Фрагмент о гостиницах 4 страница

Пошта жөнелтілімдерін бақылаудың нәтижелері тиісті актілермен рәсімделеді. Бір жолғы бақылау жедел уәкілдінің рапортымен толтырылады. Ал, актілерге қажет болған жағдайда түсірілген көшірмелер, фотосуреттер, зерттеу үшін үлгілер қоса тіркеледі. Мұнда үлгілер зерттеу үшін криминалистік лабораторияға жіберіледі, мысалы, алынған заттың есірткі заттарына жататындығын анықтау.

Телефонмен және өзге сөйлесулерді тыңдау, әдеттегідей, жедел-техникалық бөлім анықтамасында, сондай-ақ магниттік заттарға фиксацияланады. Магниттік заттар жедел қызметкерлер қаулысының негізінде сараптамалық-криминалистік бөлімшеге алдын ала зерттеу не болмаса зерттеу жүргізу үшін не сот сараптамасына жіберілуі мүмкін. Соңғы жағдайда телефон сөйлесулері қылмыстық іс бойынша дәлелдеме болып танылуы мүмкін.

Байланыстың техникалық арналарынан, компьютер жүйелерінен және өзге техникалық құралдардан хабарламалар алып тастау нәтижелері жедел бөлімше қызметкерімен жүргізу – анықтама немесе рапортпен, ал өзге тұлғалар қатысса актімен рәсімделеді.

Ақпаратты алып тастау үшін компьютерлік дискеталар мен көшірілген ақпараттың өзге физиологиялық заттарды пайдаланылған жағдайда бұл мәліметтер құжаттарға қосымшалар түріндегі бейнеленеді. Ақпарат бар заттарды тергеушіге немесе сотқа мемлекеттік құпияны құрайтын мәліметтер болмағанда қылмыстық іс бойынша дәлелдеу процесі кезінде пайдалануы үшін ұсынылуы мүмкін.

Қызметкерді қылмыстық ортаға енгізу нәтижелерінің құжаттандырылуы енгізілген қызметкерден әрбір алынған жедел назардағы адамдардың қылмыс жасаулары және оларды әшкерелейтін дәлелдемелерді жинау үшін қылмысты маңызы бар ақпараттар рапорттармен рәсімделеді. Бұл ақпаратты қылмыстық іске енгізу үшін осы мәліметтерді жариялау қажет, яғни қызметкерді қылмысты ортаға енгізуімен байланысты деректер оның жазбаша келісімін ала отырып жауап алу түрінде рәсімделеді.

Тағы бір айта кететін жағдай – заңмен қорғалатын жеке өмірге тиіспеушілік, хат жазысу, телефонмен сөйлесу, телеграф хабарлары мен пошта жөнелтілімдері құпиясын, сондай-ақ тұрғын үйді қол сұғудан қорғау құқығын қозғайтын жасырын (арнайы) жедел-іздестіру әрекеттерін жүргізудің шекті мерзімдерінің заңмен белгіленбеуінде. Әрине, ондай мерзімдер құпия ведомстволық нормативтік актілермен белгіленуі мүмкін, бірақ олар заңмен қорғалатын жеке өмірге тиіспеушілік, хат жазысу, телефонмен сөйлесу, телеграф хабарлары мен пошта жөнелтілімдері құпиясы, сондай-ақ тұрғын үйді қол сұғудан қорғау құқығы бұзылған азаматтар үшін ол жабық, қол жетерліктей емес. Байқау, тұрғын жайларды, ғимараттарды, жер учаскелерін және көлік құралдарына кіру және тексеру; пошта жөнелтілімдерін бақылау; телефонмен және өзге де сөйлесулерді тыңдау; байланыстың техникалық арналарынан, компьютер жүйелерінен және өзге техникалық құралдардан хабарламалар алып тастау сияқты жасырын жедел-іздестіру әрекеттері азаматтардың жеке өміріне тиіспеушілік, хат жазысу, телефонмен сөйлесу, телеграф хабарлары мен пошта жөнелтілімдері құпиясы, тұрғын үйді қол сұғудан қорғау конституциялық құқықтарын шектеуге әкеліп соғатыны белгілі. Осының өзі мұндай әрекеттерді жүргізудің мерзімдерін шектемеу жоғарыда аталған азаматтардың конституциялық құқықтарының шектелуінің жүйелі түрге айналуына әкеп соғуда. Мысалы, 1995 жылғы 12 тамыздағы №144-ФЗ «Жедел-іздестіру қызметі туралы» Ресей Федерациясының Федералдық Заңымен азаматтардың конституциялық құқықтарын қозғайтын жедел-іздестіру әрекеттері 6 айға дейін жүргізілуі мүмкін. Бұл азаматтардың конституциялық құқықтарының жүйелі түрде бұзылмауының кепілі. Сондықтан, азаматтардың конституциялық құқықтарын қозғайтын жасырын жедел-іздестіру әрекеттерін жүргізудің шекті мерзімдерін жедел-іздестіру заңында белгілеу керек.

