КІРІСПЕ 2 страница. Ведалар Ригведаның, Атхарваведаның, Самаведаның және Яджурведа сияқты қасиетті кітаптардың жиынтығы

Ведалар Ригведаның, Атхарваведаның, Самаведаның және Яджурведа сияқты қасиетті кітаптардың жиынтығы. Аталған кітаптарға қатысты брахмандарда үнді ғұрпының мистикалық мағынасын түсіндіріп, ведалардың символикасын ашып көрсететін араньяктарда (орман кітабы), кейіннен жазылған Упанишадаларда (веданың діни - философиялық мәтіндерінің соңғы бөлімі) «Веда» сөзімен белгіленеді. Ведаларда жазылған идеяларды қолдап, әрі қарай жалғастырған мектептердің бірі Веданта. Негізін салған Бадараяна. Ведантаның мақсаты - адам жанын сансарадан құтқару.

Миманса-Веда беделіне оралуға шақыратын мектеп. Негізін салғандар - Прабхакара және Кумарила. Олардың ойынша Ведалар - жоғары сезімге ие субстанция, танымның көзі.

Санкхья – дүние материалды бастама (пракрити) мен абсолютті рух (пурушни) байланысынан пайда болды деп тұжырымдайтын мектеп. Негізін салған Ишваракришна.

Ньяя - дүние атомдардан тұрады, олардың үйлесімі барлық нәрселерді құрайтын материалды әлем бар деп есептейтін ағым. Бұл мектепте логика мен гносеология аса құрметке ие. Негізін салған Акшапада Готаманың ойынша бұл әлемнен басқа да әлем кеңістігінде еркін жағдайда және материалдық атомдармен байланысы бар сансыз көп жан өмір сүреді.

Йога - сана мен тәнді біріктіре отырып, сыртқы әсерлерден алшақтау туралы ұстанымды қолданған мектеп. Веданы қабылдағандар бұл үрдісті мокшаға жету, яғни азаптан құтылу деп түсінген. Негізін салған Патанджали.

Вайшешика - дүние тоғыз субстанциядан: жер, су, жарық, ауа, эфир, уақыт, кеңістік, жан, ақылдан тұрады деп санайтын бағыт. Материалдық обьектілердің бәрі алғашқы төрт субстанциядан құралады. Атомдардың бірігуін дүниежүзілік жан басқарады. Негізін салған Канада.

Ведаларда адамдардың қалай өмір сүру керектігі туралы түсінік беретін заңдылықты - дхарма дейді. Әркімнің дхармасы Құдай, жанұя, көршілер алдындағы парызы, әрекеті болып табылады. Тіпті, жәндіктерге зиян келтірудің өзі адамның дхармасын төмендетпек. Сондықтан да үнділер жәндіктерге зиян келтірмеу қағидасын қатал ұстанады. Бұл ұстаным ахимса деп аталады. Әрине, әркімнің дхармасы варнасына байланысты қалыптаспақ. Дхарманы орындаған адам өмірге қайта келуден құтылады.

Үнді философиясында Ведалардың беделін мойындамай, өз ілімдерін алға тартқан ағымдар да қалыптасқан болатын, олардың қатарына Буддизм, Жайнизм және Локаята жатады.

Буддизм – талап - тілектен бас тарту жолы арқылы қасіреттен, азаптан арылып, нирванаға («мәңгілік рахат») жетуді көздейтін діни - философиялық ілім. Үндістанда б.з.д. 6-5ғғ. дүниеге келді. Қазіргі кезде Цейлонда, Жапонияда, Қытайда, Непалда, Бирмада, Тибетте және т.б. елдерде ресми дін ретінде таралған. Негізін салушы «Будда» (нұрланған) деген атаққа ие болған Сидхартха Гаутама. Ол қайғы - қасіреттен арылу үшін адамның имандылық, игі қасиеттерін жетілдіру жолдарын іздейді. Адам баласы сонда ғана азаптардан құтылып, мәңгі рахатқа бөленбек. Ол үшін «карма», яғни адам баласының қылығы дұрысталуы керек. Сол бойынша адам қайта туудан (сансарадан) арылмақ. Будданың ілімінше адам баласы дүниедегі төрт ақиқатты түсінбей және сегіз игі жолды игермей сансарадан құтыла алмайды.

