Студопедия

КАТЕГОРИИ:


Архитектура-(3434)Астрономия-(809)Биология-(7483)Биотехнологии-(1457)Военное дело-(14632)Высокие технологии-(1363)География-(913)Геология-(1438)Государство-(451)Демография-(1065)Дом-(47672)Журналистика и СМИ-(912)Изобретательство-(14524)Иностранные языки-(4268)Информатика-(17799)Искусство-(1338)История-(13644)Компьютеры-(11121)Косметика-(55)Кулинария-(373)Культура-(8427)Лингвистика-(374)Литература-(1642)Маркетинг-(23702)Математика-(16968)Машиностроение-(1700)Медицина-(12668)Менеджмент-(24684)Механика-(15423)Науковедение-(506)Образование-(11852)Охрана труда-(3308)Педагогика-(5571)Полиграфия-(1312)Политика-(7869)Право-(5454)Приборостроение-(1369)Программирование-(2801)Производство-(97182)Промышленность-(8706)Психология-(18388)Религия-(3217)Связь-(10668)Сельское хозяйство-(299)Социология-(6455)Спорт-(42831)Строительство-(4793)Торговля-(5050)Транспорт-(2929)Туризм-(1568)Физика-(3942)Философия-(17015)Финансы-(26596)Химия-(22929)Экология-(12095)Экономика-(9961)Электроника-(8441)Электротехника-(4623)Энергетика-(12629)Юриспруденция-(1492)Ядерная техника-(1748)

На утра Каледава – дня 2 страница




Где сидитъ арапской кароль.

Иму я вестачку ньсу.

Иво любовь заплакала,

Заплакала, закликала,

Въ сьртцахъ ана речъ гаваритъ:

"Штобъ Богъ убилъ бы Моръ - Юдоль,

Разгневалась, рассердилась,

Да выстрьлила во сьртцэ,

Да умьръ онъ таму назатъ,

Таму назатъ три ньдели".

Услышала Златая мать,

Вьрнулася ва пьщэру,

Да къ Богу слова гаваритъ:

"Ой, Божэ, радимый сынокъ,

Да ты тьперь ужэ бальшой,

Атправься ты въ арапский градъ,

Да даньси Злату книгу,

Учи маладыхъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ,

Штобъ ни хадили къ ключыку,

Нь смиялись, нь глумились,

Да лишъ тьбе бы верили,

Пусть верай, клятвай клянутца.

Хади, сыночъкъ, па зьмле

Мало время жэ, три года, Иисус учил три года

Какъ удальцы умомъ дайдутъ,

Удальцы, красны девушки,

Тагда вспархнёшъ ты на гару,

Да сядьшъ ты падъ дерьвамъ,

Падъ древамъ у белъ кладьнца;

Высока древа вырастьтъ,

Паднимишся ты на неба,

Да сядьшъ ты тутъ ва дварцэ,

Да ва дварцэ при матьри.»

Речъ мать ищо нь сказала,

Какъ три жэ Доли въ пьщэру,

Три Доли самародицы,

Да три Доли крылатые,

Крылатые, пьрнатые,

Брали ани Злату матерь,

Да васпархнули на неба.

Адинъ астался младой Бохъ,

Да сидитъ онъ ва пьщэре

Мало время три ньдели.

Да тутъ явился святой Духъ,

Да иму слова гаваритъ:

"Ой, Божэ ли, Каледа ли,

Ужэ дастатачна сиделъ,

Да тутъ ты, Божэ, въ пьщэре,

Тьперь пара ужъ выхадить.

Убей Бохъ арапска краля,

Разгневался, рассердился,

Да на тьбя казнь вызывалъ,

Штобъ рассечь тьбя на куски,

Штобъ иво землю нь пльнилъ,

Но самъ тьперь ужъ загинулъ:

Иво Моръ - Юдоль стрелила,

Папала иму во сьртцэ,

И умьръ, тьперь, загинулъ.

Но ты вазьми Злату книгу,

Ступай хадить ты па зьмле,

Штобъ учыть млатцовъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ,

Штобъ нь хадили къ ключыку,

Не смиялись, нь глумились.