Қазақстандық жедел-іздестіру заңнамасының тағы бір кемшілігі – заңда жекелеген жедел-іздестіру әрекеттеріне анықтама берілмегендіктен, аталған жедел-іздестіру әрекеттерін әр қалай түсінуге әкеп соғып отыр. Мысалыға, Беларусь Республикасының «Жедел-іздестіру қызметі туралы» Заңында жедел-іздестіру әрекеттерінің әрқайсысына анықтама берілген. Бұл жедел-іздестіру әрекеттерін әр қалай түсіндіруді туғызбайды. Сондықтан, қазақстандық жедел-іздестіру заңында тізімі заңмен бекітілген жедел-іздестіру әрекеттеріне анықтама беру арқылы әр қалай түсінушілік мәселесін жоямыз. Әрине, мұнда жедел-іздестіру әрекеттерінің әрқайсысына анықтама беретін болсақ, жедел-іздестіру қызметін жүргізуші органдардың әрекет ету аясын тым тар қылып жібермейміз бе деген сұрақ туындауы мүмкін. Ол үшін әрбір жедел-іздестіру әрекетінің анықтамасын кең шеңберде барлық жасалуы мүмкін әрекеттерді көрсете отырып жазу керек. Ол жедел-іздестіру қызметкерінің жедел-іздестіру әрекетін жүргізу үшін бағыт-бағдар ретінде қалыптасады.

Қазақстан Республикасының құқықтық саясат Концепиясында: «Қолданыстағы заңнама нормаларын жетілдіру келесі шараларды қолдану арқылы жүзеге асырылады:

Құқықтық реттеудегі кемшіліктер орнын толтыру және қоғамдық қатынастардың ішіндегі ең маңызды аяға терең көңіл бөлу;

Заңпроектілерінің, соның ішінде ұлттық қауіпсіздік мүдделеріне сәйкес пәндердің ғылыми сараптамасын жүргізу тәжірибесін жалғастыру және кеңейту;

Заңнаманы унификациялау мақсатында мемлекеттік және орыс тілінде бірыңғай қолданылатын терминдер тізімін қалыптастыру.

Г.У. Дауленбаеваның пікірінше, жедел-іздестіру қызметінде азаматтардың құқықтары мен бостандықтарына қолсұғатын мәліметтер алу, жинау процессуалдық сипатқа ие болуы тиіс, яғни процессуалдық нормалармен реттелуге жатады, ол тек Жедел-іздестіру қызметі туралы Заңда ғана емес, сондай-ақ Қылмыстық істер жүргізу кодексінде де кқрініс табуы тиіс.

