Тэма 8. Рамантызм у музыцы

Эпоха Асветніцтва

Тэма 7. Барока і класіцызм у тэатральным мастацтве.

Венская класічная школа

Тэма 6. Музычная культура эпохі Асветніцтва.

Паняцце “класіцызм”. Роля антычнай музычнай тэорыі ў фарміраванні еўрапейскай прафесійнай кампазітарскай школы. Абвяшчэнне праўдзівасці і натуральнасці асноўным прынцыпам творчасці.

Багацце мастацкіх вобразаў, дакладная прастата гармоніі, вызначанасць структуры. Глыбокі аптымізм зместу. Панаванне свецкай тэматыкі. Станаўленне і ўдасканаленне тыпу класічнай санаты.

Камерная інструментальная творчасць венскіх класікаў. Буйныя вакальна-інструментальныя жанры: араторыя “Поры года” Ё.Гайдна, “Рэквіем” В.Моцарта, Урачыстая меса і фінал 9 сімфоніі Л.Бетховена. Рэформы опернага жанру ў творчасці К.Глюка і В.Моцарта. Сімфанічная спадчына і ідэя развіцця, накіраванага да вышэйшай мэты. Ускладненне і дынамізацыя сімфоніі ад мангемцаў праз Ё.Гайдна і В.Моцарта да Л.Бетховена.

Асаблівасці і асноўныя прынцыпы барока і класіцызму ў тэатральным мастацтве ХVIІ – ХVIІІ стагоддзяў. Барока ў англійскім тэатры: творчасць Дж.Вебстэра і Дж.Форда. Нямецкі і іспанскі барочныя тэатры. Класіцызм на сцэне французскіх тэатраў. Творчасць Ф.Д’Абіньяка – патрабаванні да ўзорнага тэатральнага спектакля. Трагедыі П.Карнеля, Ж.Расіна, камедыі Ж.Б. Мальера, творчасць Вальтэра.

Спецыфіка тэатра эпохі Асветніцтва. Узнікненне драмы як жанру драматургіі. Развіццё баладнай оперы ў Англіі. Тэатральныя школы перажывання і прадстаўлення ў эпоху Асветніцтва. Узнікненне мяшчанскай драмы. Драматургія Р.Шэрыдана, Э.Мура, Д.Дзідро, П.Бамаршэ, Г.Лесінга. Рэформы ў італьянскім тэатры: К.Гальдоні, К.Гоцы. Веймарскі эксперымент І.Гётэ і Ф.Шылера.

Асветніцкая, педагагічная і канцэртная дзейнасць кампазітараў-рамантыкаў. Асаблівасці рускага і заходнееўрапейскага рамантызму. Характэрныя праяўленні рамантызму ў музыцы (вобразная сфера, жанры, праграмнасць як сродак пашырэння вобразнага зместу, сродкі музычнай выразнасці).

Развіццё камерных вакальных жанраў, аб’яднанне рамансаў у вакальныя цыклы на падставе адзінства сюжэту, кола вобразаў ці агульнасці задумы. Рамансы і песні, вакальныя цыклы Ф.Шуберта, Р.Шумана, Э.Грыга.

Камерна-інструментальная творчасць: закончанасць гарманічнай структуры, выпукласць вобразаў, паўнакроўнасць эмацыянальнага зместу кампазіцый малых форм (Ф.Шуберт, Р.Шуман, Ф.Ліст, Э.Грыг, М.Мусаргскі, Ц.Кюі і іншыя).

Лірызацыя сімфоніі ў творчасці рамантыкаў.

Новае ў оперным жанры: сімфанічнасць (бесперапыннасць тэматычнага развіцця вакальнай і аркестровай тканіны) гучання опер Р.Вагнера, рэалізм, рэльефнасць драматычных сітуацый, вастрыня вобразаў у музычна-сцэнічнай драме Дж.Вердзі.

Дата добавления: 2014-11-25