Тэма 4. Гісторыя тэатральнага мастацтва Антычнасці, Сярэдневякоўя і Адраджэння

Тэма 3. Музычная культура Антычнасці, Сярэдневякоўя і Адраджэння

Тэма 2. Тэорыя тэатральнага мастацтва

Тэатр як від мастацтва, яго мастацкія сродкі, віды тэатра, тэорыі паходжання, змест і форма ў тэатральным мастацтве, асноўныя складаючыя тэатральнага мастацтва: драматургія, мастацтва акцёра, рэжысёра, кампазітара, сцэнографа, арганiзацыйная структура тэатра як творчага калектыву, асноўныя задачы акцёра і абавязкі рэжысёра.

Грэчаская міфалогія, класічная афінская трагедыя, гімнастычныя гульні – іх значэнне ў развіцці сусветнай культуры. Сінкрэтызм як характэрная асаблівасць мастацтва таго часу. Перавага вакальных жанраў і форм, падпарадкаваная роля інструментальнай музыкі. Пытанні эстэтыкі і музычнай тэорыі ў працах Арыстоцеля і Піфагора. Музычная сістэма антычнага перыяду. Тэтрахорд – асноўнае заваяванне стражытнагрэчаскай ладавай сістэмы. Асноўныя жанравыя разнавіднасці песнапенняў антычнага перыяду: гіменас, пеанас, комас. Оды – дыятанічнасць і ўрачыстасць складу. Творчасць аэдаў і рапсодаў.

Асноўныя жанры сярэдневяковай царкоўнай музыкі. Меса, матэт. Культура Візантыі і яе значэнне для развіцця сусветнай музычнай культуры. Развіццё натацыі. Сярэдневяковыя менестрэлі і скамарохі. Асноўныя жанры менестрэльнай музыкі: эпічныя, лірычныя, танцавальныя, жартоўныя песні.

Фарміраванне нацыянальных школ, нераўнамернасць, цыклічнасць развіцця музыкі Ренесансу: XIV стагоддзе – італьянскае ars nova; XV стагоддзе – росквіт нідэрландскай паліфанічнай школы (Арланда Ласо, Жаскен Дэпрэ); XVI стагоддзе мадрыгал і культавае шматгалоссе (Клаўдзіа Мантэвердзі, Джаванні Палестрына). Пратэстанскі харал (Марцін Лютэр).

Нараджэнне оперы як самастойнага жанра: («Дафна» Я.Перы, «Арфей» К.Мантэвердзі).

Развіццё свецкай музыкі ў эпоху Адраджэння. Узнікненне традыцыі навучання ігры на музычных інструментах, з’яўленне харавых школ, развіццё музычнай тэорыі. Танцавальная музыка і з’яўленне жанра сюіты.

Вытокі тэатральнага мастацтва. Тэатр Антычнасці: Старажытнай Грэцыі і Старажытнага Рыму. Сярэдневяковы тэатр Еўропы. Супярэчнасці тэатральнага мастацтва Сярэдневякоўя: рэлігійны тэатр (літургічная і паўлітургічная драма; міракль, містэрыя, маралітэ) і тэатральныя прадстаўленні, заснаваныя на язычніцкіх абрадах (карнавалы, майскія гульні), фарс і гульні. Тэатральнае мастацтва эпохі Адраджэння: італьянскі тэатр (камедыя дэль артэ, вучоная камедыя), англійскі тэатр (творчасць У.Шэкспіра, тэатр “Глобус”), іспанскі тэатр (творчасць Л.Ф. дэ Вэга Карпіа), тэатральнае мастацтва Францыі і Германіі.

Тэма 5. Стыль барока ў музыцы (XVI – першая палова XVII стагоддзяў)

Музычнае барока, яго сутнасць, асноўныя рысы, эстэтычныя катэгорыі і законы паэтыкі.

Узаемаўплыў і перапляценне паліфанічнага і гамафонна-гарманічнага пісьма, зацвярджэнне мажора-мінорнай сістэмы.

Тыповыя інструментальныя жанры эпохі барока: фуга (Д.Фрэскабальдзі), канчэрта-гроса (А.Вівальдзі), ансамблевая і сольная санаты (А.Карэлі, Д. Скарлаці).

Музычная культура барока ў Германіі: цяга да сярэдневяковых каранёў і да рэлігійнай музыкі. Творчасць Д.Букстэхудэ, І.-С. Баха, Г.Тэлемана, якія ўнеслі вялікі ўклад у развіццё арганнай, клавірнай, кантатна-аратарыяльнай, інструментальнай музыкі.

Англійскае барока. Далейшая распрацоўка оперна-аратарыяльнага жанру. Развіццё мастацтва ігры на верджынэле. У.Берд, Г.Пёрсел і Г.Гендэль.

Музычнае барока Францыі. Ж.Б. Люлі, яго ўклад у развіццё камерна-інструментальнай і сцэнічнай музыкі (оперы, музычна-сцэнічныя пастаноўкі з балетам). Творчыя партрэты Ф.Куперэна, Ж.Ф. Рамо.

Дата добавления: 2014-11-25