Бүгінгі күнде прокуратурамен қылмыстық қудалау органдары алға қойған мақсаттарын шешу үшін құқықтық заңнамаға көптеген онды өзгерістер енгізілуде. Көптеген шет елдердің Қылмыстық процестік кодекстерінде тергеу әрекеттерінің құпиялылығы деген ұғым енгізілген, яғни заң шығару дәлелдеме жинауға қатысты әрекеттер, қылмыстық процестік заңмен рәсімелу тиіс деп есептеймін. Бұрынғы Қылмыстық процестік кодексте тергеу кезінде өткізілетін жасырын тергеу әрекеттері хабарды жолмен ұстау түрінде тек және сөздерді тыңдау мен жазу түрінде тек, кодкстің екінші бабымен ғана реттелсе, жаңа заңнамада бұған арнайы «Жасырын тергеу әрекеттері» деп аталатын отыз тарау аралығы отыр.

Қылмыстық процестік кодекс бойынша жасырын тергеу әрекеті деген Қылмыстық процестік кодексте көзделген тәртіпте және жағдайларда сотқа дейінгі іс жүргізу барысында өздерінің мүдделеріне қатысы бар Қылмыстық процеске тартылған тұлғаларға хабарламай жүретін әрекет болып саналады.

Көріп отырғанымыздай, жасырын тергеу әрекеттері ойда жоқта пайда болған жоқ, ол 1994 жылдың 15 қыркүйегінде қабылданып, қолданыста жүрген «Жедел-іздестіру қызметі туралы» Заңнан алынып отыр, яғни қылмыстық істер бойынша өткізілетін жедел-іздестіру шаралары процессуальды рәсімделген жаңа тараумен толықтырылып, «жасырын тергеу әрекеттері» санатына ауысып отыр. Бұл, қылмыстық сот жүргізу мен дәлелдемелердің жарамдылығы принципін сақтауды қамтамасыз етуде. Жасырын тергеу әрекеттерін жүргізу шарттары мен негіздері болып, қылмыстық іс бойынша дәлелденуге жататын мән-жайларды, қылмыстық процеске тартылған тұлғалардың мүдделерін қозғайтын фактілер туралы мәліметтерді оларға хабарламай алу қажет болуы жатады. Сондықтан, заңнамада көзделмеген мақсаттар мен міндеттерге қол жеткізу үшін жасырын тергеу әрекеттерін жүзеге асыруға, сондай-ақ оларды жүргізу барысында алынған ақпаратты пайдалануға жол берілмейді. Сонымен бірге жасырын тергеу әрекеттерінің қолданылу аясы да кеңейіп отыр. Егер де бұрынғы заң бойынша телефонмен сөйлесулерді тыңдау мен жазып алу өз күшін жойған Қылмыстық іс жүргізу кодексінің (Бұдан әрі-ҚІЖК) 237 бабында белгіленген қылмыстар тізбесімен шектелсе, жаңа ҚПК бойынша жасырын тергеу әрекеттері, жасағаны үшін санкциясы бір жылдан бастап және одан да жоғары мерзімге бас бостандығынан айыру жазасын көздейтін (ҚПК-тің 232 бабының 4 бөлімі) қылмыстар туралы істер және қылмыстық топ дайындайтын және жасайтын қылмыстар бойынша жүргізіледі. Жасырын тергеу әрекеттері қолданылуы мүмкін қылмыстардың тізбесінің кеңейтілуін, экономикалық қылмыстардың мысалынан көреміз. Ескі қылмыстық іс жүргізу заңнамасы 3 экономикалық қылмыстар құрамы бойынша: жалғанкәсіпкерлік (ҚК 192 б.), қылмыстық жолмен алынған ақшаны және (немесе) өзге мүлiктi заңдастыру (193 б.) және экономикалық контрабанда (209 б.), әңгімелесу мен телефонмен сөйлесулерді жасырын тыңдау мен жазып алуға рұқсат ететін. Ал, керісінше, мынандай қылмыстар заңсыз кәсіпкерлік пен банктік қызмет (190, 191 баптар), монополистік қызмет (196 б.), ұлттық және шетел валютасындағы қаражатты шетелден қайтармау (213 б.), ұйымдарға салынатын салықты төлеуден жалтару (222 б.), ол қылмыстарды жасағаны үшін бірдей санкциясы болса да (2 немесе 3 жылдан бас бостандығынан айырудан аспайтын), жедел-іздестіру қызметінің әдістерімен құжаттандырылуға жатпайтын. Бұл тек, экономикалық блоктың мемлекетке едәуір шығын келтіретін негізгі баптары. Сондықтан заң шығарушы орган, қылмыстан бюджетке орасан шығын келтіріп жатқанда, кінәлілерді анықтауға мүмкіндіктер жоқ кезде, кейбір дәлелдемелерді, тек жасырын түрде алуға болатындықтан, біз әрекетсіз қалмауымыз үшін, осындай қадамға барып отыр. Бұрынғы ҚІЖК-де телефонмен немесе басқа да құрылғымен жүргізілген сөйлесулерді жасырын тыңдау мен жазып алудан бөлек, қылмыстық іске қатысы бар техникалық, оның ішінде компьютер байланыс каналдары арқылы берілген хабарларды ұстап алу және компьютерлік жүйеден ақпараттарды алу қаралса, жаңа ҚПК-те ол жасырын тергеу әрекеттері 10-ға дейін көбейтілді, оның 6-ы прокурордың санкциясымен жүргізіледі. ҚПК-те жасырын тергеу әрекеттерін жүргізуге санкцияны беретін лауазымды қызметкерлердің толық тізімі берліп отыр, оларға Қазақстан Республикасының Бас Прокуроры және оның орынбасарлары, облыстардың прокурорлары және оған теңестірілген прокурорлар жатады. Бұрын бұл тізім ҚР «Жедел-іздестіру қызметі туралы» заңында (12 б. 4 т.) ғана көрсетілген болатын

