ІВАНОЎСКІ

ІВАНОВІЧ

ЗЯНЬКЕВІЧ

Рамуальд Сымонавіч (1.2.1811—11.9.1868)

Беларускі фалькларыст, этнофаф, педа­гог. Нарадзіўся ў Свянцянскім пав. Вілен-
скай губ. У 1830 скончыў Віленскі універсітэт. Збіраў беларускія народныя песні. У 1847 у часопісе «Athenaeum» («Атэнэум») уперакладзе на польскую мову надрукаваў «Народныя песні, сабраныя на Піншчыне iперакладзеныя Р.Зянькевічам». У зборніку «Народныя песенькі пінскага люду» (Коўна, 1851) змясціў 219 народных песень, запісаных над Пінай, Прыпяццю i Цной. Ка- ментарыі да гэтых песен ь расшырыў i з дапаўненнямі апублікаваў у артикуле «Праўрочышчы i звычаі пінскага люду, а таксама пра характар яго песні» ў часопісе «Biblioteka Warszawska» («Бібліятэка Варшаўская». 1852. Т. 4; 1853. Т. 1). Даў апісанне працоўных працэсаў, каляндарных i сямейных абрадаў, вераванняў i забабонаў.
Упершыню расказаў пра старажытны веснавы абрад «Куста», пахавальныя абрады, памінальны абрад «дзяды». Звяртаючыся да гісторыі засялення Палесся, абвяргаў сцвярджэнні пра тое, што ў 6 ст. да н.э. на Палессі жылі будзіны, а славяне з'явіліся там параўнальна нядаўна. Спасылаючыся на прыведзеныя ім назвы ўрочышчаў, аб­ рады, звычаі i вераванні, сцвярджаў, што Піншчына заселена славянамі са старажытных часоў. Цікавіўся археалогіяй, абследаваў гарадзішчы, валы, курганы на Ашмян-
шчыне, у Тураве, Крэве (арт. «Пра курганы i гарадзішчы Ашмянскага павета», 1848). Пісаў вершы, даследаваў польскую літаратуру, паасобныя праблемы педагогікі. Частка яго рукапіснай спадчыны зберагаецца ў Цэнтральнай навуковай бібліятэцы АН Літвы ў Вільнюсе. І.У.СаламевЫ

.

Грынь

Друкар i фавёр 16 ст. Нарадзіўся ў мяст. Заблудаў (Беластоцкае ваяв., Польшча). Каля 1570 І.Фёдараў узяў I. да сябе ў Заб-лудаўскую друкарню. У Львове ён аддаў яго вучыцца да майстра Лаўрэнція Філіповіча. Пасля двухгадовага навучання I. рабіў шрыфты Фёдараву ў Львове i Астрозе. Там яны з іншымі майстрамі выдалі «Біблію» i «Азбуку» (першае выданне «Азбукі» вый-шла ў 1574 у Львове). У 1582 I. працаваў у К.Мамоніча ў Вільні. У 1583 вярнуўся ў Львоў да Фёдарава i паводле дагавору паві-нен быў зрабіць яму новыя шрыфты. Пас­ля смерці Фёдарава (1583) звестак пра I. няма.

Літ.: Сидоров А.А. Древнерусская книж­ная гравюра. М., 1951. С. 111—115; Батвінн i к М. Друкар з Гродзеншчыны // Беларусь. 1968. № 1. М.Б. Батвіннік.

Ігнат Акінфавіч (1807—86)

Вучоны юрыст, педагог. Выхаванец Мінскай гімназіі. Пасля сканчэння Вілен-скага універсітэта (1826) працаваў настаўні-кам гісторыі i геаграфіі ў Віленскай гімна-зіі. У 1827 накіраваны ў Маскоўскі універ-сітэт для дасканалага вывучэння рускай мовы, a з 1828 вучыўся ў прафесарскім ін-стытуце ў Дэрпце (Тарту). Ступень доктара права атрымаў за дысертацыю «Свабода гандлю». У 1835—1871 загадваў кафедрай агульнанароднага права i дыпламатыі Пе-цярбургскага універсітэта. У 1863 выбраны дэканам юрыдычнага факультэта. Чытаў курсы міжнароднага i дзяржаўнага права галоўных еўрапейскіх дзяржаў. Выкладаў таксама ў іншых навучальных установах Пецярбурга. У Аляксандраўскім ліцэі чытаў лекцыі па статыстыцы i палітычнай экано-міі. За шматбаковую адукацыю, займальнае выкладанне i красамоўства быў прызнаны бліскучым выкладчыкам. Аўтар прац: «Бег­лы погляд на навуку дыпламатыі наогул» (1836), «Аб пачатках паступовага ўдаскана

лення дзяржавы» (1837), «Настаўленне па статыстыцы еўрапейскіх дзяржаў» (1856) i інш., шэрагу артыкулаў у перыядычным друку.

Дата добавления: 2014-01-04