен клиникалық көріністер әдетте барлық кезде бір-біріне сай келмейді.

—инсулин, сондай-ақ сульфонилмочевина дәрілері мен олардың

— өзгермеген қант деңгейін төмендететін терапия барысында тағамды жеткіліксіз қабылдау;

— өзгермеген қант деңгейін төмендететін терапия барысында және/немесе

қосымша көмірсуларды қабылдамай физикалық жүктемемен айналысу;

— өзгермеген қант деңгейін төмендететін терапия барысында (бүйрек

жеткіліксіздігі кезінде ҚДТД-ды қабылдауды жалғастыру және оның кумуляциясы, инсулиннің бастапқы мөлшерін өзгертпеу) ҚД-нің кеш асқынуларының (гастропарезбен автономды нейропатия, бүйрек жеткіліксіздігі) және бірқатар аурулардың дамуы (бүйрекүсті безінің жеткіліксіздігі, гипотиреоз, бауыр жеткіліксіздігі, қатерлі ісіктер);

—инсулин енгізу техникасының бұзылуы (тері астына енгізудің орнына бұлшықетке енгізу);

— артифициальды гипогликемия (науқастың өзі ҚДТД шектен тыс қабылдауы);

— органикалық гиперинсулинизм — инсулинома (10.3 бөлімді қараңыз).

Гипогликемия патогенезі қанға глюкоза түсуі мен оның утилизациясы және инсулин мен контринсулярлы гормондардың деңгейі арасындағы тепе-теңдіктің бұзылуына негізделеді. Қалыпты жағдайда гликемия деңгейі 4,2–4,7 ммоль/л деңгейінде болғанда, β-жасушалардан инсулиннің бөлінуі тежеледі. Гликемия деңгейінің 3,9 ммоль/л-ден төмендеуі контринсулярлы гормондардың өндірілуін үстемелейді (глюкагон, кортизол, өсу гормоны, адреналин). Нейрогликопениялық симптоматика гликемия деңгейі 2,5–2,8 ммоль/л төмендегенде көрініс береді. Инсулин мен/немесе сульфонилмочевина дәрілерін шектен тыс қабылдағанда гипогликемия экзогенді немесе эндогенді гормондардың гипогликемиялық әсер етуінен туындайды. Сульфонилмочевина дәрілерін шектен тыс қабылдағанда гипогликемиялық симптоматика дәрілік заттың тәулік бойы немесе одан да көп әсер етуіне байланысты бірнеше рет қайталануы мүмкін. ҚДТП (метформин, тиазолидиндион) әдетте өздері гипогликемияны дамытпайды, бірақ науқас сульфонилмочевина немесе инсулинмен бірге қабылдағанда қант деңгейін төмендететін дәрілердің ағзада кумуляциялануына байланысты гипогликемияның себебі болуы мүмкін (7.15 кесте).

Этиологиясы	— Инсулин және сульфонилмочевина дәрілерін шектен тыс қабылдау; жеткіліксіз мөлшерде тағам қабылдау; өзгермеген қант деңгейін төмендететін терапия барысында және/немесе косымша көмірсуларды қабылдамай физикалық жүктеме. — Гастропарезбен автономды нейропатия, бүйрек жеткіліксіздігі, бүйрекүсті безінің жеткіліксіздігі, гипотиреоз, бауыр жеткіліксіздігі, қатерлі ісіктер. — Инсулинді енгізу техникасының бұзылуы — Артифициальды гипогликемия
Патогенезі	Гликемия деңгейінің 2,2–2,8 ммоль/л-ден төмен түсуі
Эпидемиологиясы	Қарқынды инсулинотерапиядағы бір науқасқа жылына ауыр гипогликемияның бір жағдайы тиесілі. ҚД-2-мен сырқаттанған инсулин қабылдайтын науқастардың 20 %-да және сульфонилмочевина дәрілерін қабылдайтын науқастардың 6%-да 10 жылда бір рет ауыр гипогликемия эпизоды болады
Басты клиникалық көрінісі	Адренергиялық симптомдар: тахикардия, мидриаз; мазасыздық, ашушаңдық; қалтырау, суық тер, парестезия; лоқсу, қатты ашығу, гиперсаливация; диарея, жиі кіші дәретке отыру. Нейрогликопениялық симптомдар: астения, концентрацияның бұзылуы, бастың ауруы, қорқыныш сезімі, естің бұзылуы, дезориентация, әрекеттің бұзылуы, естің ауытқуы, құрысулар, өткінші салдану, кома
Диагностикасы	ҚД-мен сырқаттанған науқастарға тән симптоматика; экспресс талдау мәліметтері бойынша төмен гликемия деңгейі, көмірсуларды қабылдағанда немесе глюкозаны енгізгенде симптоматика тоқтайды
Салыстырмалы диагностикасы	ҚД-мен сырқаттанған науқастарда естен танудың және/немесе құрысу синдромына әкелетін басқа да себептер. Гипогликемия себептерінің салыстырмалы диагностикасы (төмен комплаенттілік, қосымша сырқаттар, кеш асқынулардың үдемелі дамуы)
Емі	Жеңіл гипогликемия кезінде көмірсуларды ішке қабылдау (тәтті сусындар), ауыр гипогликемия кезінде: 50 мл 40 % глюкоза ерітіндісін көктамырға енгізу және/немесе глюкагон ерітіндісін (бұлшықетке немесе тері астына)
Болжамы	Арнайы оқытылған науқастарда сырқаттың жақсы компенсациясы көрінісіндегі жеңіл гипогликемиянының болжамы оңтайлы. Жиі гипогликемиялар – ҚД нашар компенсациясының белгісі. Егде науқастарда – қантамырлық асқынуларды провокациялау қаупі (миокард инфаркті, инсульт, қасаң қабыққа қан құйылу)

Алкогольді қабылдау нәтижесінде бауырда глюконеогенез тежеледі, бұл гипогликемияға әкелетін басты түрткі болып табылады. Физикалық жүктемелер глюкозаның инсулинге тәуелсіз утилизациясына әкеледі, нәтижесінде қант деңгейін төмендететін терапия барысында және/немесе қосымша көмірсуларды қабылдамағанда гипогликемияға әкелетін себепке айналады.