Пайдаланылған әдебиеттер

1. Қазақстан Республикасының Конституциясы 30.08.1995ж. (03.06.2015ж. өзгертулермен және толықтырулармен)

2. Қазақстан Республикасының Қылмыстық процестік кодексі 04.07.2014ж. (2015ж. өзгертулермен және толықтырулармен)

3. Қазақстан Республикасының Қылмыстық кодексі 03.07.2014ж. (2015ж. өзгертулермен және толықтырулармен)

4. «Қазақстан Республикасының Құқық Қорғау қызметі» туралы Қазақстан Республикасының заңы 15.09.1994ж. (2015ж. өзгертулермен және толықтырулармен)

5. Нұрмашев Ү.Ө. Қазақстан Республикасының Іс-жүргізу құқығы: оқу құралы. – Алматы: Жеті жарғы, 2008ж.-368 б.

6. Ерешев Е. Қылмыстық іс жүргізу. Жалпы бөлім: оқулық. – Алматы: «Өлке» баспасы, 2006ж.-216 б.

7. Төлеубекова Б.Х. Қылмыстық іс жүргізу құқығы (жалпы және ерекше бөлім). – Алматы: Жеті жарғы, 2002ж.-318 б.

8. Қаратаев Т.Ж. Қазақстан Республикасының Қылмыстық Іс-жүргізу құқығы (қысқа курс). – Алматы: 2009ж.

Зарегистрировано в Минюсте РФ 29 декабря 2014 г.

Регистрационный N 35473

Порядок
классификации объектов туристской индустрии, включающих гостиницы и иные средства размещения, горнолыжные трассы и пляжи, осуществляемой аккредитованными организациями