Сансара – өмірге қайта келу, қайта туу айналымы.

Карма – іс – әрекетіне байланысты адамның болашағы анықталатын заңдылық. Буддизмнің негізгі идеясы – «орташа жол»: «рахаттану жолы» мен «аскеттік жолдың» ортасы - даналықпен нирванаға жету.

Буддизмнің төрт ақиқаты:

1) өмір – азапқа толы;

2) азаптың себептері бар;

3) азапты тоқтатуға болады;

4) азапты тоқтататын жолдар бар.

Азаптан құтылу үшін сегіз сатыдан тұратын талаптарды

орындау керек:

1) дұрыс қабылдау;

2) дұрыс ойлау;

3) дұрыс әрекет;

4) дұрыс өмір сүру салты;

5) дұрыс күш жұмсау;

6) ақылды дұрыс қолдану;

7) дұрыс ой шоғырландыру;

8) дұрыс сөйлеу.

Аталған сегіз жолды дұрыс игерген адам «архат» деп аталады, яғни қайта туу тоқталады. «Архат» - әулие деген мағынаны білдіреді.

Буддизмнің негізгі екі бағыты бар, олар: Хинаяна және Махаяна.

Махаяна – адамды азаптан құтқарудың кең және еркін жолдарын уағыздады. Басты қағидасы – кез - келген адам Нирванаға жете алады, яғни өзін құтқара алады.

Хинаяна – Нирванаға тек әдіс пен данагөй әрекет қана жеткізеді деп тұжырымдайтын талабы қатал бағыт. Ақиқаттың жоғарғы жолы әдіс пен даналық шеңберінде, бағытында.

Махаяна Үнді жерінің солтүстігінде, Хинаяна оңтүстік және оңтүстік–шығысында басымырақ таралған.

Жайнизм – үнді философиясындағы ортодоксальды емес жүйелердің бірі. Б.з.д. 6ғ. шамасында пайда болған. Негізін салушы – Вардхамана (Махавира – кейінгі атауы «Ұлы тұлға»). Кейде «Джина» деп те аталады («Жеңімпаз»).

Вардхамана (шамамен б.з.д. 599 - 527жж.) кшатрия ортасынан шыққан, 28 жасынан ел кезген аскетке айналып, 12 жылғы үнемі діни жаттығулардан кейін «жоғары шындыққа» жетеді. Өмірінің басым көпшілігін өз монахтарының қауымдастығы қалыптастырған көзқарастарды уағыздаумен өтеді.

Ол жаңа діни философияны 24 тирханкалармен («жолды ашушылармен») бірге жасайды.

Жайнизм ілімі үшін адам өмірінің негізгі мақсаты–«босатылу». Жайнистер дүниедегі заттардың барлығы жанды деп есептейді.

Жайнизмнің негізінде «таттвалар» – «мән» туралы ілім жатыр. Ола дүниені құрайтын негізгі материалдар, сонымен қатар білім құраушы ақиқат. Ең басты екі таттва – негізгі қасиеті, ерекшелігі таным болып табылатын джива (жан) және аджива (материалдық заттар). Материя – аңғаруға болатын түс, иіс, дыбыс және дәм сынды қасиеттері бар адживаның бір түрі. Ол атомдардан тұрады, сезім мүшелеріне әсер етеді, өзгерістерге ұшырайды, бастау мен соңы болмайды және оны құдай да жаратпаған. Бірегей немесе жалғыз жан, яғни құдай жоқ: тірі мәнге айналдырылған немесе айналдырылмаған орасан көп және өзгермейтін мөлшерде жан бар. Материя сияқты жанды да ешкім жаратпаған, әуелден бар және арқашан бола бермек. Жан бәрін білуі, біріне енуі, бәрінен құдіретті болуы керек, бірақ оның мүмкіндігі өзі өмір сүретін денемен ғана шектелген. Жайнизм этикасы барлық тіршілік иесіне зұлымдық жасамау туралы ілімге сүйенеді.