Да маладой Богъ выхадилъ,

Выходитъ онъ исъ пьщэры,

Да входитъ онъ въ арапский гратъ,

Въ арапский градъ, да ва дварецъ.

Вытаскивалъ Злату книгу,

Да учитъ млатцовъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ.

Кто видитъ малада Бога,

Въ лицэ иво ясно Солнцэ,

Въ руке иво Злата книга,

Тотъ нь пайдётъ ка ключыку,

Ка ключыку, белъ кладьнцу,

Смиятца штобы съ девами,

Штопъ смиятца, да глумитца,

Но тотъ лишъ Богу веруитъ,

Верай и клятвай клянётца,

Штобы пагибель нь чынить;

Да три года Бохъ па зьмле,

Три года пешы ходитъ онъ,

Все удальцы паверили,

Все удальцы, все девушки,

Пагибель большэ нь чынятъ.

Но Богу ушъ пришла пара,

Онъ пешъ ужъ большэ нь ходитъ,

Лишъ васпархнулъ онъ на гару,

Да садился падъ дерьва,

Падъ дерьва къ белъ кладьнцу.

Три дня падъ дерьвамъ сиделъ.

Высока древа вырасла,

Взабрался Богъ жэ на неба,три дня распятия на древе

На неба онъ па дерьву,

Да садился онъ ва дварцэ,

Да ва дварцэ при матьри.

Вышний Богъ иво пахвалилъ,

Што онъ сашолъ жэ на зьмлю,

Научиль млатцовъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ,

Пагибьль штобъ нь чынили.

 

Другая песня 13.

 

Ой, Кальда ли, Божэ ли,

Ой, Кальда дамавитый!

Сайди ты, Божэ, на землю,

Да какъ насталъ твой красный - день,

Ой, красный - день, Каледавъ - день,

Да ты хади, пахажывай,

Атъ горада ка гораду,

И атъ сьла да ка сьлу,

Да атъ двара ты да двара,

Паходамъ ты праходишся,

Къ трапезе маей садишся,

Да вечърю вьчэряишъ,

Вьчэряишъ бьлой птицэй,

Белъ птицэй, рагатымъ авномъ;

Праслышала наша зьмля,

Праслышала, услышала,

Што ты паходамъ шэствуишъ.

Нашъ царь тьбе жэртву кольтъ,

Жэртваю кольтъ белъ птицу,

Белъ птицу, рагатыхъ авновъ.

Ой, видьлъ, Божэ, видьлъ ты

Младыхъ юнцовъ, да девушъкъ,

У ключа, Божэ, белъ кладьнца,

Белъ кладьнца, белъ Дуная,

Тамъ девицы воду бьрутъ,

Студёну воду матьрямъ,

Удальцы, девы глумятца,

Глумятца всё, да смеютца;

Но Богъ ыщо нь гневитца,

Нь гневитца, нь яритца,

Лишъ васпархнулъ онъ на неба,

Садитьца онъ, нь садитца,

Къ матери плачъмъ плачътца:

Ой, мати, ты Златая мать,

Вчъра былъ, мати, красный - день,

Да красный - день, Каледавъ - день,

Да всю землю азъ прашагалъ,

Да атъ града и да града,

И атъ сьла, азъ, ка сьлу,

И атъ двара жэ да двара;

Нигде азъ, мати, нь видалъ,

Нь видьлъ млатцовъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ,

Штобъ глумились, смеялися;

Ищо азъ, мати, нь вспархнулъ,

Какъ дастихъ, мати, Дуная,

Дастигъ азъ, мати, и настихъ,

Нашолъ тамъ млатцовъ удальцовъ,

Младъ удальцы, да девушки,

Што глумятца, што смеютца,

На нихъ, мать, азъ разгневался.

Иди жэ, мать, ты на неба,

Да расскажы, мати, Богу:

Все ани, мать, схадилися,

Да все жэртву мне калоли,

Мать вечърю гатовила,

Накрыла злату трапьзу,

Азъ ка вьчэри садился,

Азъ вечърю ту вьчэрялъ;

Да на Дунай азъ нь хадилъ,

И ничьво, мать, нь видалъ".