I. Общие положения

1. Порядок классификации объектов туристской индустрии, включающих гостиницы и иные средства размещения, горнолыжные трассы и пляжи (далее - Порядок классификации), осуществляемой аккредитованными организациями, разработан в соответствии со статьей 5 Федерального закона от 24 ноября 1996 г. N 132-ФЗ "Об основах туристской деятельности в Российской Федерации" (Собрание законодательства Российской Федерации, 1996, N 49, ст. 5491; 2003, N 2, ст. 167; 2004, N 35, ст. 3607; 2007, N 7, ст. 833; 2009, N 1, ст. 17; N 26, ст. 3121; N 52, ст. 6441; 2010, N 32, ст. 4298; 2011, N 27, ст. 3880; 2012, N 19, ст. 2281), подпунктом 5.2.36(1) Положения о Министерстве культуры Российской Федерации, утвержденного постановлением Правительства Российской Федерации от 20 июля 2011 N 590 (Собрание законодательства Российской Федерации, 2011, N 31, ст. 4758; N 44, ст. 6272; 2012, N 6, ст. 688; N 17, ст. 2018; N 26, ст. 3524; N 37, ст. 5001; N 39, ст. 5270; 2013, N 3, ст. 204; N 8, ст. 841; N 31, ст. 4239; N 33, ст. 4386; N 41, ст. 5182; N 45, ст. 5822; 2014, N 9, ст. 909) и законом Российской Федерации от 7 февраля 1992 г. N 2300-I "О защите прав потребителей" (Собрание законодательства Российской Федерации, 1996, N 3, ст. 140; 1999, N 51, ст. 6287; 2002, N 1, ст. 2; 2004, N 35, ст. 3607; N 45, ст. 4377; N 52, ст. 5275; 2006, N 31, ст. 3439; N 43, ст. 4412; 2007, N 44, ст. 5282; 2008, N 30, ст. 3616; 2009, N 23, ст. 2776; N 48, ст. 5711; 2011, N 27, ст. 3873; N 30, ст. 4590; 2012, N 26, ст. 3446; N 31, ст. 4322; 2013, N 27, ст. 3477; N 51, ст. 6683; 2014, N 19, ст. 2317), и определяет цели, организационную структуру, правила проведения аккредитованными организациями классификации объектов туристской индустрии, включающих гостиницы и иные средства размещения, горнолыжные трассы и пляжи (далее - Объекты туристской индустрии).

2. Настоящий Порядок классификации предусматривает систему классификации объектов туриндустрии, включая:

- классификацию гостиниц и иных средств размещения (далее - классификация гостиниц);

- классификацию горнолыжных трасс;

- классификацию пляжей.

3. Классификация Объектов туристской индустрии осуществляется в добровольном порядке.

3.1. В случае, предусмотренном Федеральным законом от 1 декабря 2007 г. N 310-ФЗ "Об организации и проведении XXII Олимпийских зимних игр и XI Паралимпийских зимних игр 2014 года в городе Сочи, развитии города Сочи как горноклиматического курорта и внесения изменений в отдельные законодательные акты Российской Федерации", в период с 1 июля 2011 года по 31 декабря 2016 года на территории муниципального образования город-курорт Сочи предоставление гостиничных услуг, услуг по временному размещению и (или) обеспечению временного проживания допускается при наличии свидетельства о присвоении гостинице или иному средству размещения категории, предусмотренной системой классификации гостиниц и иных средств размещения, в порядке, установленном в соответствии с Федеральным законом от 24 ноября 1996 г. N 132-ФЗ "Об основах туристской деятельности в Российской Федерации".

3.2. В случае, предусмотренном Федеральным законом от 7 июня 2013 г. N 108-ФЗ "О подготовке и проведении в Российской Федерации чемпионата мира по футболу FIFA 2018 года, Кубка конфедераций FIFA 2017 года и внесении изменений в отдельные законодательные акты Российской Федерации", в период с 1 июля 2015 года в субъектах Российской Федерации, в которых будут проводиться спортивные соревнования, перечень которых устанавливается уполномоченным Правительством Российской Федерации федеральным органом исполнительной власти, предоставление гостиничных услуг, услуг по временному размещению и (или) обеспечению временного проживания допускается при наличии свидетельства о присвоении гостинице или иному средству размещения категории, предусмотренной системой классификации гостиниц и иных средств размещения, в порядке, установленном в соответствии с Федеральным законом от 24 ноября 1996 г. N 132-ФЗ "Об основах туристской деятельности в Российской Федерации".

4. Объективность и достоверность классификации Объектов туристской индустрии установленным в Порядке классификации требованиям обеспечиваются аккредитованными организациями.

