Метады (тэхналогіі) навучання

Структура зместу вучэбнай дысцыпліны

У выніку вывучэння дысцыпліны

студэнт павінен ведаць:

· асноўныя тэарэтыка-метадалагічныя праблемы, катэгорыі этналогіі і сутнасць асноўных этналагічных вучэнняў;

· навуковыя падыходы да аналізу этнічных з’яў, метады этналагічных даследаванняў;

· спецыфіку фармавання і функцыянавання этнічнай карты Рэспублікі Беларусь;

· спецыфіку этнічных працэсаў, тэндэнцыі развіцця сучаснага свету.

студэнт павінен умець:

· ужываць ідэі і катэгорыі этналогіі пры аналізе светапоглядных, сацыякультурных і прафесійных праблем і сітуацый;

· аналізаваць канкрэтныя этнічныя працэсы ў сучасным свеце і Рэспубліцы Беларусь;

· ацэньваць перспектывы развіцця сучасных этнічных працэсаў, прапаноўваць шляхі вырашэння ўзнікаючых праблем;

· ужываць на практыцы разнастайныя метады этнаграфічных даследаванняў.

Структураванне зместа вучэбнай дысцыпліны здзяйсняецца праз выдзяленне ў ім узбуйненных дыдактычных адзінак (модуль, раздзел).

Структура зместу вучэбнай дысцыпліны ўключае:

· уводзіны ў дысцыпліну;

· модулі (раздзелы);

· тэмы вучэбных заняткаў;

· заключэнне.

Па кожным вучэбным модулі (раздзеле) у адпаведнасці з яго мэтамі і задачамі па фармаванню і развіццю ў студэнтаў канкрэтных кампетэнцый выкладчыкам (кафедрай) праектуюцца і рэалізуюцца пэўныя педагагічныя тэхналогіі. У ліку найбольш перспектыўных і эфектыўных сучасных інавацыйых адукацыйных сістэм і тэхналогій, якія дазваляюць рэалізаваць сістэмна-дзейнасны кампетэнтнасны падыход у навучальна-выхаваўчым працэсе, трэба вылучыць: вучэбна-метадычныя комплексы; варыятыўныя мадэлі самастойнай працы студэнтаў, блочна-модульныя, модульна-рэйтынгавыя і крэдытныя сістэмы, інфармацыйныя тэхналогіі, методыкі актыўнага навучання.

За аснову структуры тыпавой праграмы ўзяты модуль, які ўяўляе сабой узбуйненую і цэласную дыдактычную адзінку працэсу навучання і зместу, які мае адносна завершаны характар.

У ліку эфектыўных педагагічных методык і тэхналогій, якія садзейнічаюць прыцягненню студэнтаў да пошуку і кіраўніцтва ведамі, набыццю вопыта самастойнага вырашэння разнастайных задач, патрэбна вылучыць:

· тэхналогіі праблемна-модульнага навучання;

· тэхналогіі вучэбна-даследчай дзейнасці;

· праектныя тэхналогіі;

· камунікатыўныя тэхналогіі (дыскусія, прэс-канферэнцыя, “мазгавы штурм”, вучэбныя дэбаты і іншыя актыўныя формы і метады);

· метад кейсаў (аналіз сітуацыі);

· гульневыя тэхналогіі, у рамках якіх студэнты ўдзельнічаюць у дзелавых, ралявых, імітацыйных гульнях і інш.).

Для кіраўніцтва вучэбным працэсам і арганізацыі кантрольна-ацэначнай дзейнасці педагогам рэкамендуецца выкарыстоўваць рэйтынгавыя, крэдытна-модульныя сістэмы ацэнкі вучэбнай і даследчай дзейнасці студэнтаў, варыятыўныя мадэлі самастойнай работы, вучэбна-метадычныя комплексы.

Мэтазгодна ўкараняць у практыку правядзення семінарскіх і практычных заняткаў методыкі актыўнага навучання, дыскусійныя формы ў мэтах фармавання сучасных сацыяльна-асобасных і сацыяльна-прафесійных кампетэнцый выпускніка ВНУ.

Дата добавления: 2015-06-04