Златая мать прасияла,

Прасияла, убралася,

Убралась, нарядилася,

Да сама къ Богу аташла.

Пытаитъ Бохъ, спрашываитъ:

"Ой, мати ли, Златая мать,

Прийдётъ ли, мать, ка мне мой братъ,

Да братъ мой, всё Каледа Бохъ,

Дайдётъ ли, мати, атъ зьмли,

Што тьбе, мать, онъ гаварилъ,

Што гаварилъ, загадывалъ?

Да што онъ, мати, вспаминалъ?

Да иму ль жэртву калоли,

Жэртваю иму белъ птицу,

Белъ птицу, рагатыхъ авновъ?

Кагда паходамъ онъ хадилъ,

Садился ль, мати, къ трапьзе,

Вьчэрять Будну вечърю?

Мать иму слова гаваритъ:

Ой, Божэ ли, радной Божэ,

Каледа Землю исхадилъ,

Паходамъ шолъ онъ па зьмле,

Хадилъ атъ града ка граду,

И атъ сьла онъ ка сьлу,

И атъ двара онъ да двара,

Все жэрту иму калоли,

Жэртвай калоли белъ птицу,

Белъ птицу, рагатыхъ авновъ,

Накрыли злату трапьзу,

Да Бохъ къ трапезь садился,

Да вечърю онъ вьчэрялъ,

Да тутъ онъ всё нь гневался.

Лишъ какъ пашолъ на белъ Дунай,

Да тамъ нашолъ младъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ:

Тамъ девицы воду брали,

Студёну воду матьрямъ,

Съ малатцами глумилися,

Глумилися, смиялися,

Каледъ Бога нь встрьчали,

Да тутъ ужъ Бохъ разгневался -

Да пасылалъ мьня къ тьбе,

Штобъ распытать, да распрасить,

Што бы имъ, Божэ, сатварить,

Што, удальцовъ онъ вьдь учылъ,

Удальцовъ, красныхъ девушъкъ,

Да ихъ учылъ, ихъ паучалъ,

Пагибьль штобъ нь чынили,

Штобъ нь хадили на Дунай,

Кагда девы воду бьрутъ,

Съ девами нь глумилися бъ,

Да съ девами бъ нь смиялись.»

Слушалъ ыё Бохъ, услышалъ,

Да тутъ сильна разгневался,

Разгневался, рассердился.

Да кликнулъ онъ тутъ чорныхъ слухъ,

Да кликнулъ слухъ, прикрикнулъ имъ,

Чърнымъ слугамъ Чърна Бога,

Да имъ онъ слова гаваритъ:

Штобъ нарядилъ имъ лютый громъ,

А съ громамъ люту молнию,

Ударилъ громамъ по зьмле

Да штобъ тряхнулась вся зьмля,

Штобъ удальцовъ нь стала бы;

Вдоваль удальцы грешыли,

Тьперь ужэ пришла пара:

Мало время жэ азъ тьрпелъ,

Мало время, да триста летъ,

Тьперь ужъ большэ нь тьрплю,

Тьперь ужэ пришла пара.

Да плачъ идётъ па всей зьмле,

Да на Месяцъ ка мне идутъ

Да Доли самародицы,

Ка мне ани плачъмъ плачутъ,

Што млатцы ихъ нь чэствуютъ" -

Ищо слуга нь атльтелъ,

Да Белъ Бохъ самъ къ нимъ падльтелъ,

Да иму матьрь молитца:

"Ой, Божэ ли, ты Белый ли,

Тутъ Вышний Богъ разгневался,

Разгневался, рассердился.

Млатцы бьды наделали,

Да онъ ымъ кару сатварилъ,

Што патрясётца вся зьмля,

Да удальцовъ нь станьтца:

Тьбя я мальбою малю,

Да, Божэ, ты нь гневайся,

Какъ Вышний тутъ разгневался,

Лишъ кликни Кальду Бога,

Да правитъ онъ падъ дерьвамъ,

Да вы падъ древа сядите,

Да думу пригаворите,

Штобы зьмле да нь трястись,

Скора млатцамъ на умъ придётъ,

Штобъ нь хадить на Белъ Дунай,

Кагда девы воду бьрутъ,

Студёную бьрутъ ваду,

Студёну воду матьрямъ,

Штопъ съ девами нь глумитца,

Штобъ съ девами нь смиятца.»