5. Информация о классифицированных Объектах туристской индустрии размещается в свободном доступе на официальном сайте Министерства культуры Российской Федерации в информационно-телекоммуникационной сети "Интернет" (адрес сайта: классификация-туризм.рф).

6. Основными целями классификации Объектов туристской индустрии являются:

- предоставление потребителям необходимой и достоверной информации о соответствии Объекта туристской индустрии категории, предусмотренной настоящим Порядком классификации;

- повышение конкурентоспособности туристских услуг и привлекательности Объектов туристской индустрии, направленное на увеличение туристского потока и развитие внутреннего и въездного туризма, за счет укрепления доверия потребителей к оценке соответствия Объектов туристской индустрии.

7. Организационную структуру системы классификации образуют:

- Министерство культуры Российской Федерации (далее - Минкультуры России);

- совет по классификации Минкультуры России (далее - Совет);

- комиссия по апелляциям Минкультуры России (далее - Комиссия по апелляциям);

- аккредитованные организации;

ГАРАНТ:

См. Порядок аккредитации организаций, осуществляющих классификацию объектов туристской индустрии, включающих гостиницы и иные средства размещения, горнолыжные трассы, пляжи, утвержденный приказом Минкультуры России от 29 апреля 2015 г. N 1340

- заявители (далее - Заявитель).

8. Минкультуры России:

- создает Совет и организует его деятельность;

- создает Комиссию по апелляциям и организует ее деятельность.

9. Совет осуществляет координационную деятельность по вопросам классификации Объектов туристской индустрии.

10. Комиссия по апелляциям рассматривает спорные вопросы участников классификации по процессу классификации Объектов туристской индустрии.

11. Аккредитованные организации:

- организуют проведение экспертной оценки соответствия Объектов туристской индустрии требованиям Порядка классификации (далее - Экспертная оценка);

- принимают решение о присвоении Объекту туристской индустрии соответствующей категории;

- представляют в Совет копии решений о присвоении Объектам туристской индустрии категории (далее - Решение) с целью внесения классифицированных Объектов туристской индустрии в перечень классифицированных Объектов туристской индустрии;

- формируют перечень классифицированных данной организацией Объектов туристской индустрии (далее - Перечень аккредитованной организации);

- выдают Свидетельство;

- приостанавливают действие Свидетельства в соответствии с пунктом 19 настоящего Порядка;

- направляют в Совет копию выданного Свидетельства.

12. Заявителем является юридическое лицо или индивидуальный предприниматель, обратившийся с заявкой на проведение классификации Объектов туристской индустрии.

13. Заявитель:

- обеспечивает соответствие Объекта туристской индустрии требованиям категории, установленной Порядком классификации, в период действия Свидетельства;

- информирует аккредитованную организацию обо всех изменениях на Объекте туристской индустрии, влияющих на соответствие требованиям Порядка классификации для присвоенной категории.

14. Заявитель направляет заявку на проведение классификации Объекта туристской индустрии (далее - Заявка) (Приложения 11, 20, 25 к Порядку классификации) и документы, предусмотренные соответствующей классификацией (Приложения 12, 21, 26 к Порядку классификации), в аккредитованную организацию.

14.1. Заявка рассматривается аккредитованной организацией в течение 10 рабочих дней с момента ее поступления.

14.2. По результатам рассмотрения Заявки аккредитованная организация принимает решение о проведении или об отказе в проведении классификации объекта туристской индустрии и сообщает о принятом решении Заявителю в течение 10 рабочих дней со дня принятия Решения.

14.3. Основанием для отказа в проведении классификации является наличие недостоверной информации в документах, представленных Заявителем.

15. При принятии решения о проведении классификации аккредитованная организация заключает с Заявителем договор на выполнение работ по классификации объекта туристской индустрии.

16. Классификация Объектов туристской индустрии проводится в три этапа:

16.1. Первый этап - Экспертная оценка Объектов туристской индустрии.

16.1.1. Оценка соответствия Объекта туристской индустрии требованиям Порядка классификации проводится экспертом/экспертами аккредитованной организации (Приложения 1 - 10, 19, 24 к Порядку классификации).