Локаята – Веда ілімдерін жоққа шығарады. Чарвака негізін салған Локаятаның пікірінше, барлық денелер махабхут деп аталатын төрт түп негізден тұрады: ауа (ваю), от (агни), су (ап) және жер (кшита). Махабхуттар белсенді және әрекетшіл келеді. Олар өзіне тән күштің, белсенділіктің арқасында өзара байланысқа түсіп, бірігіп, ыңғайы келгенде, бұрын өздерінде жоқ қасиет – санаға ие болады. Ал денелер өлгенде, олар қайта бөлшектеніп, махабхуттармен бірге сана да жойылады.

Локаяттар өмірдің мәні бақытта, ал бақыт – ләззат деп түсінген. Табиғатты, әлеуметтік құбылыстарды танып білуде ақылдан тыс, сырт күш туралы ілімдерден, белсенділіктен еш пайда жоқ, білімді тек сезім мүшелері арқылы ғана ала аламыз дейді. Кейіннен келе Локаяттар суйшикши (нәзік) және дхурта (дөрекі) деп аталатын екі салаға бөлініп кетті.

Ежелгі Қытай философиясы. Қытай философиясы б.з.д. 6-3 ғғ. мифология кейпінде пайда болды. Мифтердің өзінде кейін философиялық ұғымдарға айналған түсініктер қалыптаса бастады. Атап айтар болсақ, «Дао» туралы, яғни космостық заңдылықтар турасында немесе барлық әлемнің жүріп өту жолы жөніндегі көзқарастар, барлық тіршіліктің бастауы болған бес стихия (от, жер, су, металл, ағаш) және бір - біріне қарама - қарсы екі күш – Инь мен Ян туралы философиялық пікірлер дүниеге келді.

Қытай философиясының пайда болуымен дамуына қытайдағы көне классикалық кітаптар айтарлықтай әсер етті:

1. «Өзгерістер кітабы» («И цзин» - балгерлік кітап).

2. «Өлеңдер кітабы» («Ши цзин» - көне поэзиялар).

3. «Тарих кітабы» («Шу цзин» - тарихи оқиғалардың, құнды

құжаттардың жазбасы).

4. «Рәсімдер кітабы» («Ли цзи - саяси және діни мереке, рәсімдер

кітабы»).

5. «Әуендер кітабы» («Юэ цзин - бұл кітапте сақталмаған»).

6. «Көктем және күз» («Чунь цу - этикалық және әдеби сұрақтарды шешудің үлгілері, Лу патшалығының хроникасы»).

Ежелгі Қытайдағы ұлттық философиялық ілімдер қатарына-даосизм, Конфуцийшілдік және легизм ілімдерін жатқызуға болады.

Конфуцийшілдік философиялық ілімнің пайда болуы, қалыптасуы мен дамуы-осы ағымның негізгі салушы Кун–фу-цзыға тікелей байланысты. Кун-фу-цзы (б.з.д.551-479жж.) кедейленген ақсүйектер әскербасының отбасында дүниеге келген. Ата-анасынан ерте айырылған ол 15 жасында ғана білімге құмарлық танытады, ал 50 жасында өз мектебін қалыптастырады. Негізгі философиялық еңбегі «Лунь юй» («әңгімелер мен пікірлер») деп аталады.

Конфуций дүниетанымы философиялық - этикалық мәселелерге негізделген. Орталық мәселесі Конфуций тұжырымдаған «Мәрт ер». «Мәрт ер» болу үшін адам бай болуы шарт емес, ол үшін адамның тәрбиесі мен мәдениеті, жоғары сапалы мінез - құлқы болуы керек.

«Мәрт адамның» негізгі сипаттары деп мына қағидаларды көрсетеді:

«Жэнь» (адамгершілік) - адамдар арасындағы өзара қарым-қатынаста этикалық мінез-құлық нормаларын сақтау: «Өзіңе тілемегенді өзгелерге жасама».

«Сяо» (кішінің құрметі) - үлкен және кішінің арасындағы қарым-қатынас: ата-анаға және үлкенге құрмет.