Белъ Богъ жэ нь разгневался,

Да Вышню слова гаваритъ:

"Ой, Божэ ли, братишка ли,

Да ты, Божэ, разгневался,

Да ты жэ кару напустилъ,

Штобъ зьмля патрясалася;

Да чорнава слугу кликнулъ,

Кликнулъ слугу, да прикрикнулъ,

Да иму, братьцъ паручилъ,

Штобъ нарядилъ онъ лютый громъ,

Лютой громъ, люту молнию,

Штобы ударилъ лютый громъ,

Да штопъ тряхнулась вся зьмля,

Толька сагласья азъ нь дамъ -

Но ты слугу къ ньму пашли,

Штопъ кликнулъ Кальду Бога,

Што онъ сидитъ падъ дерьвамъ,

Насъ вьть три Бога на ньбе,

Да все втраёмъ пагаваримъ,

Да все втраёмъ падумаимъ.

Каледу распытаимъ мы,

Пытать мы будьмъ спрашывать,

Што на зьмле онъ устроилъ;

Какъ тутъ насталъ жэ красный - день,

Да красный - день, Каледавъ день,

Иму жэртвы калолися,

Млатцы лавили мелку дичь,

Всё мелку дичь, бьлу птицу,

Белъ птицу, рагатыхъ авновъ,

Иму вьчэрять вечърю,

Да садитца ка трапьзе,

Што иму мать згатовила;"

Такое слова тутъ Белъ Бохъ,

Такое слова гаварилъ:

"И если ушъ пажалился,

Пажалился, пьчалился,

Да нада бы слугу паслать,

Да кликнетъ Кальду Бога".

Втраёмъ Боги сидели жэ,

Втраёмъ Боги падъ дерьвамъ,

Падъ дерьвамъ, падъ Вышниимъ*,

Да все думы прадумали,

Прадумали, прагаварили,

Да всё Каледу пытали,

Пытали всё расспрашъвали,

Да какъ па зьмле пахадилъ:

Тотъ имъ такой атветъ дьржытъ:

"Што все справляли красный - день,

Всё красный - день, Каледавъ - день.

Да все мне жэртву калоли,

Жэртвай калоли белъ птицу,

Белъ птицу, рагатыхъ авновъ,

Млатцы лавили мелку дичь,

Да къ матьри иё ньсли,

Да тутъ жэ мать гатовила,

Гатовила Будну вьчэрю,

Да трапьзу накрывала,

Да азъ сиделъ на трапьзе,

Будну вьчэрю вьчэрялъ;

Но лишъ взашло ясно Солнцэ

Закончился тутъ красный - день

Тутъ красный - день, Каледавъ - день.

Да аташолъ на Белъ Дунай,

Да азъ нашолъ тамъ девушъкъ,

Што ани тамъ воду брали,

Студёну воду матьрямъ.

Зъ девами млады удльцы,

Да удальцы всё глумятца,

Да удальцы всё смиютца,

Мьня ани нь встретили,

Студёнай вады не дали,

Штобы напился азъ у нихъ,

Златую главу прилажылъ,

Штопъ попилъ студёнай вады,

Да штобы попилъ изъ рьки,

Туда пришла Жыва Доля*,

Жыва Доля самародица,

Мне набрать студёнай вады,

Да мне бы службу саслужыть,

На нихъ, братъ, азъ разгневался "-

Тутъ Вышний Бохъ речъ гаваритъ:

"Какъ тутъ, братъ, нь разгневатца.

Азъ самъ, братишка, па зьмле,

Што самъ, братъ, азъ пахажывалъ,

Да какъ жэ былъ всё красный - день,

Всё красный - день, да Вышний - день*,

Мьня младцы нь встретили,

Азъ самъ, нь долга думая,

Ударилъ самъ лютымъ громамъ,

Да громамъ, лютай молнией,

Да самъ всю землю бы тряхнулъ,

Да удальцовъ бы пагубилъ,

Штобъ на зьмле млатцамъ нь быть,

Лишъ кагда имъ на умъ прийдётъ,

Штобъ меня паприветствавать,

Тагда бы азъ аставилъ ихъ".