16.1.2. По приглашению аккредитованной организации и по согласованию с Заявителем при проведении экспертной оценки присутствуют представители органов исполнительной власти субъектов Российской Федерации в сфере туризма, общественных организаций, осуществляющих деятельность в сфере туризма, органов по аккредитации, средств массовой информации.

16.1.3. По результатам экспертной оценки составляются протокол обследования акт оценки соответствия Объекта туристской индустрии требованиям Порядка классификации (далее - Акт оценки).

16.1.4. Протокол обследования (Приложения 1 - 5, 22, 27 к Порядку классификации) и Акт оценки оформляются в двух экземплярах. Один экземпляр Протокола передается Заявителю.

16.2. Второй этап - принятие Решения.

16.2.1. Аккредитованная организация анализирует документы, поданные Заявителем, и принимает Решение.

16.2.2. Решение подписывается руководителем аккредитованной организации, заверяется печатью или иным способом, позволяющим установить подлинность документа, и направляется Заявителю.

В Решении указывается:

- наименование аккредитованной организации;

- тип Объекта туристской индустрии;

- присвоенная категория;

- дата принятия Решения;

- наименование Объекта туристской индустрии;

- наименование юридического лица, индивидуального предпринимателя, которому Объект туристской индустрии принадлежит на праве собственности, аренды или ином законном основании;

- место нахождения (адрес) Объекта туристской индустрии.

16.2.3. В случае несоответствия требованиям, предъявляемым к средствам размещения заявленной категории, аккредитованная организация отказывает в присвоении заявленной категории. Заявитель информируется об этом не позднее 20 рабочих дней после Экспертной оценки.

16.3. Третий этап - получение Объектом туристской индустрии Свидетельства.

16.3.1. Свидетельство направляется Заявителю вместе с экземпляром Акта оценки.

В Свидетельстве указывается:

- наименование аккредитованной организации;

- тип Объекта туристской индустрии;

- присвоенная категория;

- дата выдачи Свидетельства;

- срок действия Свидетельства;

- наименование Объекта туристской индустрии;

- наименование юридического лица, индивидуального предпринимателя которому Объект туристской индустрии принадлежит на правах собственности, аренды или ином законном основании;

- местонахождение (адрес) Объекта туристской индустрии;

- номер Свидетельства, соответствующий номеру в перечне классифицированных Объектов туристской индустрии.

16.3.2. Свидетельство подписывается руководителем аккредитованной организации, заверяется печатью.

16.3.3. Свидетельство о присвоении категории выдается на 3 года.

16.3.4. По окончании срока действия Свидетельства повторная классификация проводится в порядке, установленном в настоящей главе.

16.4. Протоколы обследования, Акт оценки и приложение к акту, копия Свидетельства, а также документы, полученные от Заявителя, необходимые для проведения экспертной оценки и получения достоверного результата (перечень документов определяется аккредитованной организацией по конкретному объекту классификации), вместе с копией договора с Заявителем хранятся в аккредитованной организации 3 года.

17. Комиссия по апелляциям рассматривает апелляции, поданные в письменном виде, в течение 30 календарных дней с момента их поступления.

17.1. При необходимости Комиссия по апелляциям в течение 30 календарных дней может запрашивать от участников классификации дополнительные материалы по жалобам в пределах требований, содержащихся в Порядке классификации. При этом срок рассмотрения апелляций увеличивается не более чем на 30 календарных дней.

17.2. О результатах рассмотрения Комиссия по апелляциям информирует Совет, подавшего апелляцию участника классификации и сторону, решения которой обжалуются.

17.3. В случае несоответствия Объекта туристской индустрии требованиям категории, заявленной в Свидетельстве, Комиссия по апелляциям информирует об этом аккредитованную организацию, выдавшую Свидетельство.

17.4. Решение комиссии по апелляциям является обязательным к исполнению для всех участников классификации.

Дата добавления: 2017-01-14