Конфуцийдің ойынша, халықты қорқытып, зорлықпен бағындыруға болмайды. Мемлектті басқару ісін жақсы меңгеріп, қарапайым адамдардың қиын мәселелерін түсіне білетін басқарушыны халық өздері - ақ құрметтеп, бағынатын болады дейді. Халықта басқарушыға қоғамды қалай басқару керектігі жөнінде өз ұсыныстарын білдіріп отыру керек.

Конфуций басқару ісіне байланысты Ли қағидасын қолданды. Ли (этикет)-сүйіспеншілік және рәсімдік әрекет. Сол уақытта «Ли» сөзі ата-бабалардың әруағына құрмет дегенді білдіретін. Ата - бабалар әруағы өте маңызды болды: әркім өздерінің ата - бабаларының әруағына құрбандық шалып, құрмет көрсету керек болатын. Ал, Конфуций осы рәсімді өзгертуге емес, қолдануға тырысты. Оның ойынша, әркім өзінің ата - бабаларын қалай құрметтесе, қасындағы адамдарды да солай құрметтеу керек.

Конфуций өмірден өткеннен кейін оның ілімін әркім өзінше түсінді. Көрнекті шәкірттері Мэнь - цзы мен Сюнь - цзы.

Даосизм - әлемнің құрылуы мен адам, табиғат, ғаламның үйлесімді түрде жүріп өту жолына жетуді түсіндіруге ұмтылған философиялық ілім. Негізін салушы Лао цзы (б.з.д.6 - 5ғғ.).

Негізгі еңбегі «Дао дэ цзин».

Даосизмнің негізгі ұғымдары «Дао» және «Дэ».

«Дао»- өзінің даму сатысында адамның,табиғаттың, әлемдік заңдылықтың жүріп өтуі керек деп саналатын жол.

Екінші мағынасы бойынша «дао» - бүкіл әлемнің жаратылуына себепкер алғашқы бастама, энергетикалық бос кеңістік.

«Дэ»-бәрінен жоғары, алғашқы бастама – «Даоның» бүкіл әлемге айналуына себепкер болған энергия.

Дао - аспанның, аспан – жердің, жер- адамның бастамасы. «Адам жер заңдылығымен жүреді». Дао ілімі бойынша болмастың бастамасы Ци деп есептелінген. Ци ұғымынан келіп, екі қарама - қарсы күш пайда болды. Олар Инь мен Ян. Осы екі күштің бірігуінен кейін, бес элемент құрастырылады; от, жер, металл, су, ағаш. Барлық тіршілік, әлем осы элементтерден пайда болған.

Әлемде аспан мен жер бастамалары заттардың өмір сүру заңы арқасында үйлесімді бірлікте болады. Даолық ілімге сүйенсек, дүниедегі барлық заттарды «Инь» мен «Ян» қағидасына байланысты екіге бөлуге болады. «Инь» - әйелдік бастама, оған жер, су және қыс мезгілі жатады. «Ян» - еркектік бастама, оның атрибуты аспан, от және жаз мезгілі. Бір - біріне қарама - қарсы әрі бірін - бірі толықтырып отыратын осы элементердің өзара әрекетін, байланысын есепке ала отырып, даолықтар өздерінің өмірін болып жатқан құбылыстармен, табиғатпен үйлесімдікте ұстауға шақырады. «Инь» мен «Ян»-бірін- бірі толықтырып отыратын Даолық қағида. Дао ілімі бойынша өмір сүргініз келсе, «У - вей» қағидасын ұстаныңыз. «У -вей»-болып жатқан оқиғалар мен құбылыстарды өз мәнінде қабылдап, салқынқандылық таныту.

Білім – барлық адамға беріле беретін құбылыс емес, ол тек ерекше данышпан адамдарға ғана тән. Дао ілімі бойынша білімділіктің көрінісі - үндемеуде. «Үндемеген адам – білімді, сөйлеген адам - білімсіз».

Легизм ( Фа цзя – заңгерлер мектебі ) негізін салған Шан Ян (б.з.д. 390-338 жж.), өкілі Хань Фэй (б.з.д. 288 - 233 жж.). Легистердің мектебі қоғамды басқару мәселесіне байланысты қалыптасты. Қоғамды басқару үшін заңдар ойлап тауып, мемлекетті заңға сүйеніп басқару керек дейді. Елде тәртіпсіздік болмас үшін:

1. Мақтаудан гөрі жазалау көп болу керек.