Белъ Бохъ таку речъ гаваритъ:

"Ой, братьцъ ли, ой, Вышний ли,

Ушъ ты, братишка, гневишся,

Ушъ ты, братъ, саглашаишся,

Да штобы землю всю тряхнуть,

Штобъ пагубить младъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ,

Да все ани нь грешыли,

Пагибель все нь тварили:

И азъ сагласья нь даю,

Да штобы землю всю тряхнуть".

Каледа Богъ атветъ дьржалъ:

"Азъ лишъ съ темъ сагласился бы:

Мьня радила бъ Злата мать,

Радила мьня на зьмле,

Да на зьмле малымъ дитёмъ,

Малымъ дитёмъ, младымъ Богамъ;

Штобы азъ вырасъ, падрасталъ,

Штобы учылъ младъ удальцовъ

Младъ удальцовъ, да девушъкъ,

Штобъ ыхъ учылъ па Златъ книге,

Штобъ толька имъ на умъ пришло,

Штобъ толька мне паверили.

Какъ слову Кальды Бога

Да Вышний Бохъ сагласье далъ.

Да кликнулъ Залату матерь,

Да ей онъ слова гаваритъ:

«Ой, мати ли, Златая мать,

На землю ищо нь сашла,

Штопъ па ней, мати, пахадить,

Штопъ павидать младъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ,

Кагда пайдёте на Дунай,

Да на Дунай, мати, вместе,

Набрать штопъ студёнай вады,

Студёнай вады матьрямъ,

Гатовить Будну вечърю,

Вьть скора будьтъ красный - день,

Вьть красный - день, всё Вышний - день".

"Я, сынку, ищо нь сашла,

И я тьперь ужъ нь пайду;

Што такъ Доля разгневалась,

Разгневалась, рассердилась,

Жыва Доля самародица,

Да двери призамкнула все,

Штобъ нь вашла я ва дварецъ.»

«Што бы Доля ни тварила -

Всё эта лишъ да времьни,

Да вновь наступитъ красный - день,

Всё красный - день, Каледавъ - день,

Каледа Богъ ушъ тутъ сайдётъ,

Да ужъ онъ сядьтъ на гаре,

Што на гаре, падъ дерьвамъ,

Падъ дерьвамъ, падъ Вышниимъ,

И ты, мати, тожэ сайдёшъ,

Да сайдёшъ Бога паньсти,

Зачнёшъ ты, мати, паньсёшъ,

Паньсёшъ Кальда Бога;

Да сайдёшъ ты жэ на пале,

На поле въ арапскай зьмле,

Да радишъ малае дитя,

Мало дитя, млада Бога;

Патомъ взайдёшъ ты на неба,

Да сядьшъ ты тутъ ва дварцэ,

Патомъ ты младой Божыцэй:

Съ зьмли тьбе приветы шлютъ,

На небе паклонъ атдаютъ,

Паклонятца ясны звёзды.»

Са словамъ Вышньва Бога

Злата мать саглашалася,

Штобы сайти да на землю,

Штобъ радить Кальда Бога -

Да ждётъ, паждётъ да времьни,

Кагда наступитъ красный - день,

Всё красный - день, Каледавъ - день.

Каледа Богъ жэ ва дварцэ

Да сидитъ мало времьчка,

Малъ время - девять месяцъвъ.

Взашло тутъ яснае Солнцэ,

Ужэ нь лютая зима,

Лютая зима снежная.

А съ Солнцэмъ ясная заря,

Ясна заря, ясна звьзда,

А са зарёю красный - день,

Всё красный - день, Каледавъ - день.

Тутъ Доля самародица

Да крикнула, прикрикнула:

"Ой, царю, царь, ты баяринъ,

Павыйди, царь, ты на крыльцо,

Штобъ увидать ясно Солнцэ,

Ясно Солнцэ, ясну зарю,

Ужъ наступаитъ красный - день,

Всё красный - день, Каледавъ - день,

Для Бога жэртву закали.

