Mikro i makropolityka

Subkultura polityczna

1. Warstwy, które stale maja odmienny stosunek do inicjatyw politycznych i efektów, zarazem są lojalne wobec struktury politycznej. Np. USA lewe skrzydło partii demokratyczne i prawe skrzydło partii republikańskiej, uznają prawowitość struktur polityki amerykańskiej i władz, jednak różnią się stosunkiem do całego zespołu problemów wewnętrznych i zewnętrznych.
2. Francja to przykład drugiego typu. Rewolucja zrodziła dwie subkultury, jedna o podstawie uczestniczącej, druga zdominowana przez postawy zaściankowości i podporządkowania

„Racjonalny aktywizm” – silnie eksponujący racjonalne uczestnictwo w strukturach inicjatywnych, model kultury politycznej

Kultura polityczna stanowi pomost miedzy perspektywami mikro i makropolityczna

Stein Rokkan, Angus Cambell

„mikropolityka” – skupienie uwagi na politycznych postawach i motywach jednostki, wziętej w izolacji bądź potraktowanej jako człowiek lub reprezentant większej zbiorowości

„makropolityka” – bardziej tradycyjne zainteresowanie strukturą i funkcjonowaniem systemu politycznego, jego instytucji oraz agend, a także społecznymi efektami polityki

Kultura polityczna – zestaw postaw politycznych, występujących pośród ludności danego systemu politycznego

Każda wspólnota polityczna może być opisana i zestawiona z innymi w kategoriach:

1 charakteru jej struktury i funkcjonowania

2 charakteru kultury, subkultury i odgrywanych w niej ról

Spójności kultury i struktury jest kwestią relacji pomiędzy emocjonalnym i wartościującym związkiem z pewną kulturą a stosunkiem do struktury politycznej. W przypadku kultury obywatelskiej można stwierdzić, że dla demokratycznej wspólnoty najbardziej pożyteczny jest taki model socjalizacji, przy którym jednostka uczy się, jak pokonywać rozdźwięk miedzy nieklarownymi rolami pierwotnymi, rolami podporządkowanymi w sferze wynikowej i aktywistycznymi w sferze inicjatywnej.

Istnieje pewien polityczny kontekst, w którym relacje między, z jednej strony, polityczna strukturą i kulturą, a charakterem i osobowością z drugiej, są względnie przejrzyste, a zarazem dramatyczne – mieszane kultury polityczne. Fragmentaryzacji kultury politycznej towarzyszą ogólne podziały kulturowe.

2) Edmund Wnuk- Lipiński – „Socjologia życia publicznego” (Kultura polityczna a jakość demokracji)

O jakości demokracji decyduje kultura polityczna obywateli, ważna w przypadku młodego pokolenia, którego nowe procedury musza rywalizować z pamięcią o tradycyjnych zasadach (zwłaszcza tych nieformalnych)

Putnam

Zasada opierająca się na wzajemności i zaufaniu jak i zasada zależności i eksploatacji są skutecznym spoiwem społecznym. Wysoka kultura obywatelska wytwarza pozytywny stan równowagi(wysoki poziom kooperacji miedzy obywatelami danej wspólnoty, duże zaufanie, reguła odwzajemnienia). Niska kultura prowadzi do zjawiska zwanego "amoralnym familizmem” (maksymalizowanie korzyści dla siebie i swojej rodziny)

Kultura polityczna- jest sposobem bycia w życiu politycznym określonej wspólnoty. Jest ona „całokształtem indywidualnych postaw i orientacji uczestników danego systemu.” (Almond i Powell)

Klasyczne ujecie Almonda i Verby(we wcześniejszej notatce) przeciwstawia sie nowe, gdzie kulturę polityczna traktuje sie jako fenomen, który należy badać bez głębszych zewnętrznych przyczyn, ujawniając jej produkty.”K.P jest zestawem dyskursów lub praktyk symbolicznych, dzięki którym jednostki i grupy w dowolnym społeczeństwie artykułują i negocjują, wprowadzają w życie i narzucają sobie wzajem konkurencyjne roszczenia”(Baker)

(Somers) Struktura kultury politycznej(strukturalizowana forma dyskursu publicznego zorganizowanego jako schemat kulturowy. Ustalającego własne wewnętrzne hierarchie władzy i wzory autorytetu..

K.P jest formowana przez tradycje życia politycznego, która wynika z realnej historii politycznej albo zmitologizowanych przekazów międzygeneracyjnych. W wymiarze życia jednostki kultura polityczna formowana jest w

1. okresie socjalizacji(rodzina, szkoła itd.)
2. aktywne uczestnictwo w dobrowolnych stowarzyszeniach

W wymiarze poznawczym wyznacza to poziom kompetencji obywatelskich,

W wymiarze afektywnym formuje emocjonalne więzi z pewnymi symbolami życia publicznego.

• Zbyt silne zaangażowanie emocjonalne ogranicza wymiar poznawczy kultury politycznej
• Zbyt słabe, powoduje indyferentyzm ideowy, cynizm i kierowaniem się partykularnym interesem

W wymiarze ewaluacyjnym formuje umiejętności autorefleksji nad własnym udziałem we wspólnocie.

Demokracja i kultura obywatelska funkcjonują w symbolicznym związku.

Dem. Przy niskiej k.o funkcjonuje niesprawnie, zaś k.o bez systemu dem. Nie może się rozwijać.

Ale to dem. kształtuje k.o. Długotrwałe doświadczenie systemu dem. wywiera pozytywny wpływ na poziom międzyludzkiego zaufania(Muller i Seligson). Im wyższa k.o tym silniejsza presja społeczna na dalsza demokratyzacje systemu.

Дата добавления: 2013-12-12