2. Аямай жазалау арқылы халық арасында үрей тудыру керек.

3. Ұсақ қылмыс жасағандарды аямай жазалау керек, сонда олар үлкен

қылмысқа бармайтын болады.

4. Адамдар арасында бір-біріне сенімсіздік тудыру керек.

Осы қағидаларды бұлжытпай орындағанда ғана халық билеушінің айтқанын екі етпей орындайды. Керек болса, мемлекет үшін өлімге де барады.

Ежелгі Қытай философиялық мектептерінің әлемдік мектептер арасында беделі зор.

Ежелгі грек философиясы. Антикалық философия алғашқы қауымдық құрылыстың орнына құл иеленушілік құрылыс келген дәуірде өмірге келді.

Ертедегі Грецияның алғашқы философтары стихиялы материалистік бағытты ұстануымен ерекшеленеді. Олар бүкіл дүниені тұтастай алып қарап, әлемнің, дүниенің түп негізін, алғашқы бастамасын табуға тырысты. Антикалық философтарды «физиктер» деп атаған. Себебі, олар философиялық ойларын табиғат құбылыстарымен байланыстыра отырып тұжырымдаған. Мұндай философиялық пікірді философияда «натурфилософия» деп атайды.

Дүние қалай пайда болды, қалай жаратылды, ең бірінші не пайда болды деген сұраққа ерте грек ойшылдары жауап бере отырып, өз пікірлерін алға тартты.

Ертегрек (антикалық) философиясы өзінің даму тарихында үш кезеңнен өтті:

1. Сократқа дейінгі кезеңдегі философия (б.з.д. 7 - 6 ғғ.). Бұл кезеңде натурфилософиялық көзқарас басым болды. Милет, Элей, Пифагоршылдар, Софистер мектебінің қалыптасуымен қатар атомдық көзқарастың негізі қаланады.

2. Классикалық кезең (б.з.д. 4ғ.). Платон мен Аристотель философиялық еңбектерімен ерекшеленеді.

3. Римдік - эллиндік кезең (б.з.д 3ғ. соңы мен б.з. 3ғ. басы). Стоиктер, скептиктер және эпикуршілдік мектептер басымдылық танытқан кезең.

Милет мектебі - грециядағы ең көне материалистік философиялық мектеп. Милет қаласы сауданың, теңізде жүзудің, мәдениеттің ірі орталығы болды, ал бұл жағдайлар Фалес, Анаксимандр және Анаксимен секілді көрнекті милеттіктердің ой - өрісі мен ғылыми ынта - талабының жан - жақты өрістеуіне жағдай жасады. Олар математика, география, астраномия салаларында ғылыми жаңалықтар ашты.

Фалес (б.з.д. 624-547жж.) – Милет қаласынан шыққан грек философы және саяси қайраткері. Аңыз бойынша ерте грек жеріндегі жеті данышпанның бірі. Мысыр және Вавилонда математика және астрономия ғылымдарымен танысады. Б.з.д. 585 - 584 жж. күннің тұтылуын алдын - ала дәл болжаған деген мәлімет бар. Сондай - ақ пирамиданың көлеңкесінің ұзындығы бойынша пирамиданың биіктігін анықтайды.

Фалес бір жылды 365 күнге, 365 күнді 12 айға бөліп, күнтізбенің (календарь) жасаудың алғашқы бастамасын көрсетуші ретінде және стихиялы-материалистік Милет мектебінің негізін қалаушы ретінде танымал.

Ол заттардың алуандылығынан бірегей бастапқы негіз іздеп, оны материалды, нақты зат деп есептеді. Дүниенің, барлық нәрсенің түп негізі, алғашқы бастамасы – су деген пікірді ұстанады. Өйткені бәрі судан пайда болады, бәрі қайтадан суға айналады дейді.