Ушъ пашли младъ ваеводу,

Штопъ палавилъ онъ мелку дичъ,

Мьлку дичь, белую птицу,

Да снёсъ ихъ старай матьри,

Гатовить Будну вечърю;

Што ушъ прийдётъ онъ ва дварецъ,

Падсядьтъ онъ ка трапьзе,

Вьчэрю павьчэряитъ".

Какъ крикнула Жыва Доля,

Всё крикнула, прикрикнула,

Услышала Златая мать,

Да убралась, нарядилась,

Да сашла ана на гару,

Садилася падъ дерьва,

Падъ дерьва, падъ Вышнее,

Где садитца Каледа Бохъ,

Да Бога ана зачала,

Зачала, мати, паньсла,

Сидитъ сама падъ дерьвамъ,

Служытъ ей Жывая Доля,

Жыва Доля самародица,

Служытъ студёнай ей вадой,

Студёнай вадой чыстаю,

Да хлеба вовсе нь ела;

Да на гаре тутъ сидела,

Малъ время - девять месяцъвъ.

Доля ей слова гаваритъ:

"Ой, мати ли, Златая мать,

Давольна мать сидела ты,

Сидела, мати, на гаре,

Пара сайти ужъ на пале,

На поле въ арапску зьмлю,

Штобы радить мало дитя,

Мало дитя, млада Бога".

Златая мать схадила тутъ,

Схадила, мати, на пале,

Ужъ въ горадъ ана нь вашла,

А што ва горадъ нь вашла -

Арапъ кароль разгневался,

Разгневался, рассердился,

Да пасьчотъ мало дитя,

Мало дитя, млада Бога;

Гадаитъ матьрь на пале,

Куда итти, да што делать,

Где бы радить мало дитя,

Заплакала, закликала,

Да Богу жалью жалитца.

Жывая Доля тутъ сашла,

Жыва Доля самародица,

Такое слова гаваритъ:

"Пайдёмъ-ка, мати, падайдёмъ,

Тутъ на низу, ва пьщэре,

Малое дитя ты радишъ,

Мало дитя, млада Бога.

Златая мать ва пьщэре,

Да тутъ мати замучылась,

Замучылась, запыхалась,

Кукушкай адинёшънькай,

Да всплакнула, заплакала,

Што роды иё лютые,

Што ей самой и павивать,

Што ей самой и абмывать;

Впархнула тутъ Жыва Доля,

Жыва Доля самародица,

Да ва пьщэру къ ней вашла,

Прислужывать ей начала,

Ищо ражать ей памагла,

Ражали малае время,

Мало время - три ньдели.

Вспархнула Доля на гару,

Рожную траву тутъ брала,

Рожну траву радовицу,

Да матьри иё даётъ,

Лишъ траву ей паложыла.

Лишъ траву та папробъвала,

Малое дитя радила,

Мало дитя, млада Бога -

Чудо - дитя заветнае,

Яснае Солнцэ съ нимъ взашло,

Ясно Солнцэ - ево лицо,

Въ руке иво Звёздна книга,

Звёздна книга пазлачъна,

Да ту книгу онъ всё паётъ -

Сльтали Доли са гары,

Девять Доль* жэ самародицъ.

Ани при нёмъ службу ньсутъ,

Службу ньсутъ пака растётъ.

Златъ матьрью иму стали,

Да штопъ пашолъ онъ па зьмле,

Да учылъ млатцовъ удальцовъ,

Младъ удальцовъ, да девушъкъ,

Штобъ нь хадили на Дунай,

Штобъ нь глумились съ девами,

Нь глумились, нь смиялись,

Нь то Бохъ сагласья нь дастъ,

Кагда наступитъ красный - день,

Всё красный - день, да Вышний - день;




Поделиться с друзьями:


Дата добавления: 2015-06-28; Просмотров: 249; Нарушение авторских прав?; Мы поможем в написании вашей работы!


Нам важно ваше мнение! Был ли полезен опубликованный материал? Да | Нет



studopedia.su - Студопедия (2013 - 2024) год. Все материалы представленные на сайте исключительно с целью ознакомления читателями и не преследуют коммерческих целей или нарушение авторских прав! Последнее добавление




Генерация страницы за: 0.011 сек.