Typy kultury politycznej

Kultura obywatelska-aby utrwaliła się polityka demokratyczna musza zaistnieć pewne typy postaw (połączenie tradycji i nowoczesności).Przykład Wielkiej Brytanii, gdzie konflikty były dostatecznie ostre aby powodować zmiany, ale nie aż tak ostre, by nieść za sobą rozpad.

TEMAT 21: KULTURA POLITYCZNA

1) G.Almond, S.Verba – „Problem kultury politycznej”

Kultura uczestnictwa - rewolucja polityczna przejawia się w potrzebie uczestnictwa w zyciu politycznym zwykłego człowieka.

dwa modele państw opartych na uczestnictwie:

1. demokratyczne- możliwość wpływania na podejmowanie decyzji politycznych dla zwykłych obywateli. wymaga to wprowadzenia formalnych instytucji(powszechne wybory, obieralna władza wykonawcza, partie polityczne),ale także spójnej z nią kultury politycznej co napotyka pewne przeszkody:

· wielkie idee(wolność, godność jednostki)

· funkcjonalne zasady polityki demokratycznej(sposoby podejmowania decyzji, normy i sposoby zachowań w stosunku do zwykłych ludzi itd.)

1. totalitarne- państwo proponuje role „uczestniczącego poddanego”

Sukces UK by spowodowany poprzez:

• Oddzielenie się od papiestwa
• Pojawienie się żywotnej klasy kupieckiej
• Arystokracja i monarchia przyswoiły sobie kulturę obywatelską, że pozwoliło im to rywalizować o poparcie ze stronnictwami o pragmatycznym nastawieniu.

Zrodził się z tego nowy typ kultury: nie konserwatywnej, nie ultrapostępowej, lecz stanowiącej mieszaninę obu postaw – typ kultury pluralistycznej nastawionej na dyskusje i argumentacje, kultury porozumienia i różnorodności, kultury otwartej na zmiany, ale hamującej jej gwałtowność czyli kultury obywatelskiej.

Aby upowszechnić owa kulturę należy:

1. określić co powinno się upowszechniać(miary i intensywność występowania)
2. wprowadzić kryteria tego co ma być upowszechnione
3. znaleźć korelacje z czynnikami ekonomicznymi i społecznymi(np. wskaźnik modernizacji a demokratyzacji)

Inny typ podejścia przedstawia H. Lasswell charakteryzując osobowosc ”demokraty”:

· otwarte ego

· zdolność do poszanowania cudzych wartości

· pluralistyczne nastawienie w sferze wartości

· zaufanie do otoczenia społecznego

· względna niepodatność na leki.

Pojecie kultury politycznej odsyła nas do specyficznie politycznego nastawienia: do postaw wobec ustroju politycznego, do oceny roli jaka w ramach systemu może odgrywać jednostka. Chodzi tu o kompleks postaw wobec specyficznego zestawu obiektów i procesów społecznych.

„Postawa” to uwewnętrznione aspekty obiektów i relacji. Wyróżniamy

1. postawę poznawczą- wiedza i przeświadczenia dotyczące systemu politycznego

2. postawę emocjonalna- uczucia względem systemu politycznego

3. postawę wartosciujaca- sady i opinie

Składniki systemu politycznego:

1. specyficzne role czy struktury(takie jak ciała ustawodawcze, wykonawcze czy urzędnicze)

2. wykonawcy owych ról(monarchowie, prawodawcy czy administratorzy)

3. poszczególne strategie polityczne

Struktury, wykonawców i decyzje można podzielić na dwie grupy:

· uczestniczące w procesach „inicjujących”, ściśle politycznych (partie polityczne, grupy wspólnych interesów)

· uczestniczące w procesach „wynikających” administracyjnych (biurokracja, dwory)

Zaściankowa kultura polityczna-

np. afrykańskie społeczności plemienne i autonomiczne wspólnoty, gdzie nie istnieją wyspecjalizowane role polityczne:wodzowie, szamani są to funkcje, w których zlewają się aspekty polityczne i ekonomiczne oraz religijne.

Charakterystyczne są względnie znikome oczekiwania na zmiany inicjowane przez sam system polityczny

Kultura polityczna podporzadkowania-

Obecne są postawy wobec całego systemu i aspektów wynikowych, natomiast rzadko wobec aspektów inicjatywnych i jednostki jako czynnika politycznego

Polityczna kultura uczestnictwa-

Członkowie dążą do możliwie pełnej wiedzy czyli o inicjatywnych ja i wynikowych aspektach systemu.

Trzeba pamiętać, ze pojawienie się jednej postawy nie usuwa innych.

Można powiedzieć, ze występują mieszanki tych postaw. Każdy obywatel jest mieszanka tych trzech postaw i to samo tyczy się kultury obywatelskiej.

Z kultura zaściankowa najlepiej będzie zgadzała się tradycyjna struktura polityczna, z kultura podporzadkowania- struktura scentralizowanej władzy, z kultura uczestnictwa-struktura demokratyczna.

Formy systemowo niejednolite:

Kultura zaściankowości i podporzadkowania- postawa lojalności wobec bardziej złożonego systemu z wyspecjalizowanymi strukturami władzy centralnej(np. królestwo)

Kultura podporządkowania i uczestnictwa- zaszczepione w obywatelach poczucie tożsamości narodowej i lojalności, a także skłonność do posłuszeństwa wobec nakazów władzy centralnej

Kultura zaściankowości i uczestnictwa- jest to problem narodów, które dopiero się kształtują, dominuje kultura zaściankowa, wprowadzane są strukturalne normy uczestnictwa

Дата добавления: 2013-12-12