Анаксимандр (шамамен б.з.д. 610-546 жж.) – ежелгі гректің материалист – философы, стихиялы диалектик, Фалестің бас шәкірті. Грециядағы «Табиғат туралы» (бірақ бұл шығарма бізге жеткен жоқ) атты тұңғыш ғылыми шығарманың авторы. Анаксимандр дүниенің негізі, бастамасы ретінде – «архе» («негіз») ұғымын енгізді, дүниенің негізі - апейрон (шексіз нәрсе) деп есептеген. Апейроннан ыстық пен суықтың қарама-қарсылығы туады; олардың күресі космосты дүниеге әкеледі; ыстық - от ретінде көрініс тапса, суық аспан мен жерге айналады. Анаксимандр материаның сақталу және айналу заңын тұңғыш рет тұжырымдады. Анаксимандрдың космологиялық теориясы бойынша жазық цилиндр формасындағы Жер Ғаламның орталығы. Жер төңірегінде аспанның үш сақинасы: күн, ай және аспан денелері – жұлдыздар айналып жүреді. Тарихта тұңғыш рет эволюция идеясын ұсынды: адам – балықтан пайда болған дейді.

Анаксимен (шамамен б.з.д. 588-525 жж.) – ежелгі грек материалист – философы, стихиялы- диалектик, Анаксимандрдың шәкірті. Оның ілімінше, барлық нәрсенің бастамасы материадан – ауадан пайда болған, қайтадан ауаға айналады. Ауа шексіз, мәңгі, қозғалыстағы зат. Қоюланғаннан кейін – бұлтқа, суға, жер мен тастарға, сейіліп – отқа айналады. Мұнда санның сапаға ауысу идеясы көрініс тапқан. Ауа бәрін қамтиды: ол әрі жан, әрі ғаламның сансыз заттардың өмір сүретін ортасы. Анаксимен жұлдыздар – от, бірақ оның жылуын сезінбейміз, өйткені олар өте қашықта орналасқан, күн қатты жанып тұрған алып аспан денесі деп үйретті.

Материализм мен диалектика идеяларын әрі қарай дамытқан Гераклит (шамамен б.з.д 544 - 483 жж.) - ежелгі грек философ-материалисті, диалектик. Кіші Азиядағы Эфесте туған. Гераклиттің бізге тек үзінділері ғана жеткен «Табиғат туралы» шығармасы сол заманның өзінде атақты еңбектердің бірі болған. Гераклиттің пайымдауынша дүниенің негізі - от, ол әрдайым өзгеруде әрі қозғалыста. Барлық әлем, жекелеген заттар, тіпті адам жаны да оттан жаралған. «Космос баршаға ортақ, оны ешқандай Құдайда, адамда жасамаған, ол қашаннан болған, қазірде бар, бұдан былайда мәңгі жанып тұратын от, тұтанып және өлеусіреп сөніп бара жатқан оттың өлшемі». Зат атаулының бәрі қажеттілікке орай оттан пайда болады, оны Гераклит «логос» деп атайды. Әлемдік процесс ұдайы қайталанып отырады; «ұлы маусым» біткен соң заттардың бәрі қайтадан отқа айналады. Табиғат тіршілігі - толассыз қозғалыс процесі, барлық нәрселер, олардың қасиет - күйлері өздерінің қарама - қарсы жағына ойысады: суық - ыстыққа, ыстық - суыққа айналады. Бәрі өзгере отырып жаңарады. Дүниедегінің бәрі өзгерісте. Соған орай Гераклиттің атақты тұжырымдамасы қалыптасады: «Бір өзенге екі қайтара түсе алмайсың». Гераклит дүниені танып - білуге болатындығына кәміл сенеді, сондықтан адам баласының ақыл-ой қабілетіне бөгет жоқ деп есептеді. Сонымен бірге ол ақиқатты танудың, оған жетудің қиындығын түсініп, табиғат жасырынуды ұнатады деді. Данышпан болу үшін көзі ашық, көкірегі ояу болу-жеткіліксіз. табиғаттың сырын ұғу үшін адамның ұлы қасиеті болып табылатын ерекше ойлау қабілеті болуы керек.

Пифагоршылдар - б.з.д. 6 - ғасырдың 2 - жартысында пайда болған философиялық мектеп. Негізін қалаған көне грек философы, математик және астраном Пифагор. Пифагордың философиялық теориясы біртұтас жүйе болып қалыптасты. Пифагоршылдар бастапқы негізді санмен таңбалап, осы бағытта жұмыс жасайды. Сан - негіз; сан - заттар үшін материя; сан - үйлесімді тіркестерге тән ерекшеліктермен қатынастардың көрінісін, арақатынасын зерттей отырып, кез - келген процестердің бастауында теориялық жағынан санмен өрнектелетін жекелеген пропорция, заңдылық бар деген қорытынды жасайды. Бірліктен ондыққа дейінгі сандық қатарды Пифагор дүниенің сан алуан түрлілігінің түп негізі деп санаған.

Сандардың қасиеттерін зерттей отырып, Пифагоршылдар жұп және тақ сандарды ашуымен бірге, тік бұрышты және үшбұрышты сандарды сипаттады. Ойдың қалану геометриясы - нүктеге, сызыққа, жазықтыққа, көлемге негізделген. Демек, Пифагоршылдар жүйесіндегі сандар болмыстың жалпылама негізіне байланыстырылған кеңістіктің таңбалануы. Соған орай «бәрі-сан» деген тұжырым қалыптасты. Олардың музыкалық интервал туралы ілімінде акустика мен аспан механикасының математикалық негіздері баяндалған. Пифагоршылдар философия мен ғылымның әрмен қарай дамуына орасан зор әсер етті.

Элей мектебі - б.з.д. 6 - 5 ғғ. Элей қаласында (оңтүстік Италия) пайда болған философиялық мектеп. Басты өкілдері Ксенофан, Парменид, Зенон, Мелисс. Элей мектебінің негізгі мәселесі-болмыс болды.

Ксенофан (б.з.д. 6 - 5 ғғ.) - Элей мектебінің негізін салушы. Бүкіл мифологияны алғаш сынаушылардың бірі: «Адамдар Құдайды тек өздеріне ұқсатып жасайды, егер жануарлар Құдайға сенетін болса, оларда Құдайды өздеріне, яғни жануарға ұқсатып елестетер еді», - дейді. Дүние жер мен судан пайда болды деген көзқарасты ұстанады. Болмыс - барлық жерде бірдей, өзіне тең, біртекті, өзгеріссіз деп санады.

Парменид - «болмыс» ұғымын алғаш рет философияға енгізген, ежелгі грек философы, Элей мектебінің өкілі. Парменид дүниені қозғалмайтын, тұтас, толтырылған шар түрінде елестетті. Екі бастаманы көрсетеді - от, жарық және қараңғылық. Сезімнің көрсетуіне сенбеу, пайымдық білімді жоғары бағалау Парменид іліміндегі рационализмнің басым екендігін аңғартады. «Болмыс - бар нәрсе, олай болса ол туралы ойлауға, оймен бейнелеуге, зерттеуге, сипаттауға болады», - дейді.

Зенон (б.з.д. 490 - 430 жж.) - Элей мектебінің өкілі. Философияға тұңғыш рет диалог формасының қолданылуын енгізді. Ол қозғалыстың диалектикалық табиғаты туралы мәселелерді теріс формада қолданды. Зенон үшін болмыста қайшылық жоқ, сондықтан қайшылықты болмыс - жалған (елес) болмыс. Зенон философия тарихында «Ахилл және тасбақа», «Жебе» т.б. апорияларымен белгілі. Апория (гр. Aporia – тығырыққа тірелу, шарасыздық) - ежелгі грек философиясында шешілуі қиын мәселені білдіретін ұғым. Апория заттың өзінде немесе ол туралы ұғымдағы қарама - қайшылықтың негізінде пайда болады. Зенонның қозғалыстың мүмкін еместігі туралы пайымдауларын апория деп атайды. Зенон апорияларының мәні мынадай: белгілі қашықтықтан өту үшін оның жартысын жүріп өту керек; жартысын жүріп өту үшін осы жартының жартысын жүріп өту керек, сөйтіп осылай кете береді. Бұдан шығатын қорытынды: қозғалыстың басталуы мүмкін емес.

Дата добавления: 2014-12-08